ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΝΠ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ ΤΗΣ ΚΑΡ.ΠΟ.Σ. ΣΠΥΡΟΥ ΛΑΠΠΑ
Κύριε Πρόεδρε, Κύριε Δήμαρχε και αγαπητοί Συνάδελφοι
Έρχεται σήμερα για συζήτηση στο Δ.Σ. η επιλογή της Κυβέρνησης να ρυθμίσει νομοθετικά με ΠΝΠ την υποχρεωτική μετακίνηση των διαθεσίμων των ΟΤΑ στην ΤτΕ. Θέλουμε ευθύς εξ αρχής να ξεκαθαρίσουμε ότι με τη συγκεκριμένη επιλογή η Κυβέρνηση προς στιγμήν πάει πίσω από την αυτοτέλεια των ΟΤΑ και διαγράφει την αναγκαιότητα για μια διαρκή δημοκρατική διαβούλευση με τους αιρετούς των Δήμων και των Περιφερειών και τα συλλογικά τους όργανα και ότι ο τρόπος αυτός παραγωγής νομοθετικού έργου δεν μας βρίσκει γενικά σύμφωνους, στην προκειμένη περίπτωση όμως οφείλουμε να συνταχθούμε με αυτή την επιλογή, διότι όπως πολύ καλά όλοι μας, ως άνθρωποι της Αυτοδιοίκησης γνωρίζουμε, η αναγκαστική αυτή επιλογή, που σίγουρα κινείται στα πλαίσια της Συνταγματικής Νομιμότητας, δεν απηχεί την αντίληψη της κυβέρνησης και του ΥΠΕΣΔΑ και δεν πρόκειται να καταστεί κανόνας.
Γιατί όμως τέτοια αντίδραση, για πρώτη φορά ίσως από αυτοδιοικητικές δυνάμεις, που άσκησαν στο παρελθόν δημοτική εξουσία, εμφανίζονται λαλίστατες τώρα, ενώ είχαν καταπιεί τη γλώσσας τους στο παρελθόν όταν:
Επί πέντε χρόνια, οι προηγούμενες κυβερνήσεις έκοβαν συνεχώς χρηματοδότηση και προσωπικό από την Αυτοδιοίκηση, για να εξοικονομήσουν πόρους τους οποίους έριχναν διαρκώς στην ικανοποίηση των δανειστών, δηλαδή “σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο”;
Η υπονόμευση της οικονομικής και διοικητικής αυτοτέλειας των ΟΤΑ υπήρξε συνεχής και αποτέλεσε συνειδητή πολιτική επιλογή και όχι ανάγκη, όπως εν προκειμένω;
Οι θεσμοί που αποτέλεσαν – και δικαίως – αιτίες πολέμου (casus belli) για τον κόσμο της Αυτοδιοίκησης, όπως π.χ. το μνημονιακό Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας ΟΤΑ, εισήχθησαν, το πρώτον, στην ελληνική έννομη τάξη με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, και μάλιστα κατ’ απόλυτη παρέκκλιση από την προϋπόθεση επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης που τάσσει το Σύνταγμα.
Για ποιο λόγο λοιπόν μια τέτοια αντίδραση όταν η προς ψήφιση ΠΝΠ επί της ουσίας δίνει στην κυβέρνηση, αν χρειαστεί, τη δυνατότητα να κάνει έναν προσωρινό χειρισμό, μία εσωτερική ανακύκλωση της υφιστάμενης μεταξύ των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης ρευστότητας, δηλαδή της δίνει τη δυνατότητα να αντλήσει βραχυπρόθεσμα (για 15 μέρες), μέσω της έκδοσης repos έναντι των διαθεσίμων των ΟΤΑ που μεταφέρονται στην ΤτΕ, τα ταμειακά διαθέσιμα που χρειάζεται προσωρινά.
Πρόκειται για απλή μεταφορά των διαθεσίμων των ΟΤΑ από τις εμπορικές τράπεζες στην ΤτΕ. Η έκδοση repos είναι δυνητική για την κυβέρνηση και δεν έχει υλοποιηθεί προς το παρόν. Μια διαδικασία διαδεδομένη σε πολλές χώρες της Ευρώπης και του κόσμου και είναι εύλογη, αφού το κράτος αντλεί προσωρινά ρευστότητα, μέσω “εσωτερικού” δανεισμού, από τους ίδιους τους φορείς τους οποίους το ίδιο επιχορηγεί μέσω του κρατικού προϋπολογισμού.
