Δεν υπάρχουν δικαιώματα για τον κόσμο της δουλειάς. Οι αρνητές των δικαιωμάτων των εργαζομένων δε σταματούν να κηρύσσουν υπέρτατο νόμο τα συμφέροντα των ξένων και ντόπιων αφεντικών. Επιδιώκουν να παραδώσουν το λαό, τη νεολαία μας, “γυμνούς” χωρίς κανένα εργασιακό-κοινωνικό δικαίωμα. Αναλώσιμα εργαλεία για την κερδοφορία τους. Η πανδημία έτσι γίνεται …ευλογία και η κυβέρνηση ακούγοντας τους ειδικούς (ΣΕΒ-Ε.Ε.) φέρνει νομοσχέδιο που γυρίζει τις εργασιακές σχέσεις και τη συνδικαλιστική δράση έναν αιώνα (κυριολεκτικά) πίσω! Νομοσχέδιο που σύμφωνα με το υπ. εργοδοσίας Βρούτση “θα μας βοηθήσει να ισορροπήσουμε την προσωπική και επαγγελματική μας ζωή”. Προβλέπεται:
- «….κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, επιχειρήσεις θα μπορούν να απασχολούν εργαζομένους ως 10 ώρες ημερησίως κατά μέγιστο, χωρίς πρόσθετη αμοιβή, εφόσον εντός του ίδιου 6μήνου εξοφλούν τις ώρες με αντίστοιχη μείωση ωρών ή ρεπό ή ημέρες άδειας».
- «…προσθήκη επιχειρήσεων και εργασιών στη λίστα που ήδη επιτρέπει την εργασία την Κυριακή»
- «…αύξηση των ωρών των νόμιμων υπερωριών»
Περισσότερη και απλήρωτη δουλειά! Οι κυβερνήσεις (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ ξανά) βάζει η καθεμία το δικό της καρφί στην ταφή των κατακτήσεων. Πριν ένα αιώνα οι εργαζόμενοι εργάζονταν ήλιο με ήλιο. 134 χρόνια μετά την απεργία του Σικάγο και 100 χρόνια ύστερα από την πρώτη νομοθέτηση του 8ωρου στην Ελλάδα, η κυβέρνηση επιστρέφει στο παρελθόν, δημιουργώντας καθεστώς σύγχρονης δουλείας. Και η “ισορροπία” έχει και συνέχεια:
- «…Καθίσταται προϋπόθεση για την άσκηση συνδικαλιστικού δικαιώματος, η απογραφή στο ήδη νομοθετημένο Γενικό Μητρώο»
- «…η Γ.Σ. των συνδικαλιστικών οργανώσεων πρέπει να παρέχει πραγματική πρακτική δυνατότητα συμμετοχής και ψήφου εξ αποστάσεως, ηλεκτρονικώς, ιδίως για τη λήψη απόφασης απεργίας, στην προειδοποίηση για απεργία θα πρέπει να αναφέρονται και τα αιτήματα και οι λόγοι που τα θεμελιώνουν».
- «το προσωπικό ασφαλείας, που πρέπει να εξακολουθεί να εργάζεται σε περίπτωση απεργίας στις επιχειρήσεις που η λειτουργία τους είναι κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο, στο δημόσιο, τους ΟΤΑ και τα ΝΠΔΔ, ορίζεται σε τουλάχιστον 40%.
- «απαγορεύονται οι καταλήψεις χώρων και εισόδων και η άσκηση ψυχολογικής ή σωματικής βίας. Αν λάβουν χώρα, η απεργία καθίσταται παράνομη. Όσοι μετέχουν σε κατάληψη ή βιαιοπραγούν, τελούν ποινικώς κολάσιμη πράξη».
Δηλαδή …“στο γύψο”. Επιβολή σιγής νεκροταφείου στους εργαζόμενους. Φακέλωμα των μελών των σωματείων, απαγόρευση κήρυξης απεργίας νομοθετώντας ηλεκτρονικούς κόφτες. Αλλά ακόμα και αν γίνει κατορθωτό και κηρυχθεί απεργία, ορίζεται λειτουργία με το 40%(!) του προσωπικού. Είναι κατανοητό τι σημαίνει αυτό ειδικότερα για την εκπαίδευση-τα σχολεία. Όσο για τις απεργιακές επιτροπές καθίστανται παράνομες.
Είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση επιχειρεί ένα συντριπτικό χτύπημα στις εργασιακές σχέσεις και στις συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες. Της άνοιξαν το δρόμο βέβαια οι συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΟΛΜΕ- ΔΟΕ με τον άθλιο υπονομευτικό ρόλο τους. Αυτοί αποτελούν το μακρύ χέρι του συστήματος και των κυβερνήσεων του μέσα στα σωματεία. Αυτοί δεν θέλουν και δεν μπορούν να κοντράρουν τις κυβερνητικές επιλογές. Αντίστοιχα “ταξικές” δυνάμεις που συμμορφώνονται ξανά με τις κυβερνητικές επιλογές δηλώνοντας τελικά τα σωματεία στο Μητρώο και μην δημιουργώντας καμία πραγματική κίνηση. ΟΛΟΙ τους παρά τις “αγωνιστικές κραυγές“ (πόσες φορές δεν ξεστομίζουν: να μην τολμήσει η κυβέρνηση – ούτε να το σκεφτεί και άλλα αντίστοιχα) είναι έτοιμοι για συνθηκολόγηση με καμιά άσφαιρη τουφεκιά για ξεκάρφωμα.
Το δίλημμα έχει τεθεί : Η θα παλεψουμε η θα μας συντριψουν!
Άλλωστε στην εκπαίδευση έρχονται απανωτά χτυπήματα (τράπεζα θεμάτων στα ΕΠΑΛ, ακουλουθούν τα ΓΕΛ, Επαγγελματική εκπαίδευση, αξιολόγηση, βάση εισαγωγής στα ΑΕΙ) και στο τέλος της εβδομάδας 7/11 η ηλεκτρονική ψηφοφορία για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια -κυβερνητική πρόβα για αντίστοιχες ρυθμίσεις στα σωματεία.