Το Τριήμερο 28-29-30 Αυγούστου, το πρόγραμμα του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Καρδίτσας (ΕΟΣΚ) έγραφε ανάβαση στον Όλυμπο, όνειρο κάθε πεζοπόρου και ορειβάτη να ανέβει στο μυθικό βουνό. Δύο μήνες πριν άρχισαν οι προετοιμασίες και η οργάνωση, από τον συντονιστή της ανάβασης και πρόεδρο του συλλόγου Παντελή Μανώλη, οι κρατήσεις στα δυο καταφύγια που θα διανυκτερεύαμε, οι συναντήσεις της ομάδας, οι οδηγίες για τα υλικά και τον εξοπλισμό, μιας και για τους περισσότερους από εμάς ήταν η πρώτη μας δύσκολη ανάβαση.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ: Ραντεβού στο Λιτόχωρο με την υπόλοιπη ομάδα, γεμίζουμε τους ασκούς μας με αρκετό νερό και ξεκινάμε με τα αυτοκίνητα για τη «Γκορτσιά». Μετά από μία σύντομη όμορφη διαδρομή φτάνουμε, αφήνουμε τα αυτοκίνητα, φοράμε τα ορειβατικά παπούτσια, φορτωνόμαστε με τα σακίδια μας, ρυθμίζουμε τα μπατόν και σιγά-σιγά ξεκινάμε. Το μονοπάτι ευδιάκριτο, το τοπίο μαγευτικό, ξεχωριστό. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι εδώ κατοικούσαν οι δώδεκα Θεοί του Ολύμπου! Οι σφυγμοί ανεβαίνουν καθώς ανηφορίζεις, μέχρι που φτάνεις στη θέση «Μπάρμπα» για την πρώτη ξεκούραση. Το μονοπάτι συνεχίζει στο ίδιο όμορφο περιβάλλον, οι οξιές διαδέχονται τα πανύψηλα ρόμπολα, μόνο που γίνεται περισσότερο ανηφορικό. Μία σύντομη στάση στα «Παγκάκια» και ξεκινάμε για τη μεγάλη ανηφόρα μέχρι το καταφύγιο «Πετρόστρουγγα».
Φτάνουμε στο καταφύγιο, μερικοί στήνουν τις σκηνές, οι υπόλοιποι τακτοποιούνται μέσα στο καταφύγιο. Η πρώτη φορά που κάποιος περνάει τη νύχτα σε καταφύγιο πραγματικά μένει αξέχαστη: Το τυπικό φαγητό ορειβατών: φασολάδα ή σούπα (κοτόσουπα ή χορτόσουπα) που επιβάλλεται να δοκιμάσεις μαζί με ψωμάκι και χωριάτικη. Βέβαια, τελευταία αναβαθμίστηκε συμπεριλαμβάνοντας μακαρόνια με κιμά ή με σάλτσα, ρύζι με κοτόπουλο ή λουκάνικο. Κρασί ή μπύρα κατά βούληση!! Απαραίτητο αξεσουάρ για να κοιμηθείς το βράδυ, οι ωτοασπίδες!
ΣΑΒΒΑΤΟ 29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ: Πολύ πρωινό ξύπνημα, για να απολαύσεις μία ανατολή, σίγουρα από τις ωραιότερες της ζωής σου. Ο ήλιος βγήκε από τον Άθω και μέσα σε λίγα λεπτά πλημμύρισε κυριολεκτικά όλη την πλάση με εκτυφλωτικό φως! Στα γρήγορα ένα πρωινό, αναμνηστική φωτογραφία και ξεκινάμε για το οροπέδιο των Μουσών. Στην αρχή το τοπίο είναι ίδιο όπως την προηγούμενη, μετά από λίγο όμως τα δέντρα αρχίζουν να αραιώνουν και ο ήλιος αρχίζει να σε αγγίζει γλυκά στην αρχή, βασανιστικά μετά από λίγο. Ανηφορίζεις σιγά –σιγά, μέχρι που το περιβάλλον γύρω σου μεταμορφώνεται εντελώς: τη θέση των δέντρων εδώ και ώρα έχουν λάβει μικροί θάμνοι, οι οποίοι δίνουν τη σειρά τους σε πετρώδεις ανηφόρες. Φτάνεις στην κορυφή και βλέπεις τον περίφημο «Λαιμό». Σύντομη στάση και συνεχίζουμε, κατεβαίνοντας λιγάκι αυτή τη φορά, διασχίζοντάς τον.