Διασφαλίζονται με το συγκεκριμένο χειρισμό οι ΟΤΑ;
Η διασφάλιση είναι πλήρης διότι:
1ον. Η τοποθέτηση των διαθεσίμων των ΟΤΑ στην ΤτΕ έναντι των εμπορικών τραπεζών είναι ασφαλέστερη, αλλά και αποδοτικότερη σε ορισμένες περιπτώσεις (ιδίως στις μη προθεσμιακές καταθέσεις). Η μεταφορά επομένως των αποθεματικών τους στην ΤτΕ είναι μία κίνηση την οποία και οι ίδιοι οι ΟΤΑ πιθανόν θα έπρεπε να εξετάσουν – στο πλαίσιο μίας ορθολογικής και χρηστής διαχείρισης. Άλλωστε, για το λόγο αυτό, πολλοί Δήμοι και Περιφέρειες το έχουν ήδη πράξει οικειοθελώς και ανεξάρτητα από την ΠΝΠ.
2ον. Τα ποσά που βρίσκονται κατατεθειμένα στην ΤτΕ είναι οποτεδήποτε διαθέσιμα στους αντίστοιχους φορείς (βλ. την Αττικό Μετρό, που πρόσφατα εκταμίευσε 150 εκατ. ευρώ).
3ον. Σε περίπτωση που εκδοθούν repos, αυτά θα έχουν αποκλειστικά βραχυχρόνια διάρκεια και θα αφορούν μόνο τα διαθέσιμα που οι Δήμοι και οι Περιφέρειες δεν έχουν άμεσα ανάγκη, αφού ρητά προσδιορίζεται ότι εξαιρούνται του πεδίου εφαρμογής της ΠΝΠ τα χρηματικά διαθέσιμα που αφορούν τις ανάγκες των ΟΤΑ σε ορίζοντα 15νθημέρου, επομένως μισθοδοσία και λοιπές τρέχουσες λειτουργικές ανάγκες είναι απολύτως εξασφαλισμένες. Δηλαδή, το Δημόσιο θα δανειστεί μόνο για 15 μέρες και μόνο τα ποσά που ούτως ή άλλως οι Δήμοι και οι Περιφέρειες δεν θα χρησιμοποιούσαν μέσα στο 15νθήμερο αυτό και
4ον. Ακόμα και στην υποθετική περίπτωση κατά την οποία κάποιος Δήμος ή κάποια Περιφέρεια υποστεί εξ αυτού του χειρισμού ζημία, προβλέπεται ρητά ότι έχει δικαίωμα αποζημίωσης από το Δημόσιο.
Κύριε Πρόεδρε, Κύριε Δήμαρχε και αγαπητοί Συνάδελφοι
είναι δεδομένο ότι μόνο ένα οικονομικά και δημοσιονομικά στιβαρό κράτος είναι αυτό το οποίο μπορεί πάντοτε να εγγυάται τη βιωσιμότητα και την οικονομική στήριξη των ΟΤΑ. Άλλωστε, η σημερινή κυβέρνηση – ακόμα και στην παρούσα δύσκολη συγκυρία – έχει ήδη αποδείξει ότι στηρίζει έμπρακτα την Αυτοδιοίκηση, όχι μόνο σε θεσμικό επίπεδο, αλλά και στο πεδίο της οικονομικής τους επιβίωσης. Και επί τη ευκαιρία να σας πληροφορήσω ότι ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ έχει ήδη αποστείλει ευχαριστήρια επιστολή στην ηγεσία του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, για την άμεση ανταπόκρισή της σε μία σειρά αιτημάτων της Αυτοδιοίκησης (επέκταση της ρύθμισης των 100 δόσεων και στις οφειλές προς τους ΟΤΑ, παράταση ισχύος των προϋπολογισμών του 2014 για τους Δήμους που δεν έχουν εγκεκριμένο προϋπολογισμό για το 2015 κ.λπ.).
