Το τελευταίο καιρό, δίνουν και παίρνουν στα αστικά ΜΜΕ τα σενάρια για εκλογές.
Θα γίνουν τον Οκτώβρη; Πώς θα τις προκαλέσει ο Κ. Καραμανλής; Θα ζητήσει συναίνεση από το ΠΑΣΟΚ για την οικονομία, δε θα το αποδεχτεί και θα πάει στις εκλογές; Το ΠΑΣΟΚ τι θα κάνει; Τα γκάλοπ του δίνουν διαφορά νίκης.
Και ο κάθε λογικός άνθρωπος αναρωτιέται:
«Άντε κι έρχεται το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, τι θ’ αλλάξει; Θα σταματήσω να παίρνω πενιχρό μεροκάματο; Το παιδί μου θα πάψει να είναι άνεργο; Η γυναίκα μου θα σταματήσει να δουλεύει τετράωρο χωρίς ασφάλιση; Στο χωριό οι συγγενείς, οι φίλοι, οι γείτονες θα πάψουν να ξεκληρίζονται; Θα έχω δωρεάν παιδεία, υγεία, πρόνοια; Τα δάση μου θα καίγονται; Το νερό θα είναι καθαρό;
Μα είκοσι χρόνια που κυβέρνησε το ΠΑΣΟΚ αυτά κι άλλα τόσα έπραξε!!! Πως μπορώ να το ξεχάσω!
Αλλά και τώρα κάθε φορά που τους ακούω να μιλούν ο Γ. Παπανδρέου και όλα τα εξέχοντα στελέχη τους, την ενίσχυση του κεφαλαίου προτείνουν. Αυτό δεν θέλουν να πουν μιλώντας για «δυναμική ανάπτυξη της οικονομίας και ρευστότητα στην αγορά». Κι η «πράσινη οικονομία» τι άλλο πάει να πει από καινούριους λεωφόρους κέρδους για την πλουτοκρατία;»
Κι αν έτσι σκεφτεί κάθε λογικός άνθρωπος που ζει και στενάζει κάτω απ’ αυτήν την κυρίαρχη πολιτική χρόνια τώρα, είτε με πράσινη είτε με γαλάζια κυβέρνηση, τι απάντηση πρέπει να δώσει;
Η απάντηση-του λέμε εμείς οι κομμουνιστές-είναι να ακουμπήσει στο πραγματικό πρόβλημα γι’ αυτόν αλλά και για όλο το λαό. Κι αυτό δεν είναι να αλλάξει το αστικό κόμμα που κυβερνά αλλά να αλλάξει η πολιτική που εφαρμόζουν. Γιατί δεν υπάρχει πτυχή της ζωής του λαού που να μην πλήττεται από την κυρίαρχη πολιτική.
Σήμερα αντικειμενικά, στην πρώτη γραμμή για το λαό μπαίνει η πολιτική επιλογή ανάμεσα στους δύο δρόμους ανάπτυξης.
Ο ένας είναι ο δρόμος που τα πάντα καθορίζονται από τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Τον δοκιμάζουμε χρόνια.
Ο άλλος είναι αυτός που καθορίζεται από την πάλη κατά του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, ο δρόμος που οδηγεί στη λαϊκή εξουσία. Είναι μονόδρομος για το λαό.
Έτσι απαντούν οι κομμουνιστές, έτσι πρέπει να απαντήσει κάθε σκεφτόμενος άνθρωπος που ανήκει στα λαϊκά στρώματα.