Τελευταία, έχει αναζωπυρωθεί το ενδιαφέρον για τα αιολικά βιομηχανικά κέντρα και όχι «πάρκα» (όπως θέλουν να τα εξωραΐσουν). Ενδιαφέρον, όχι μόνο από τους ανεμογεννητριοσκεπτικιστές αλλά και από τους, με δημόσιο χρήμα επιδοτούμενους, «καταπατητές» κάθε βουνοκορφής, σε στεριά και θάλασσα. Με τον νόμο «για τον εκσυγχρονισμό της περιβαλλοντικής νομοθεσίας» που ψηφίστηκε στην Βουλή, την 5/5/2020, δίνονται πολύ περισσότερες δυνατότητες για την εγκατάσταση σταθμών παραγωγής ενέργειας σε οποιοδήποτε μέρος της χώρας, ακόμα και στις περιοχές Natura. Ακριβώς το αντίθετο από ότι κάνουν τα άλλα κράτη. Έχουμε δηλαδή, μια αυτοκαταστροφική υπονόμευση του περιβάλλοντος αλλά και της ενεργειακής αυτονομίας μας.
Επίσημα στοιχεία
Πρόσφατα ανακοινώθηκε, με επίσημα στοιχεία του ΑΔΜΗΕ, ότι η ζήτηση της 8ης Ιουνίου (95.728 μεγαβατώρες) καλύφθηκε κατά 57,65% από μονάδες φυσικού αερίου, 14,23% υδροηλεκτρικά, 4,92% ανανεώσιμες πηγές και 23,21% από εισαγωγές και θεωρήθηκε εξαιρετική επιτυχία. Οι ΑΠΕ, γερμανικές ανεμογεννήτριες ισχύος 3000 MWκαι τα Κινέζικα φωτοβολταϊκά ισχύος 2442 MW, συνολικής ισχύος 5442 MW, που μας στοίχισαν αντιστοίχως 6 δις ευρώ και 7.5 δις ευρώ, σύνολο 13.5 δις ευρώ συμμετείχαν μόνο κατά 4.92% στην ηλεκτροπαραγωγή της χώρας μας. Δηλαδή ενεργειακά απέδωσαν μόνο το 8% της ισχύος τους. Αυτή είναι η επιτυχία!!! Από αυτό το 4.92%, τα αιολικά είχαν κάτω από 3%. (Αντώνης Φώσκολος: «ΑΠΕ-Λάθη με σοβαρές γεωπολιτικές επιπτώσεις»)
Η πραγματικότητα
Αυτό που μας παρουσιάζουν αλλά δεν μας το λένε, είναι η υποκατάσταση του δικού μας φτηνού λιγνίτη από το εισαγόμενο και ακριβότερο κατά 30%, ρωσικό φυσικό αέριο. «Βάζουμε τα χεράκια μας και βγάζουμε τα ματάκια μας». Αν γλυτώναμε όλα αυτά τα δις των εισαγωγών, θα είχαμε κάνει το λιγνίτη πραγματικά καθαρό και θα είχαμε και θέσεις εργασίας!!!
Μας λένε ότι όλο αυτό γίνεται για να κατέβει η συμμετοχή της Ελλάδας στις εκπομπές CO2 παγκοσμίως. Πόσο να κατέβει, από το 0,19% που είναι σήμερα, στο 0,18% ή στο 0,17%; Και τι έγινε; Όταν η Κίνα ευθύνεται για το 29,34%, η Γερμανία για το 2,15% και πάει λέγοντας, το δικό μας 0,2% είναι η ουσία;
Αυτό που μας παρουσιάζουν είναι ότι ο αέρας είναι ανανεώσιμος, ατελείωτος και ανέξοδος. Οι ανεμογεννήτριες όμως; Δεν μας λένε ότι, δυστυχώς, κανένα από τα υλικά (ή για να είμαστε απόλυτοι, σχεδόν κανένα) που χρειάζονται για την κατασκευή τους, δεν είναι ανανεώσιμα ούτε φυσικά γίνονται από εργοστάσια που ηλεκτροδοτούνται μόνο από ανανεώσιμες πηγές. Διαρκούν 15-20 χρόνια και κοστίζουν πανάκριβα. Όταν αυτά ξεπεραστούν ας το ξανακουβεντιάσουμε.
Το μείζον πρόβλημα με τις ανεμογεννήτριες είναι οι αυξομειώσεις του αέρα. Πότε παράγουν πολύ, πότε καθόλου. Έτσι καθίσταται αναγκαία η υποστήριξή τους από συμβατικές θερμοηλεκτρικές μονάδες. Όσα περισσότερα αιολικά, τόσο περισσότερη υποστήριξη. Οι συμβατικές μονάδες εφεδρείας πρέπει να είναι σε «θερμή» εφεδρεία για την ασφάλεια του δικτύου. Δηλαδή, κανένα κέρδος ή παρά πολύ μικρό, κάτω από ιδανικές συνθήκες και μόνο για κάποιες χρονικές στιγμές. Η τουρμπίνα δουλεύει ακόμα και όταν φυσάει. Είτεαρέσουν τα αιολικά, είτε δεν αρέσουν, οφείλουν να μας απαντήσουν εάν η ενέργεια που παράγουν υποκαθιστά συμβατική ενέργεια (εάν δηλαδή 100 α/γ των 2 μεγαβάτ υποκαθιστούν μία συμβατική μονάδα των 200 ΜΒ), αν εξοικονομούν συμβατικά καύσιμα και εάν συμβάλλουν στην ασφάλεια και επάρκεια ηλεκτροδότησης, Αυτά μας κάνει ο Θεός των ανέμων, Αίολος!!!