Ειδικά ως προς τα έμπρακτα μέτρα που παίρνει το ΥΠΕΣΔΑ για τη στήριξη της οικονομικής βιωσιμότητας των ΟΤΑ, η κυβέρνηση έχει ήδη δεσμευτεί για αναμόρφωση που διέπει το πλαίσιο δημοσιονομικής τους εποπτείας, με κατάργηση των αντισυνταγματικών μνημονιακών διατάξεων. Ως πρώτο βήμα, στο ΥΠΕΣΔΑ – με πρωτοβουλία της πολιτικής ηγεσίας και σε άμεση συνεργασία με τις υπηρεσίες – βρίσκεται σε εξέλιξη μία διαδικασία ουσιαστικής βοήθειας προς τους «κόκκινους» Δήμους. Συγκεκριμένα, σε συνεργασία με το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και με την παρότρυνση και τη σύμφωνη γνώμη της ΚΕΔΕ, το ΥΠΕΣΔΑ αναζητεί και δίνει λύσεις, όπως ο συμψηφισμός υποχρεώσεων Δήμων προς το Δημόσιο, σε βάθος χρόνου, όπως ο δανεισμός από το ΤΠΔ με ευνοϊκούς όρους κ.τ.λ.
Η Αυτοδιοίκηση συνολικά, όπως και η ηγεσία της ΚΕΔΕ ειδικότερα, γνωρίζει πολύ καλά ότι η κυβέρνηση στέκεται δίπλα στους ΟΤΑ κάθε φορά που χρειάζεται, ακόμα και όταν οι ευθύνες ανήκουν στην ίδια την Αυτοδιοίκηση. Αυτό που ζητά τώρα, δεν είναι παρά μία ελάχιστη και προσωρινή διευκόλυνση, με εξασφαλισμένα όλα τα δικαιώματα των ΟΤΑ. Απέναντι σε αυτή την πολιτική πρακτική της Κυβέρνησης αξίζει χείρα βοηθείας στις δύσκολες στιγμές που περνάει ο τόπος μας.
ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΚΑΡ.ΠΟ.Σ. ΒΑΙΟΥ ΒΑΡΕΛΑ
Κύριε Πρόεδρε, Κε Δήμαρχε, Αγαπητοί συνάδελφοι,
το τελευταίο χρονικό διάστημα βρίσκεται σε πλήρη έξαρση το φαινόμενο της ροής μεταναστών προς την Ελλάδα ειδικά και προς τις χώρες της Νότιας Ευρώπης γενικότερα.
Και αυτό γιατί τη Μεσόγειο επιλέγουν οι δουλέμποροι να “αδειάζουν” τα σκάφη που μεταφέρουν μετανάστες από χώρες στο εσωτερικό των οποίων μαίνεται ο εμφύλιος πόλεμος ή τις οποίες οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, βομβαρδίζουν ανηλεώς.
Η κατάσταση αυτή έχει προκαλέσει έντονη πολιτική αντιπαράθεση στη χώρα μας, αλλά και έντονο σκεπτικισμό στα ανώτερα κλιμάκια της Ευρωπαϊκής Ένωσης που οδήγησε μετά από παρεμβάσεις των Πρωθυπουργών της Ελλάδας και της Ιταλίας στη σύγκληση Συνόδου Κορυφής με αφορμή το μεταναστευτικό και τις αποφάσεις που πρέπει να παρθούν για το συγκεκριμένο ζήτημα.
Ιστορικά, γιατί αξίζει τον κόπο μια τέτοια αναφορά, σχετικά με το μεταναστευτικό, παρατηρούνται τρεις μεγάλες μεταναστευτικές ροές από το 1990 και μετά.
Η πρώτη αποτυπώνεται στη δεκαετία του 1990, με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και των χωρών του τέως υπαρκτού σοσιαλισμού όπου υπήρξε ένα μεγάλο μεταναστευτικό κύμα κυρίως από αυτές τις χώρες προς την Ελλάδα και τις άλλες χώρες της Ευρώπης. Ήταν άνθρωποι υψηλού μορφωτικού επιπέδου, τους οποίους ντόπιοι «επιχειρηματίες» χρησιμοποίησαν σε εργασίες ξένες προς την ειδίκευσή τους, εκμεταλλευόμενοι την αδυναμία τους να τύχουν της προστασίας ενός ευνομούμενου κράτους, που αντί να τους προστατεύσει έκανε πλάτες στις παράνομες δραστηριότητες των αφεντικών τους.
