Σαν σήμερα 6 χρόνια πριν -στις 14/5/2013- το αμφιθέατρο του (παλιού) 1ου ΓΕΛ αποδείχτηκε μικρό για να χωρέσει τους καθηγητές για τη Γενική Συνέλευση που αποφάσισε απεργία στις πανελλαδικές εξετάσεις.
Σήμερα, τίποτα δε θυμίζει αυτές τις στιγμές …
- Οι Γενικές συνελεύσεις δε μαζεύουν πάνω από 20 άτομα, πολλές φορές ούτε καν τα μέλη του ΔΣ της ΕΛΜΕ Καρδίτσας.
- Το κράτος τότε επιστράτευε τους εκπαιδευτικούς, σήμερα η ΟΛΜΕ το καλεί να μαζεύει(;;!!) τις συνδικαλιστικές συνδρομές των συναδέλφων.
- Οι απεργίες καταγράφουν ποσοστά γύρω στο 5% – οι διαδηλώσεις είναι ανύπαρκτες…
- Τότε οι δυνάμεις ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ ανέτρεψαν τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων- γιατί δεν υπήρχαν “όροι και προϋποθέσεις”- σήμερα αποτελούν τους φύλακες της παραμονής του κλάδου στο τέλμα της αδράνειας και της υποταγής.
Οχι δεν είναι νοσταλγία για το παρελθόν.
Είναι η αναγκαιότητα και η δυνατότητα να “ξαναδούμε” και
να “ανοίξουμε” ξανά αυτόν τον δρόμο σήμερα.
Για να γίνει η σιωπή φωνή και η ακινησία δράση.
- Για να μπει τέλος στα παζάρια, τους συμβιβασμούς και τη συνδιαχείριση, για να αναμετρηθουμε με την αντιλαϊκή πολιτική και τους εκφραστές της
- Για να βαδίσουμε πάλι το δρόμο του αγωνα της αντιστασης και της διεκδικησης.
Είναι ο δρόμος της συγκρότησης κινήματος αντίστασης στην καπιταλιστική – ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα των πολέμων, της φτώχειας, της συντριβής των δικαιωμάτων. Της συγκρότησης αγώνων όχι για να βγει η μία ή η άλλη κυβέρνηση, όχι για να βγάλουμε τον έναν ή τον άλλο αιρετό, αλλά για να διεκδικησουμε τη ζωή μας, τη δική μας και των παιδιών μας.
Είναι ο δρόμος που εδώ και χρόνια δεν έχουμε βαδίσει. Ο δρόμος, που όσο αργούμε να τον ξαναβαδίσουμε, θα δίνει τη θέση του σε νέες πιο δραματικές και αρνητικές εξελίξεις.
Για ένα κίνημα κόντρα στην καπιταλιστική – ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, ενάντια στους πολέμους, την προσφυγιά, το ξεθεμελίωμα των δικαιωμάτων, τη φασιστικοποίηση.
Για οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας, για να φωνάξουμε τις διεκδικήσεις μας για τα βασικά λαϊκά δικαιώματα, για τα δικαιώματα στις σπουδές και τη δουλειά,
- για δωρεάν δημόσια παιδεία για όλους κόντρα στους ταξικούς φραγμούς και το «νέο» λύκειο,
- για μόνιμη σταθερή δουλειά και μόνιμους μαζικούς διορισμούς και μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών,
- για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς – ενάντια στην αξιολόγηση, την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και την εντατικοποίηση,
- για αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις.
Αυτό τον δρόμο προσπαθούν αδιάκοπα να κάνουν “ορατό” στους συναδέλφους οι Αγωνιστικες κινησεις εκπαιδευτικων.
Καλούμε τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους, να μας στηρίξουν ώστε αυτή η φωνή, αυτή η κατεύθυνση, αυτές οι απόψεις, να ακουστούν στο 19ο συνέδριο της ΟΛΜΕ .