Η χρεωκοπία του πολιτικού κατεστημένου της μεταπολιτεύσεως που δυστυχώς αποκαλύφθηκε στους πολλούς μέσα από τα συντρίμμια της οικονομικής καταστροφής και ο βιασμός της ελληνικής κοινωνίας με τα τροϊκανής εμπνεύσεως αποστραγγιστικά κατ’ ευφημισμόν(1) «μέτρα», έχει ορισμένα άμεσα και έμμεσα επακόλουθα που είναι:
- 1) Η εδραίωση στη συλλογική συνείδηση, της πλήρους αναξιοπιστίας του πολιτικού κατεστημένου που επεκτείνεται στο πολιτικό σύστημα και τις δομές του.
- 2) Η παγίωση της μετατοπίσεως του αξιακού κέντρου βάρους της κοινωνίας από το ηθικό στο υλικό επίπεδο και μάλιστα με αρνητικό πλέον πρόσημο, σε μία αγχωμένη αναμονή επικείμενης χρεωκοπίας, καταρρεύσεως και καταστροφής.
- 3) Η αποσάθρωση της κοινωνικής συνοχής, αρχικά με την εκ του πονηρού τεχνητή αντιπαλοποίηση των κοινωνικών ομάδων και στην συνέχεια, με τον εγωισμό που δημιουργεί ο υλισμός και ο φόβος της ένδειας.
- 4) Η δημιουργία ενός ιδιότυπου οικονομικού «πατριωτισμού», με κέντρο και σημείο αναφοράς το άτομο, στη συνέχεια την οικονομικο-κοινωνική του ομάδα προεκτεινόμενου στο κράτος-«πατρίδα».
- 5) Η καθόλου τυχαία περιθωριοποίηση της εθνικής συλλογικότητος, εκτός από όσα αφορούν οικονομικές παραμέτρους όπου βέβαια το ενδιαφέρον αφορά την οικονομία και μόνον.
- 6) Η έλλειψη οραμάτων και διαχρονικού σχεδιασμού, ατομικού και συλλογικού.
Η πλειοψηφία που επί δεκαετίες χάρισε στο δικομματισμό την άνετη εναλλαγή των φορέων του στην εξουσία, γαλουχημένη στο σαθρό πελατειακό πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης, δεν έθεσε μέχρι τώρα στις προτεραιότητες των πολιτικών της επιλογών το εθνικό κριτήριο, ακόμα και όταν βρεθήκαμε στο κατώφλι εθνικών συμφορών.
Αφού δεν ξύπνησε με την σωρεία των εθνικών υποχωρήσεων και ταπεινώσεων (Μακεδονικό, τουρκικές προκλήσεις, Κύπρος και σχέδιο Ανάν κ.λπ) φαίνεται πως το μακρύ χέρι των τοποτηρητών της τρόικας καθώς χώνεται όλο και πιο βαθιά στην άδεια μας τσέπη, διαθέτει εξαιρετικές εγερτήριες ιδιότητες.
Μια διάχυτη και ασύντακτη αγανάκτηση, καθόλου άδικη είναι αλήθεια, διαπερνά τα μεσαία και κατώτερα στρώματα της κοινωνίας, μια αγανάκτηση όμως αναποτελεσματική, όσο δεν μετουσιώνεται σε πολιτική δράση.
Ο εγωκεντρισμός του υλικού υπόβαθρου της αγανάκτησης που κάθε άλλο παρά κυοφορεί έμβρυα μαζικής συντεταγμένης εξέγερσης τουλάχιστον με στόχους και στρατηγική και η πολυκομματική διαύλωση των εναλλακτικών επιλογών της διαμορφώσεως του πολιτικού σκηνικού, δείχνουν καθαρά πως η πολυπόθητη ανεύρεση νέου δρόμου για την αναγέννηση της πατρίδας μας, έχει δύο βασικούς πόλους, τον συνδυασμό δύο κρίσιμων βασικών ζητημάτων και προτεραιοτήτων:
- 1) Την αξιακή μεταρρύθμιση και αναγέννηση, σε μια κοινωνία που με το βήμα μετέωρο αναζητά με αγωνία, ηθικά πρότυπα και προσδιορισμούς
- 2) Την ενίσχυση εκείνων των πολιτικών φορέων που απαλλαγμένοι από τα σπέρματα της διαφθοράς και της παρακμής θα μπορέσουν να οδηγήσουν το καταρρέον πολιτικό σύστημα στη διαμόρφωση της Νέας Πολιτείας και την χώρα στο δρόμο της εξόδου από την κρίση.
Μια εποχή που επαΐοντες και μη, διαμορφώνουν με καταπληκτική ευκολία σενάρια μακροοικονομίας, διεθνούς διπλωματίας και γεωστρατηγικής, επιβάλλεται η προσέγγιση και τεκμηρίωση του θέματος με μέτρο και σοβαρότητα, όπως θα γίνει στις ενότητες που θα ακολουθήσουν.
Κώστας Καρδαράς
Χειρουργός
Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Καρδίτσης
Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΛΑ.Ο.Σ
(1) αφού κανένα μέτρο δεν τηρούν