Νούμερα ανησυχητικά. Ποσοστά που αυξάνονται και προκαλούν πόνο. Μια κοινωνία που συνειδητοποιεί μουδιασμένη πως είναι αδύναμη να προστατέψει τα παιδιά της.
Σχεδόν καθημερινά ακούμε για περιπτώσεις παιδιών που πέφτουν θύματα ξυλοδαρμού, βιασμού ή κακομεταχείρισης. Ένας μεγάλος σκοτεινός αριθμός ,που στοιχειώνει όλους όσους ασχολούνται με την παιδική κακοποίηση, είναι ο αριθμός των περιπτώσεων που δεν καταγγέλλονται. Εκείνες οι υποθέσεις που παραμένουν «προστατευμένες» πίσω από κλειστές πόρτες και κλειστά στόματα. Παιδιά που χωρίς να φωνάζουν, ουρλιάζουν βοήθεια.
Κακοποίηση μπορεί να υποστεί κάθε παιδί ,σε οποιαδήποτε ηλικία, στο σχολείο, στο σπίτι, στις εξωσχολικές δραστηριότητες. Χρειάζεται ενημέρωση και ευαισθητοποίηση για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει στο παιδί , τον φίλο ή τον μικρό μας γείτονα.
Αν «ο άνθρωπος είναι το προϊόν των τραυμάτων της παιδικής του ηλικίας», τότε η παιδική κακοποίηση απειλεί το μέλλον μας. Η βία αναπαράγει τη βία, χτίζει δυστυχισμένους ενήλικες που κουβαλούν από την παιδική τους ηλικία συναισθήματα ενοχής και θυμού και εκδηλώνουν επικίνδυνες συμπεριφορές. Το τραγικό είναι ότι πολλά από τα παιδιά που κακοποιούνται, όταν γίνουν ενήλικες , κακοποιούν με τη σειρά τους.
Το πρόβλημα πρέπει να εκλείψει και αυτό εξαρτάται από εμάς .Το σημαντικότερο όλων είναι να αναπτυχθούν ενέργειες που να προλαμβάνουν την παιδική κακοποίηση προτού εκδηλωθεί.
Αρχικά να ενημερώσουμε τα παιδιά μας πως να προστατευτούν . Πρέπει να δώσουμε έμφαση στην εκπαίδευση των παιδιών από μικρή ηλικία για τη σεξουαλικότητα και το σώμα τους ,χωρίς να νιώθουμε ντροπή. Τα παιδιά πρέπει να ξέρουν πως το σώμα τους, τους ανήκει και δεν επιτρέπεται σε κανέναν να τα αγγίξει χωρίς την άδεια τους. Είναι απαραίτητο να γνωρίζουν πως μπορούν να μιλήσουν στους γονείς τους για ότι τα απασχολεί και αυτοί θα τα ακούσουν. Ένα σωστά ενημερωμενο παιδί, μελλοντικά, αν προκύψει ανάγκη, θα γίνει σωτήρας του εαυτού του.
Επιπλέον να ενημερωθούμε εμείς οι ίδιοι ,για να μάθουμε να αναγνωρίζουμε τα σημάδια καθώς και το που µπορούμε να απευθυνθούμε σε περίπτωση παιδικής κακοποίησης . Εάν ένα παιδί δίπλα μας κακοποιείται και χρειάζεται τη βοήθειά μας, οφείλουμε να είμαστε σε θέση να το αναγνωρίσουμε. Η καταγγελία μας µπορεί να προστατεύσει ένα παιδί και να βοηθήσει μια οικογένεια.
Συμπληρωματικά, είναι απαραίτητες δράσεις ενημέρωσης, σε Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων ,σε πολιτιστικούς και σε αθλητικούς συλλόγους που δραστηριοποιούνται παιδιά. Καθοριστική είναι η δια βίου εκπαίδευση γιατρών, νοσηλευτών και εκπαιδευτικών, ώστε να είναι σε θέση να αντιλαμβάνονται τα σημάδια κακοποίησης, αλλά και να γνωρίζουν πως να χειριστούν ένα τέτοιο περιστατικό.
Εξάλλου σημαντικά θα ήταν και προγράµµατα κοινωνικής ευαισθητοποίησης για την διαμόρφωση στάσεων και αντιλήψεων, που θα καταστέλλουν την παιδική κακοποίηση και θα βοηθούν την αναγνώριση των περιστατικών.
Επιπρόσθετα ένα νομοθετικό πλαίσιο ώστε να επιλύονται οι υποθέσεις παιδικής κακοποίησης ταχύτατα από ένα αρµόδιο οικογενειακό δικαστήριο, θα ήταν ανακουφιστικό για τα θύματα.
Αν θέλουμε να τιμήσουμε την μέρα αυτή ας το κάνουμε με πράξεις και όχι με λόγια. Ας βάλουμε όλοι από ένα λιθαράκι και ας χτίσουμε έναν τεράστιο τοίχο που θα προστατέψει τα παιδιά μας από μια τέτοια τραγική εμπειρία. Όλα τα παιδιά πρέπει να έχουν την ευκαιρία να μεγαλώσουν χαρούμενα ,υγιή και ασφαλή. Ο δράστης που κακοποιεί, τους στερεί την ευκαιρία αυτή. Βάλε το λιθαράκι σου να χτίσουμε τον τοίχο που θα τα προστατέψει.
Γράφει η Λία Ρογγανάκη, Γενικός–Οικογενειακός Ιατρός, Περιφερειακή Σύμβουλος, Πρόεδρος Περιφερειακής Επιτροπής Ισότητας [1]των Φύλων της Περιφέρειας Θεσσαλίας