Την προηγούμενη εβδομάδα εκφράσαμε τις ανησυχίες μας σχετικά με το διορισμό διοικητή στο νοσοκομείο Καρδίτσας από την κομματική επετηρίδα του ΣΥΡΙΖΑ, θέτοντας σε δεύτερη μοίρα την επαγγελματική και ακαδημαϊκή επάρκεια και αρτιότητα του νέου διοικητή για τη θέση που καλείται να στελεχώσει.Και «ω! του θαύματος» οι προβλέψεις μας επιβεβαιώθηκαν εις στο ακέραιο.
Φυσικά η παρέμβαση αυτή, όπως όλες μας οι παρεμβάσεις, δεν είναι προσωπική, αλλά πολιτική. Ο κ. Βαρελάς αιτήθηκε για την έμμισθη θέση του διοικητή και αυτή του δόθηκε. Πολύ σωστά έπραξε ο συμπολίτης μας και αιτήθηκε, διότι είναι αναφαίρετο δικαίωμά του, όπως εγώ μπορώ να αιτηθώ να προσληφθώ στη NASAως υπεύθυνος τροφοδοσίας καυσίμων στα διαστημόπλοια. Το «γιατί» δεν θα είχε καμία τύχη η δική μου αίτηση είναι ευνόητο. Στην Ελλάδα, όμως, δεν υπάρχει ούτε ευνόητο, ούτε λογικό. Υπάρχει το «έτσι μας αρέσει».Υπάρχει το «τώρα ήρθε η σειρά μας». Υπάρχει το «έτσι έκαναν και οι προηγούμενοι» (αυτοί που αφήνουν την καμένη γη ξωπίσω)
Το πρόβλημα είναι στις επιτροπές ή πρόσωπα, που κάνουν αποδεκτή την αίτηση και τοποθετούν ανθρώπους με ελλιπή τυπικά προσόντα, σε θέσεις που υπάρχει ανθρώπινο δυναμικό να τις πληρώσει ορθολογικά (κατά τραγική ειρωνεία ακόμη και εντός των κόλπων του κυβερνώντος κόμματος). Διάβασα τα βιογραφικά των πρώην υποψηφίων και ομολογώ πως μερικοί διαθέτουν πλήρη, εντυπωσιακάθα έλεγα, για τη θέση του διοικητή.Η τελική κρίση, όμως, δεν είναι δική μου. Αλήθεια πώς αισθάνονται αυτοί οι άνθρωποι; Πώς αισθάνονται άνθρωποι που έχουν αφιερώσει πολύτιμο χρόνο για εξειδικευμένες σπουδές, όταν τους προσπερνούν αβρόχοις ποσί; Να αγαπήσουν ή να μισήσουν αυτή την πατρίδα και την κρόνια λογική της; Τι δρόμο δείχνουμε στους νέους που ακολουθούν λαμπρές σπουδές στο αντικείμενο που αγαπούν;
Αποδεικνύεται περίτρανα ότι στο ΣΥΡΙΖΑ «προωθούν» κατά το δοκούν. Ορίζουν και διορίζουν σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια και επιλογές καιόχι σύμφωνα με τον άριστο τρόπο για το συμφέρον της κοινωνίας. Αυτό, είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, λέγεται φασισμός, και είναι υποκριτικό να τελείται από μια κυβέρνηση που ευαγγελίζεται την αντιφασιστική της φύση. Δεν αποτελεί απλά κραυγαλέο παράδειγμα της αναξιοκρατίας που βασιλεύει στη χώρα, αλλά συνιστά ύβρη καθώς παραβιάζει την ηθική τάξη. Να έχετε το νου σας αγαπητοί εξουσιαστές, γιατί την ύβρη ακολουθεί η Νέμεσις.
Σίγουρα κάποιοι σκέπτονται ότι «αυτά γινόντουσαν πάντα». Και; Στο μέλλον δηλαδή πρέπει αφήσουμε να επιβληθούν αποτυχημένες πρακτικές του παρελθόντος; Εσείς που σκέπτεστε έτσι, είστε μάλλον επικίνδυνοι, γιατί η δική σας αναλγησία και αδιαφορία έφερε τη χώρα εδώ που την έφερε. Το «τι να κάνεις, έτσι είναι». Προσωπικά, από τις τοποθετήσεις μου μόνο όφελος δεν έχω και επειδή η κοινωνία κατατρέχεται από εγωπάθεια, μάλλον εχθρούς δημιουργώ. Αλλά προτιμώ να γράψω, να μιλήσω, να εκφράσω την άποψή μου υπηρετώντας τα λόγια του Νικολάου Πλαστήρα όπως υποσχέθηκα και προεκλογικά: «Όποιος βλέπει την πατρίδα του να καταστρέφεται και δεν κάμει κάτι, είναι σαν να την καταστρέφει ο ίδιος με τα χέρια του».
Θέλετε να δείτε ποιοι καταστρέφουν την πατρίδα;«Ο σιωπών δοκείσυναινείν». Η κάθε παράταξη, το κάθε πολιτικό πρόσωπο που δεν αντιδρά δημόσια σε επιλήψιμες πολιτικές πρακτικές σημαίνει ή ότι δε βλέπει κάτι το μεμπτό ή ότι συναινεί, ότι τις αποδέχεται, ότι είναι κομμάτι του κώδικα ήθους και αξιών του. Τόσα χρόνια τα κόμματα και οι Γκρούεζες περί αυτών, έχουν πάθει ανοσία στο ρουσφέτι. Να μην πω εθισμό. Τα θεωρούνε δεδομένα και ανάξια αναφοράς. Αυτή παραμένει η πολιτική σκηνή στην Ελλάδα του 2016… Όταν έχω όφελος ή ζημιώνομαι αντιδρώ, αλλιώς ησυχία γιατί ο λαός κοιμάται…
Λυπούμαι που αντί να δώσει κάποιος το παράδειγμα, που τόσο έχει ανάγκη η κοινωνία, καθόμαστε και εξετάζουμε τα κοινά από καθαρά συμφεροντολογική πλευρά. Λυπούμαι για το κατάντημα της ελληνικής κοινωνίας που όζει σαπίλα σε κάθε της έκφανση. Λυπούμαι για την ηγεσία της χώρας που δυστυχώς «σέρνεται» από το ένστικτο της δικής της επιβίωσης και όχι του ελληνικού λαού.
Προσωπικά, συγχαίρω τον κ. Βαρελά για την επιτυχία του και συλλυπούμαι το ΣΥΡΙΖΑ για τις αναχρονιστικές πρακτικές που με την ψήφο των χειμαζόμενων ελλήνων υποτίθεται ότι θα άλλαζε…
Του Ηλία Σχορετσανίτη
Δημοτικού Συμβούλου
Επικεφαλής Ν.Ε.Σ.ΤΩΡ