Του Νικ.Καλιακούδα, Οικονομολόγου-Νομαρχιακού Συμβούλου Καρδίτσας
Με το σημείωμά μου αυτό, θα προσπαθήσω να σκιαγραφήσω ορισμένα χαρακτηριστικά που πρέπει να διαθέτουν οι νέοι αυτοδιοικητικοί θεσμοί, για να έχουν και τα προσδοκώμενα αποτελέσματα που επιδιώκει ο νομοθέτης του σχεδίου «Καλλικράτης».
Βασική αρχή του «Καλλικράτη» είναι να υπηρετείται καλύτερα ο πολίτης απ’ ότι σήμερα. Αν είναι να κάνουμε κάτι, που δεν αναβαθμίζει την ποιότητα των σημερινών υπηρεσιών, ας αφήσουμε τα πράγματα όπως είναι σήμερα. Ο σκοπός δεν είναι να αντικαταστήσουμε την Καποδιστριακή αυτοδιοίκηση με ένα Καλλικράτειο ομοίωμά της.
Επειδή στη ζωή, και πολύ περισσότερο στη πολιτική όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, εκτιμώ ότι πρέπει να δοθεί ιδιαίτερο βάρος στην ανθρωπογεωγραφία που θα κληθεί να υπηρετήσει το νέο θεσμό. Και φυσικά η ανθρωπογεωγραφία δεν ορίζεται με παλαιοκομματικές συνταγές, ειδικά τώρα που η χώρα στοχεύει στην επιτυχία της αυτοδιοικητικής μεταρρύθμισης. Εδώ θέλω να βάλω ένα βασικό ερώτημα. Τι πολιτικό, κοινωνικό, αυτοδιοικητικό και γνωστικό περιεχόμενο θα πρέπει να διαθέτουν τα στελέχη που θα κληθούν να υπηρετήσουν αυτό το νέο θεσμό; Δίνω μεγάλη σημασία στο νόημα αυτού του ερωτήματος, γιατί ο σκοπός δεν είναι να υπάρχουν Δήμαρχοι και αντιδήμαρχοι χωρίς να υπάρχουν Δήμοι, όπως «ζήσαμε» σε αρκετές περιπτώσεις με τον Καποδίστρια. Οι κοινωνίες προχωρούν ή δεν προχωρούν όταν έχουν την τύχη ή την ατυχία να διοικούνται από ικανά ή μη ικανά πρόσωπα.
Επομένως στο θεσμό του νέου Καλλικράτειου Δήμου, θα πρέπει η κάθε νέα Δημοτική Αρχή να έχει την ικανότητα να οργανώσει το Δήμο της, έτσι ώστε να ανταποκριθεί, στις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών. Όπως για παράδειγμα να μπορεί να δώσει:
- 1. Στον αγρότη, την κατεύθυνση για τις προοπτικές που υπάρχουν, μέσω των προγραμμάτων που τρέχουν και τον αφορούν (τη σοδειά του, τις επιδοτήσεις του, την αποζημίωσή του κλπ)
- 2. Στο νέο αγρότη, τις προοπτικές που ανοίγονται μέσα από συλλογικές δράσεις (συνεταιρισμοί, ομάδες παραγωγών, δίκτυα κλπ) στην παραγωγή, μεταποίηση και διάθεση των προϊόντων του
- 3. Στον άνεργο, ο οποίος να μπορεί υπεύθυνα να πληροφορείται για τα προγράμματα και τις δυνατότητες απασχόλησής του
- 4. Στον απόμαχο της τρίτης ηλικίας, ο οποίος να απολαμβάνει ένα ευρύ και αποτελεσματικό δίκτυο κοινωνικών & ψυχαγωγικών δομών (ΚΑΠΗ, Πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» κλπ)
- 5. Στον επενδυτή μικρό ή μεγάλο, ο οποίος να καταθέτει την αίτησή του, η οποία θα τυγχάνει της άμεσης προώθησης και παρακολούθησης όλων των διαδικασιών αδειοδοτήσεών του
- 6. Στον μικρομεσαίο επαγγελματία ή αγρότη ή επιχειρηματία, να τυγχάνει της εξυπηρέτησης όλων των φορολογικών, ασφαλιστικών εγγράφων
- 7. Στον δημότη, να αισθάνεται σιγουριά σε όλα τα επίπεδα υγείας και πρόνοιας με την εξασφάλιση σε κάθε επιμέρους χωριό ή διαμέρισμα μιας πρωτοβάθμιας φροντίδας, στα πλαίσια του ΕΣΥ
- 8. Στον μαθητή, ο οποίος πρέπει να απολαμβάνει με ευχαρίστηση και ενδιαφέρον την εκπαίδευσή του ελκυστικά και λειτουργικά σχολεία
- 9. Στο τουρίστα και τον επισκέπτη, ο οποίος θα πρέπει να έχει πλήρη ενημέρωση και παροχή δελεαστικής φιλοξενίας του τόπου που επισκέπτεται. Για την ιστορία, τα αξιοθέατα την πολιτιστική παράδοση και τις παραγωγικές και οικονομικές δυνατότητες της περιοχής
- 10. Στο συμπολίτη, ο οποίος δικαιούται να απολαμβάνει ένα ευρύ φάσμα πολιτιστικών, αθλητικών & περιβαλλοντικών δραστηριοτήτων, που θα κάνουν ευχάριστη την καθημερινότητά του
Ο δεκάλογος αυτός σίγουρα μπορεί να μεγαλώσει και άλλο. Και όσο μεγαλώνει, τόσο η αξιοσύνη της αυτοδιοίκησης ανεβαίνει στην συνείδηση των δημοτών.
Όπως θα παρατηρήσατε δεν αναφέρθηκα σε έργα και «εργάκια», τσιμέντο & πλατείες, μελέτες & αναθέσεις, που αυτά αποτελούν το καθημερινό λεξιλόγιο πολλών από τους τοπικούς άρχοντες, λες και αυτά από μόνα τους αποτελούν το «φάρμακο» της τοπικής ανάπτυξης. Σίγουρα θα χρειασθεί ένα μεταβατικό στάδιο, μέχρι αρκετοί από αυτούς να καταλάβουν τι σημαίνει ανάπτυξη του τόπου τους. Το θέμα είναι να μη μας πάρει καιρός, μέχρι να το καταλάβουν….