Η δεύτερη φάση της μετανάστευσης ξεκινάει τη δεκαετία του 2000, όπου στη χώρα μας περνάμε από την ανάπτυξη στα χρόνια της κρίσης, από το 2008 και μετά. Στο διάστημα αυτό οι μεταναστευτικές ροές οφείλονται αφενός στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και στο Πακιστάν και στην υποδαύλιση των θρησκευτικών διαφορών σε αυτές τις περιοχές, αφετέρου δε σε οικολογικές κρίσεις όπως για παράδειγμα η φτωχοποίηση του Μπαγκλαντές για το οποίο υπολογίζεται ότι τα επόμενα χρόνια περίπου 50.000.000 εκατομμύρια κάτοικοί του θα μεταναστεύσουν προς άλλες χώρες με το μεγαλύτερο μέρος αυτών των ανθρώπων να κινείται προς την Ευρώπη. Το δεύτερο αυτό κύμα μετανάστευσης η Ελλάδα, με μικρούς ρυθμούς ανάπτυξης αρχικά και σε φάση κρίσης μετέπειτα δεν ήταν δυνατό να το απορροφήσει και χρειάζονταν αλλαγή συμπεριφοράς στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών προκειμένου ως πρόβλημα ανθρωπιστικής κρίσης να αντιμετωπιστεί .
Από το 2011 και μετά παρατηρείται το τρίτο μεταναστευτικό κύμα το οποίο οφείλεται στην αποσταθεροποίηση του τριγώνου: Βόρεια Αφρική (Τυνησία, Αίγυπτος, Λιβύη), Μέση Ανατολή (Συρία, Ιράκ), και Ουκρανία. Δημιουργείται έτσι επί των ημερών μας ένα μεγάλο μεταναστευτικό κύμα το οποίο έχει διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά γιατί οι άνθρωποι που κατοικούν σε αυτές τις χώρες δεν μπορούν να συγκρατηθούν με τίποτα, καθώς αντιμετωπίζουν καθημερινά την απειλή του θανάτου, ρισκάρουν ακόμη και την ζωή τους, σε μια άτακτη φυγή, στοιβαγμένοι σε άθλια από την άποψη της ασφάλειας στη μετακίνησή τους δουλεμπορικά σκάφη, αφημένοι απροστάτευτοι στο έλεος των δουλεμπόρων και των καιρικών συνθηκών. Το φαινόμενο αυτό είναι αδύνατο να σταματήσει με κατασταλτικά μέτρα.
Το πρόβλημα είναι Πανευρωπαϊκό, είναι Παγκόσμιο και δεν γίνεται να επιλυθεί από τις πρωτοβουλίες μίας χώρας και ας σταματήσουν οι υποκριτές να εγκαλούν την Κυβέρνηση της Ελλάδας για την στάση της απέναντι σε θεσμούς όπως είναι η Frontex.
Η αποσταθεροποίηση της Υποσαχάρειας Αφρικής, κυρίως της Νιγηρίας και οι εμφύλιες διαμάχες που μαίνονται στα Βόρεια της Αφρικανικής Ηπείρου έχουν οδηγήσει μεταναστευτικές ροές προς την Ιταλία την Μάλτα και την Ισπανία αφού η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να απορροφήσει το νέο αυτό μεταναστευτικό κύμα.
Το φαινόμενο συνεχώς εντείνεται, αποτελεί ντροπή για τις σύγχρονες κοινωνίες οι θάλασσες να γίνονται υγροί τάφοι για δεκάδες, εκατοντάδες ή και χιλιάδες ανθρώπους και είναι αδιανόητο να επιχειρείται η αντιμετώπισή του με κατασταλτικά μέτρα, όπως είναι η φύλαξη των συνόρων ή η αντιμετώπισή του με φράχτες τύπου Έβρου. Αυτό που χρειάζεται είναι μια συνολική πολιτική αντιμετώπισης της έκρυθμης κατάστασης που επικρατεί στις περισσότερες χώρες της Αφρικής, να ικανοποιηθεί άμεσα το αίτημα για την δημιουργία Παλαιστινιακού Κράτους, να σταματήσει ο εμφύλιος στη Συρία και να γίνει επαναδιαπραγμάτευση για την ειρήνευση στην περιοχή της Ουκρανίας. Αλλά πρώτα από όλα να σταματήσει η υποκρισία και ο Φαρισαϊσμός των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των συμμάχων τους, που όπως ήδη αναφέρθηκε, στο όνομα της τρομοκρατίας τρομοκρατούν και λεηλατούν τους λαούς οι ίδιοι.