Η αποθήκευση
Αν μπορούσαμε να αποθηκεύσουμε κάπου το περίσσευμα της ενέργειας για να το χρησιμοποιήσουμε όταν δεν θα έχουμε, μάλλον δεν θα μιλούσαμε για πρόβλημα. Με τα έως τώρα δεδομένα αυτό γίνεται μόνο με τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια, αφού δεν έχουμε στη διάθεσή μας τόσο μεγάλες μπαταρίες. Όταν φυσάει και το ρεύμα δεν το χρειάζεται η κατανάλωση, τότε αυτό διοχετεύεται σε ένα Υ/Η, για να ανεβάσει το απαραίτητο νερό λειτουργίας του στις δεξαμενές. Έτσι, όταν πάψει να φυσά, παράγει ρεύμα το Υ/Η και το παρέχει στην κατανάλωση. Αυτό το απλό είναι η αποθήκευση που έχουμε σήμερα. Αυτό κάνει και η Δανία με τα γειτονικά Υ/Η της Νορβηγίας. Όταν αποκτήσουμε τέτοια Υ/Η, τα ξαναλέμε.
Η τάση για συνεχώς μεγαλύτερες ανεμογεννήτριες είναι ελληνική πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα όμως άλογη και καταστροφική, επειδή όσο μεγαλύτερες είναι τόσο μεγαλύτερη και η καταστροφή (δρόμοι διάνοιξης, βάσεις στήριξης κλπ).Όσο για το πόσες χρειαζόμαστε (αν χρειαζόμαστε) και πού, είναι μεγάλη κουβέντα. «Βρήκαμε παπά και θάβουμε όλο το χωριό».
Γιατί δεν ηλεκτροδοτούν, έστω μια μικρή κοινότητα, μόνο με ΑΠΕ; Αν το καταφέρουν, θα είναι το καλύτερο επιχείρημα για να πεισθούμε όλοι μας ότι μπορεί να υπάρξει αυτονομία και οικονομία.
Οι ανεμόμυλοι
Από την άλλη, οι ανεμόμυλοι είναι πραγματικά ανανεώσιμοι ως προς τα υλικά κατασκευής τους, είναι πράγματι αυτόνομοι, αφού αλέθουν αποκλειστικά μόνο με τον αέρα χωρίς άλλη υποστήριξη και είναι και αποτελεσματικοί, αφού το προϊόν είναι χειροπιαστό, συμβάλλοντας καθ΄ολοκληρίαν και κυριολεκτικά στην τοπική οικονομία και οικολογία. Όσο για την αισθητική του τοπίου τα λέει καλύτερα ο Σταμάτης Σεκλιζιώτης.
Συμπερασματικά
Όλα τα προαναφερόμενα και ακόμα περισσότερα, έχουν ήδη ειπωθεί από ειδικούς εδώ και καιρό. Απλά, όσο πιο πολύ ακούγονται, τόσο πιο πολύ μας υπενθυμίζουν το χρέος μας. Μέχρι να μπορέσουντα αιολικά να ηλεκτροδοτήσουν αυτόνομα και οικονομικά, οφείλουμε να είμαστε όχι απλά επιφυλακτικοί αλλά αρνητικοί. Θα τολμούσαμε να πούμε, πως τα αιολικά δεν αποτελούν απλά ύβρη για τα Άγραφα αλλά αυτοκαταστροφική επιλογή για την σύγχρονη Ελλάδα. Φτάνει πλέον η επιδότηση, προς Έλληνες και ξένους και κυρίως προς τους Γερμανούς. Δώσαμε!!!
Πραγματικά, όπως έγραψε πρόσφατα και ο Παναγιώτης Νάνος: «Η μεγαλύτερη πηγή εναλλακτικής ενέργειας στη χώρα μας, είναι η αλλαγή του καταναλωτικού και παραγωγικού μοντέλου και η εξοικονόμηση ενέργειας».
Το άρθρο στηρίχτηκε στις ιστοσελίδες:
https://www.rethemnosnews.gr [1] («Σε ενεργειακό κατήφορο η Ελλάδα» του Αντώνη Φώσκολου)
http://archaeopteryxgr.blogspot.com [2](«Απάτη από απατεώνες για θύματα και ηλίθιους»)
https://kedenews.gr [3] (Φάκελος ανεμογεννήτριες: «Τι συμβαίνει στο Νότιο Αιγαίο»)
https://ardin-rixi.gr («Η καταστροφική για το περιβάλλον και την αυτοδυναμία της χώρας πολιτική στην ενέργεια»του Δημήτρη Μπούσμπουρα)
Γράφει ο Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής