Η σύλληψη των ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής δεν πρέπει να δημιουργήσει συγχύσεις:
1. Ως προς τον χαρακτήρα της, ως δύναμη του συστήματος. Αυτό που σκόπιμα αποσιωπάται από την αστική προπαγάνδα, τα αστικά επιτελεία, τα κόμματα του κεφαλαίου, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι πρόκειται για δύναμη που οργανώνεται και εκπαιδεύεται εναντίον του λαού και του εργατικού – λαϊκού κινήματος.
Για λογαριασμό της μεγαλοεργοδοσίας, άλλωστε, στοχοποιεί πρωτοπόρους εργάτες, στήνει δουλεμπορικά γραφεία, μολύνει εργατικές συνειδήσεις με το δηλητήριο του ρατσισμού, προπαγανδίζει υπέρ των εφοπλιστών και των μεγαλοεργολάβων.
Διαπλέκεται με τους μηχανισμούς του και αντικειμενικά βοηθά στην προσπάθεια να τρομοκρατηθεί και να κατασταλεί το κίνημα. Η σχέση του αστικού κράτους με το ναζιστικό μόρφωμα είναι πολύ βαθύτερη από την εμπλοκή αστυνομικών σε υποθέσεις που σχετίζονται με τη δράση της Χρυσής Αυγής, ή με την από κοινού συμμετοχή σε υποθέσεις του οργανωμένου εγκλήματος.
2. Ως προς τους στόχους της κυβέρνησης. Στους χειρισμούς για τη Χρυσή Αυγή κυριαρχεί η προσπάθεια της να κατοχυρωθεί σαν εγγυητής της «νομιμότητας» και της «σταθερότητας». Πάνω εκεί ανταγωνίζεται τον ΣΥΡΙΖΑ που σε όλους τους τόνους θέλει να προβάλλεται και αυτός σαν «δύναμη σταθερότητας».
Κύρια επιδίωξη της με την προβολή τηςανάγκης «για σταθερότητα και ομαλότητα» είναι:
-
Να επιβάλει στο εργατικό, στο λαϊκό κίνημα «άκρα του τάφου σιωπή», καλλιεργώντας στο λαό φόβο για κινδύνους αποσταθεροποίησης του αστικού πολιτικού συστήματος από την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής και μάλιστα σε μια στιγμή που, όπως ισχυρίζεται, ανοίγει ο δρόμος για ανάκαμψη της οικονομίας. Επομένως, ο λαός πρέπει να συμβάλει στη «σταθερή πορεία της χώρας», αποδεχόμενος τη σημερινή βάρβαρη πραγματικότητα για τον ίδιο.
-
Προβάλλει τη συμβολή όλων των θεσμών του αστικού κράτους στη «θωράκιση της δημοκρατίας», με στόχο να τους εξωραΐσει στα μάτια του λαού και ταυτόχρονα να τους ενισχύσει σε βάρος του. Για να δούμε ορισμένα παραδείγματα:
-Η αστική Δικαιοσύνη εμφανίζεται να κάνει καλά και γρήγορα τη δουλειά της στο ζήτημα της Χρυσής Αυγής.
Ναι αλλά είναι η ίδια η Δικαιοσύνη βγάζει παράνομες εννιά στις δέκα απεργίες, καταδικάζει πρωτοπόρους εργάτες, έχει χαρακτηρίσει και έχει διώξει επανειλημμένα σαν «τελεσθέν έγκλημα» κινητοποιήσεις του ταξικού κινήματος. Να θυμηθούμε τα αγροτοδικεία όπου δεκάδες φτωχοί αγρότες της περιοχής μας δικάστηκαν γιατί αγωνίστηκαν για να μην ξεκληριστούν από τις αντιαγροτικές πολιτικές της ΕΕ.
– Η Αστυνομία, και ιδιαίτερα η «Αντιτρομοκρατική», εμφανίζεται από την κυβέρνηση να υπηρετεί με αποτελεσματικότητα τη διασφάλιση της νομιμότητας, να διαθέτει μηχανισμούς παρακολούθησης αναγκαίους για την πάταξη της Χρυσής Αυγής, με τους οποίους μάλιστα προσπαθεί να εξοικειώσει το λαό.
Όμως είναι σε όλους γνωστό ότι πρόκειται, για τον κατασταλτικό βραχίονα του αστικού κράτους, το μηχανισμό «που έχει κατ’ αποκλειστικότητα το δικαίωμα να ασκεί βία», όπως λένε οι απολογητές της αστικής δημοκρατίας.
-Η Βουλή, που τώρα λένε πως θα πάρει μέτρα ενάντια στη Χρυσή Αυγή, είναι η ίδια που νομοθετεί σε βάρος του λαού. Που παράγει «δίκαιο» για λογαριασμό της αστικής τάξης και το νομιμοποιεί, αξιοποιώντας τους αρνητικούς για το λαό συσχετισμούς. Θυμίζουμε τις δημοκρατικότατες…πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που τσάκισαν σε μια στιγμή δικαιώματα και κατακτήσεις χρόνων, μισθούς, συντάξεις κ.λ.π.
Γι’ αυτό χρειάζεται λαϊκή επαγρύπνηση, ένταση της οργανωμένης ταξικής πάλης σε αντιμονοπωλιακή – αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Είναι μονόδρομος και στην πάλη για την οριστική κατάργηση της μήτρας που γεννά και αναπαράγει το φασισμό.