Η Ελληνική Κυβέρνηση αξιοποιώντας τις δυνατότητες που της παρέχει η ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων στις χώρες της Ε.Ε. οφείλει να ζητήσει και να απαιτήσει την κατάργηση των Συνθηκών του Δουβλίνου που στην ουσία την απαγορεύει.
Οι προηγούμενες κυβερνήσεις υπέγραψαν αυτές τις Συνθήκες μετατρέποντας την χώρα μας σε αποθήκη ανθρώπινων ψυχών. Η Μεσόγειος από κοιτίδα πολιτισμού έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο νεκροταφείο. Υπολογίζεται ότι μέσα στο 2015 θα χάσουν την ζωή τους πάνω από 25.000 άνθρωποι κατά συνέπεια η ανατροπή των Συνθηκών του Δουβλίνου είναι αδιαπραγμάτευτη, ακόμα και αν απειληθεί η χώρα μας να εκδιωχθεί από τη Συνθήκη Σένγκεν (της Ελεύθερης διακίνησης).
Το πρόβλημα είναι δύσκολο και δεν πρόκειται να λυθεί στο σύνολό του στο άμεσο χρονικό διάστημα. Πρέπει να ξεκινήσει μια συντονισμένη προσπάθεια όλων των χωρών της Ευρώπης ώστε οι πόροι που υπάρχουν να διατίθενται όχι για να σώζονται οι Τράπεζες αλλά για να σώζονται ανθρώπινες ψυχές και αυτό είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης. Η Ευρώπη προς το παρόν βολεύεται με το γεγονός ότι το πρόβλημα έχει μεταφερθεί στην Ελλάδα και έντονα πλέον και στην Ιταλία.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να δώσει πολιτικό άσυλο σε όλους. Ο πρώτος λόγος είναι ότι και οι ίδιοι οι πρόσφυγες δεν το επιθυμούν. Οι Πολιτικοί Πρόσφυγες δεν ήρθανε στην Ελλάδα επειδή θέλουν να μείνουν εδώ. Οι περισσότεροι από αυτούς θέλουν να επιστρέψουν στην Πατρίδα τους και έφυγαν προσωρινά από αυτή επειδή απειλείται η ζωή τους. Όσοι επιθυμούν να μετακινηθούν σε άλλη χώρα της Ευρώπης πρέπει να κινηθούν οι διαδικασίες ώστε να τους χορηγηθούν τουλάχιστον ταξιδιωτικά έγγραφα.
Τέλος να αναφέρουμε ότι οι πρώτες εκτιμήσεις από την Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. και από την Σύνοδο των αρμοδίων Υπουργών συνοψίζονται σε επιφυλάξεις και απογοήτευση αφού υπήρξε συμβιβασμός στα ελάχιστα, ατολμία και καμία ουσιαστική αλλαγή πολιτικής.
Κύριε Πρόεδρε, Κύριε Δήμαρχε, Κύριοι Συνάδελφοι,
Η σημερινή συζήτηση στο Δ.Σ. γίνεται με αφορμή τη Διυπουργική Σύσκεψη υπό τον Πρωθυπουργό στην οποία η Κυβέρνηση αποφάσισε το διαχωρισμό των προσφύγων από τους μετανάστες, τον εφοδιασμό των προσφύγων (Σύριοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία) που δικαιούνται άσυλο, με τα απαραίτητα ταξιδιωτικά έγγραφα για μετάβαση σε χώρες που επιθυμούν και την μεταφορά των μεταναστών σε Κέντρα Υποδοχής στην ηπειρωτική Ελλάδα.
Θα διαμορφωθούν ειδικοί χώροι διαμονής, σε κλειστούς χώρους, καταυλισμούς και σε υπάρχουσες υποδομές, όπου θα γίνονται όλες οι απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις.
Σε αυτή την επιλογή της Κυβέρνησης οφείλετε Κύριοι της Δημοτικής Αρχής να δείξετε την ανάλογη ευαισθησία και να συνδράμετε με όλες σας τις δυνάμεις ώστε να αντιμετωπιστεί ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα. Εμείς από την μεριά μας θα βοηθήσουμε ώστε αφενός μεν να μεταφερθούν εγκαίρως οι αντίστοιχοι πόροι για την πλήρη κάλυψη όλων των λειτουργικών αναγκών αφετέρου δε στην προσπάθεια για την ευαισθητοποίηση των Δημοτών προς αυτή την κατεύθυνση.
