Η χώρα μας λόγω της γεωγραφικής της θέσης αποτελεί πύλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) για τους πρόσφυγες που προέρχονται κυρίως από την Αφρική, τη Μέση Ανατολή και τη Συρία λόγω των συγκρούσεων και των εμφυλίων που έχουν ξεσπάσει σ’ αυτές τις περιοχές. Δεν πρέπει όμως να αγνοούμε σε κάθε περίπτωση την παράδοση φιλοξενίας που έχουμε ως λαός από αρχαιοτάτων χρόνων, όπως επίσης πολύ περισσότερο και το πλήθος συμπατριωτών μας που εγκατέλειψαν τη χώρα για την Ευρώπη και την Αμερική κυρίως ως οικονομικοί μετανάστες τις δεκαετίες του ’50,΄60 και ‘70, το οποίο επαναλαμβάνεται και σήμερα λόγω οικονομικής κρίσης για την αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Σ’ αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφερθώ και στο φόβο που καλλιεργείται τόσο από τον συντηρητικό πολιτικό κόσμο αλλά και τους δημοσιογράφους, που εκμεταλλευόμενοι το δράμα των προσφύγων για μικροπολιτική εσωτερική κατανάλωση, καταφεύγουν σε δηλώσεις χαρακτηρίζοντας τεχνηέντως τους εξαθλιωμένους πρόσφυγες ως μελλοντικό εθνικό κίνδυνο. Το πιθανότερο βέβαια είναι να μην έχουν ποτέ βρεθεί στα λιμάνια όπου στοιβάζονται ανθρώπινες ψυχές, ίσως ακόμα περισσότερο το ναυάγιο στη Λαμπεντούζα να είναι γι’ αυτούς ακόμα μία σκηνή από κάποια ταινία του κινηματογράφου με ειδικά εφέ. Επίσης θα ήθελα να αναφερθώ σε κάτι που δεν γνώριζα όπως και οι περισσότεροι αλλά έχει ιδιαίτερη σημασία. Στο άρθρο του Damian Mac Con Uladh δημοσιογράφου των Irish Times αναφέρει παραθέτοντας και φωτογραφικό υλικό από τα αρχεία του Κογκρέσου, από την παρουσία ρακένδυτων Ελλήνων Μικρασιατών προσφύγων στη Συρία (17000 περίπου), που προέκυψαν από την ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας στο πλαίσιο της συνθήκης της Λωζάνης το 1923. Έτσι όπως τότε οι Έλληνες δεν θέλαν να βρίσκονται εκεί αλλά αναζητούσαν ένα ασφαλέστερο τόπο και ένα καλύτερο μέλλον γι’ αυτούς και τα παιδιά τους έτσι και οι Σύροι πρόσφυγες της πλατείας Συντάγματος, που χαλούσαν την αισθητική κάποιων, το μόνο που ήθελαν είναι να τους επιτραπεί να μετακινηθούν σε άλλες χώρες της Ε.Ε.
Στη θάλασσα της Μεσογείου εκτυλίσσεται μια σύγχρονη τραγωδία με αναρίθμητα θύματα καθημερινά και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συνεχίσουμε να κλείνουμε τα μάτια ως Έθνος αλλά και ως μέλος της Ε.Ε που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις διεθνείς συνθήκες. Η άποψη «να πάνε στη χώρα τους» και τα ρατσιστικά σχόλια που εκφράζονται από ορισμένους αποδεικνύει το βαθμό της κοινωνικής διάβρωσης και σήψης που έχει υποστεί η Ελληνική κοινωνία αγνοώντας τα ανθρωπιστικά της χαρακτηριστικά, η οποία βαθμιαία θα έχει ως αποτέλεσμα την αποκτήνωση της. Επίσης οι προκαταλήψεις και η στρεβλή αντίληψη του μεταναστευτικού από την κοινωνία συμβάλλει στην εμφάνιση ακραίων βίαιων φαινομένων με αποτέλεσμα την ενίσχυση ακροδεξιών ομάδων.
Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να αγνοούμε τη συμβολή του Δυτικού κόσμου αλλά και της Ε.Ε. στην αποσταθεροποίηση που συνέβη με τον πλέον βίαιο τρόπο στις περιοχές της υποσαχάριας Αφρικής, τη Λιβύη, το Ιράκ και τη Συρία. Η χώρα μας εξάλλου ως μέλος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας του ΝΑΤΟ είχε συμμετοχή τόσο με τις στρατιωτικές βάσεις όσο και με ανθρώπινο δυναμικό, επομένως δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών των γεωπολιτικών συνθηκών που διαμορφώνονται στη «γειτονιά μας». Συνεπώς, η Ευρώπη οφείλει να διαχειριστεί το πρόβλημα συνολικά και να διαθέσει τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους στις χώρες που πλήττονται στα σύνορα της δηλ. την Ιταλία, τη Μάλτα, την Ισπανία και τη χώρα μας.
Η αναπληρώτρια υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής κ. Τ. Χριστοδουλοπούλου σε επιστολή της αναφέρεται στην κατανομή μεταναστών ανά περιφέρεια, τονίζοντας ότι το κόστος των περίπου 49 εκατ. ευρώ (22.082 ανά άτομο) θα καλυφθεί από το νέο ΕΣΠΑ 2014-2020. Για την περιοχή της Θεσσαλίας 159 μετανάστες θα πρέπει να φιλοξενηθούν σε ανοιχτές δομές. Θεωρώ προσωπικά πως ο αριθμός δεν είναι τόσο απαγορευτικός ώστε να αντιμετωπιστεί κατάλληλα από τις τοπικές κοινωνίες με τη συμβολή εθελοντικών οργανώσεων. Η συμμετοχή κάθε Δήμου της περιφέρειας πρέπει να είναι στο βαθμό που του αναλογεί και με ανοιχτά κέντρα φιλοξενίας (και όχι στρατόπεδα συγκέντρωσης όπως η Αμυγδαλέζα) όπου οι πρόσφυγες θα έχουν την κατάλληλη υγειονομική περίθαλψη, σίτιση και στέγη. Βέβαια η σημερινή κυβέρνηση οφείλει να διαθέσει τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους άμεσα και προκαταβολικά, ώστε να μπορέσουν οι φορείς να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά και ολοκληρωμένα την κατάσταση που διαμορφώνεται .
