Ήταν πολλοί εκείνοι που πίστευαν, ότι ο Τσίπρας είναι «μεγάλος παίχτης», ακόμα ίσως κάποιοι πιστεύουν ότι έχει « άσσους κρυμμένους στο μανίκι» και ως άριστος ταχυδακτυλουργός, θα τους τραβήξει και όλα θα γίνουν ρόδινα.
Ο «μεγάλος παίχτης» όμως, όπου κι αν «έπαιξε» έχασε. Όσον αφορά βέβαια το συμφέρον της χώρας και του λαού, διότι σε ότι αφορά την καρέκλα του, μέχρι στιγμής καλά τα πάει, την κρατάει ακόμα.
Άρα λοιπόν δεν είναι μεγάλη πολιτική φυσιογνωμία, είναι ένας πολιτικός καιροσκόπος τακτικιστής, που για την νομή της εξουσίας και μόνο, είναι ικανός για τα πάντα.
Η τελευταία επιτυχημένη κίνηση τακτικισμού, ήταν ο απόλυτος συγχρονισμός της ψήφισης του μεσοπροθέσμου, που φορτώνει ακόμα περισσότερα βάρη στους πολίτες, με το εθνικό ζήτημα του Σκοπιανού.
Κατάφερε να περάσει το 4ο μνημόνιο, με τις περικοπές συντάξεων, την μείωση του αφορολογήτου και πολλά ακόμα επώδυνα για την ελληνική κοινωνία, χωρίς να «ανοίξει ρουθούνι», αφού το ενδιαφέρον του λαού είχε στραφεί στη συμφωνία με τα Σκόπια.
Κέρδισε λοιπόν ο τακτικιστής Τσίπρας, με «ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια». Να μην αντιδράσει ο λαός για το πολυνομοσχέδιο, ταυτόχρονα να κάνει το χατίρι στις φίλιες ξένες δυνάμεις, δίνοντας τα πάντα στα Σκόπια, από ταυτότητα μέχρι γλώσσα, όνομα και εθνότητα και όπως άρχισε να λέγεται, ίσως μια χρονική παράταση εφαρμογής των νέων μέτρων και κάποια μικροανταλλάγματα για το χρέος.
Αν δε ισχύει ειδικά το τελευταίο τότε πρόκειται για ξεπούλημα κανονικό. Από το ένα μέρος της ζυγαριάς το Σκοπιανό και από το άλλο, μια εξάμηνη παράταση του Τσίπρα – Καμμένου στην καρέκλα.
Άραγε θα προχωρήσει και στην επίλυση του Αλβανικού ως λέγεται; Θα δεχθεί να μετατραπεί η χώρα σε αποθήκη ψυχών, με την επιστροφή προσφύγων, όπως επίσης ακούγεται τις τελευταίες ώρες;
Έχει όμως το ηθικό δικαίωμα, νομιμοποιείται πολιτικά, να δεσμεύσει την επόμενη ή μάλλον τις επόμενες κυβερνήσεις ο Τσίπρας, λίγο πριν το τέλος της θητείας του, με αποφάσεις που παίρνει ερήμην του λαού και των υπολοίπων πολιτικών δυνάμεων;
Για ποια πολιτική ηθική όμως να μιλήσουμε για έναν πολιτικό, που αλλάζει θέση πιο γρήγορα από τα πουκάμισα;
Παριστάνοντας τον «επαναστάτη», εμπορεύτηκε τα προβλήματα και την αγανάκτηση του λαού, για να καταλάβει την εξουσία. Έριξε την προηγούμενη κυβέρνηση, λίγο πριν βγει η Ελλάδα στο ξέφωτο εις βάρος της χώρας και των πολιτών φυσικά. Ότι έταξε προεκλογικά τα χαρακτήρισε αυταπάτες. Έπεισε και παρέσυρε το 60% του λαού, στο ΟΧΙ και αμέσως το μετέτρεψε σε ΝΑΙ και τώρα μάλιστα, παρουσιάζεται διαφοροποιημένος ως προς το δημοψήφισμα, αφού όμως φόρτωσε τους έλληνες με 100 έως και 200 δις χρέος.
Δεν ντρέπεται ούτε καν αυτούς, που τον πίστεψαν, τον ψήφισαν ή πανηγύριζαν στο Σύνταγμα το βράδυ του δημοψηφίσματος…..
Η κατάσταση είναι λοιπόν έκτακτη και οριακή, δεν μπορεί να συνεχιστούν τα εθνικά, θεσμικά και οικονομικά «εγκλήματα», από τους επικίνδυνους «εξουσιολάγνους» Τσίπρα – Καμμένο
Και όταν τα πράγματα φτάνουν εκεί, η λύση είναι μόνο μία και την επιτάσσει η ίδια η Δημοκρατία, ο λόγος στο λαό.
Αυτός είναι ο πλέον αρμόδιος να αποφασίσει για τη ζωή του και την πατρίδα του.
Υπάρχει ευτυχώς απάντηση στα συσσωρευμένα προβλήματα.
Είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία.
Έχουμε το σχέδιο, τη γνώση, την απόφαση και κυρίως την εθνική συνείδηση και παρρησία, να επαναφέρουμε τα πράγματα σε ομαλή και φυσιολογική τροχιά.
Άλλωστε ξέρουμε πια από τα πεπραγμένα, ότι και πρώτη και δεύτερη αλλά και όσες φορές να μετρήσουμε, αριστερά και εθνικό συμφέρον δεν συμβαδίζουν.
Ούτε και έχουν ποτέ συναντηθεί στην ιστορία.
Γράφει η Ασημίνα Σκόνδρα, πρ. Βουλευτής ΝΔ Καρδίτσας