Πανέμορφο περιβάλλον εκατέρωθεν, δεν ξέρεις προς τα πού να πρωτοκοιτάξεις! Συνεχίζεις ανηφορικά στη «Σκούρτα», διαδρομή δύσκολη και τα δίλεπτα του ορειβάτη είναι όλο και συχνότερα αναγκαία, μέχρι που επιτέλους φτάνεις στο πέρασμα του Γιόσου, και στο οροπέδιο των Μουσών, όπου και πάλι το τοπίο μεταμορφώνεται σε ένα αλπικό λιβάδι, στο οποίο τρέχουν ή ξεκουράζονται τα αγριοκάτσικα της περιοχής. Το μονοπάτι πλέον έχει γίνει σχεδόν δρόμος και αισθάνεσαι ότι μπορείς να ανασάνεις ελεύθερα, γιατί έχεις διανύσει το μεγαλύτερο και δυσκολότερο μέρος της διαδρομής. Στο τέλος του οροπεδίου δεσπόζει ο «θρόνος του Δία» και ειλικρινά αισθάνεσαι δέος που είσαι τόσο κοντά και βλέπεις ιδίοις όμμασι αυτό που χρόνια έβλεπες σε φωτογραφίες. Φαντάζεσαι τον Δία να κάθεται επιβλητικός στον θρόνο του, οι υπόλοιποι θεοί να τριγυρίζουν και να κουβεντιάζουν στο οροπέδιο και σε έναν κύκλο τις Μούσες να χορεύουν και να τραγουδούν.
Από εδώ και πέρα το μονοπάτι χωρίζει στα δύο: αριστερά στο καταφύγιο του «Κάκκαλου», δεξιά και λίγο πιο πέρα του «Γιόσου Αποστολίδη». Φτάνουμε ασθμαίνοντας το μεσημέρι στο δεύτερο, τακτοποιούμε τα πράγματά μας, στήνουν οι υπόλοιποι τις σκηνές και αρχίζει η μεσημεριανή ξεκούραση. Το απόγευμα οι πιο τολμηροί θα ανέβουν στην κορυφή (Μύτικας, 2918), εγώ δεν θα ανέβω αλλά θέλω να δω τα «Ζωνάρια» και να φτάσω μέχρι το «Λούκι», για να το δω από κοντά. Η διαδρομή μέχρι το «Λούκι» σε προετοιμάζει για την ανάβαση στον Μύτικα ή για κατάβαση στη διαδρομή «Ζωνάρια». Περνάς τα «Ζωνάρια» του «Θρόνου», στρίβεις και το βλέπεις: το λούκι του «Θρόνου» και το λούκι του «Μύτικα». Στα αριστερά σου γκρεμός ατελείωτος και απειλητικός, δεξιά σου το λούκι. Οι τολμηροί συνεχίζουν, φορούν τα κράνη για την ανάβαση, οι υπόλοιποι μένουμε και αγναντεύουμε την υπέροχη θέα που φτάνει μέχρι και τις ακτές της Χαλκιδικής.
Μετά από λίγο ο ήλιος δύει πίσω από την κορυφή και αρχίζει δυνατός αέρας, οπότε αποφασίζουμε να γυρίσουμε στο καταφύγιο, αφού πρώτα κάνουμε μία στάση στα «Καζάνια» για να απολαύσουμε τη δύση του ηλίου και τον «κυματισμό» των οροσειρών από κάτω μας. Τον ήλιο της Δύσης διαδέχεται η Πανσέληνος της Ανατολής. Το οροπέδιο των «Μουσών» σίγουρα έχει εμπνεύσει όλους τους τομείς της τέχνης: ποίηση, λογοτεχνία, ζωγραφική, μουσική, φωτογραφία… Τα λόγια είναι περιττά, από τη μία τα χρώματα της δύσης και από την άλλη η αυγουστιάτικη πανσέληνος που φωτίζει το οροπέδιο. Εύκολα κανείς καταλαβαίνει γιατί ονομάζεται «οροπέδιο των ΜΟΥΣΩΝ».
Επιστρέφουμε στο καταφύγιο μαγεμένοι. Το καταφύγιο είναι κατάμεστο, δεν νομίζω να χωράει ούτε έναν επισκέπτη παραπάνω. Οι φατσούλες γύρω μας χαμογελαστές, όπως και η ομάδα του ΕΟΣ Καρδίτσας, που ήδη γνωρίζει πολλούς από τους επισκέπτες του καταφύγιου. Τελειώνουμε το φαγητό μας και βγαίνουμε έξω να απολαύσουμε την πανσέληνο. Το κρύο και ο αέρας όμως θερίζουν, οπότε επιστρέφουμε για ξεκούραση και αναβάλλεται η ανάβαση με το αυγουστιάτικο φεγγάρι για την επόμενη στον προφήτη Ηλία.
ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ: Η ημέρα της επιστροφής έφτασε. Μετά το πρωινό, ετοιμαστήκαμε και ξεκινήσαμε για την κορυφή του προφήτη Ηλία. Φυσάει αέρας, εδώ είναι ο Όλυμπος μας θυμίζει, αλλά δεν πτοούμαστε. Ανεβαίνουμε εύκολα και φτάνουμε στο πετρόχτιστο εκκλησάκι. Μικρό και εντυπωσιακό. Εδώ, στα 2803 μέτρα, στην κατοικία των Ολύμπιων θεών υπάρχει και ένα μνημείο της Ορθόδοξης εκκλησίας. Ανάψαμε το κεράκι μας, αγναντέψαμε τη θέα, βγάλαμε φωτογραφίες και κατεβήκαμε. Πήραμε τα πράγματά μας και μετά από σύντομη επίσκεψη στο καταφύγιο του Κάκκαλου πήραμε το γνώριμο πλέον μονοπάτι της κατάβασης. Ανάμεικτα συναισθήματα, αισθάνεσαι την ενέργεια του βουνού να σε πλημμυρίζει και κατεβαίνοντας αισθάνεσαι την κούραση να σε καταβάλλει. Από εδώ και πέρα, ο δρόμος της επιστροφής μας είναι γνώριμος.
ΔΕΥΤΕΡΑ 31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ (ΕΠΙΛΟΓΟΣ): Η πρώτη ανάβαση στον Όλυμπο, είτε φτάσεις στην κορυφή είτε όχι, είναι μία εμπειρία που σου μένει αξέχαστη. Η διαδρομή μέσα στο δάσος με τα ρόμπολα, τα πεύκα και τις οξιές, τα χιλιοπατημένα μονοπάτια, οι επιβλητικές χαράδρες και οι απότομες πλαγιές, ο καθαρός αέρας και η ησυχία του βουνού, οι πολύχρωμες πεταλούδες και τα ταλαιπωρημένα μουλάρια, ο σύντομος διάλογος με κάθε πεζοπόρο – ορειβάτη κάθε ηλικίας και εθνικότητας, η δικαίωση της φήμης της ελληνικής φιλοξενίας που παρέχουν τα (αναβαθμισμένα πλέον) καταφύγια και κυρίως η ενέργεια που σου δίνει αυτό το μυθικό βουνό, σίγουρα επιβεβαιώνουν την εκτίμηση αυτή.
Ο Όλυμπος είναι ένα βουνό με παγκόσμια φήμη όχι μόνο για τη σχέση του με την ελληνική μυθολογία αλλά και για την ποικιλία των τοπίων: δασώδεις περιοχές, αλπικά λιβάδια, πέτρινες χαράδρες, απότομες και ψιλές κορυφές σε τόσο κοντινή απόσταση από τη θάλασσα δικαιώνουν την επιλογή όλων αυτών που επιλέγουν να τον επισκεφτούν σε κάθε εποχή του έτους. Η ομορφιά της ελληνικής φύσης έχει υμνηθεί από πολλούς ποιητές μας. Αρκεί μία μόνο επίσκεψη για να πείσει και τον πιο απαιτητικό. Βέβαια, μία μόνο επίσκεψη δεν είναι ποτέ αρκετή, γι’ αυτό δίνουμε ραντεβού για την επόμενη χρονιά..
Ο Όλυμπος, λοιπόν, είναι πάντα εκεί και μας περιμένει να γνωρίσουμε από κοντά τις ομορφιές του αλλά και να γνωρίσουμε καλά τον εαυτό μας, να αντιληφθούμε τα όρια μας και να πράξουμε αναλόγως. Το βουνό αυτό αλλά και γενικότερα δεν συγχωρεί «μαγκιές» και απερισκεψίες, όπως χαρακτηριστικά μου είπε ένας φίλος, γιατί πολλοί ορειβάτες έχουν χάσει τη ζωή τους. Απρόβλεπτος αλλά και προσιτός, το μόνο που ζητάει ως αντάλλαγμα είναι σεβασμός στη φύση, στο περιβάλλον, στον εαυτό μας, στις δυνάμεις μας και στην ομάδα μας.
Εις το επανιδείν!
Για όσους θέλουν να ζήσουν παρόμοιες και μεγαλύτερες συγκινήσεις, αλλά και να χαρούν τα βουνά μας με ασφάλεια, ο ΕΟΣΚ διοργανώνει όλον το χρόνο παρόμοιες δραστηριότητες.Περισσότερες πληροφορίες για τη δράση του συλλόγου και τις δραστηριότητες του στα τηλέφωνα 6973695595 και 6974110853 και στο http://eoskarditsas.blogspot.com
Σοφία Δελήτσικα (μέλος του ΕΟΣΚ)
