- KARDITSA NEWS - https://www.karditsanews.gr -

Συμμετέχουμε στη Γενική Συνέλευση της ΕΛΜΕ Καρδίτσας

Οι κινητοποιήσεις που έγιναν σε πολλές πόλεις της Ελλάδας στις 2/3 ενάντια στις απολύσεις και για μόνιμους μαζικούς διορισμούς απέδειξαν για μια ακόμη φορά ότι υπάρχει οργή και διάθεση να αντισταθούμε στην πολιτική της αδιοριστίας, των περικοπών, των αντιδραστικών νόμων, εγκυκλίων και ρυθμίσεων.
Σε αυτό το πρώτο μικρό βήμα πραγματικού κινήματος, προβλήθηκε ως αίτημα αιχμής το «μαζικοί μόνιμοι διορισμοί – να διοριστούν μόνιμοι όλοι οι συμβασιούχοι-αναπληρωτές» που βάλλει ενάντια στο συνολικό αντιδραστικό πλαίσιο που διαμορφώνεται στην εκπαίδευση και αφορά τις συνθήκες και σχέσεις εργασίας όλων των εκπαιδευτικών (μόνιμων και συμβασιούχων) και φυσικά αποτελεί επίθεση ενάντια στην πολιτική της αδιοριστίας, των απολύσεων και της ανεργίας. Τα «ολοκληρωμένα» προγράμματα επί χάρτου των διάφορων «στρατηγών» και η χαρταπιάγκα αιτημάτων (… διαφυγής) βρέθηκαν στα αζήτητα.
Όσο θορυβήθηκε η κυβέρνηση από τις κινητοποιήσεις (γι’ αυτό και άνοιξε κεφάλια), τόσο θορυβήθηκαν και ο κυβερνητικός αλλά και ρεφορμιστικός συνδικαλισμός, που προσπαθούν να δημιουργήσουν χρονικά κενά στη συνέχιση των κινητοποιήσεων και να πλησιάσει το Πάσχα, για να οδηγήσουν τον αγώνα σε «αγωνιστικό» κλείσιμο.
ΟΛΜΕ, ΔΟΕ (ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ αλλά και ΠΑΜΕ) τρέμουν το ενδεχόμενο να βρεθούν σε μια κατάσταση αγωνιστικής κατάστασης των συμβασιούχων – αναπληρωτών που μπορεί να συμπαρασύρει όλον τον κλάδο γιατί, μια τέτοια κατάσταση θα αποκαλύψει (όπως την περίοδο των διαθεσιμοτήτων – απολύσεων) την γραμμή της ήττας και της υποταγής που τους χαρακτηρίζει. Όταν ο πραγματικός αγώνας κλιμακωθεί, οι βερμπαλισμοί αχρηστεύονται.
Σε σχέση με το ουσιαστικό ζήτημα και την προοπτική του, εμείς συνεκτιμούμε τέσσερα δεδομένα:

  1. Το πρώτο είναι ότι κόντρα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα της υποταγής στο συσχετισμό, υπάρχουν στους εργαζόμενους όχι μόνο οργή και αγανάκτηση αλλά και αγωνιστικές διαθέσεις που όποτε τους δίνεται στοιχειωδώς η ευκαιρία, εκφράζονται.
  2. Το δεύτερο ότι η ελπιδοφόρα αρχή δεν πρέπει να μείνει εδώ, αλλά πρέπει να συνεχίσει.
  3. Το τρίτο είναι ότι οι ΟΛΜΕ – ΔΟΕ δεν έχουν καμία πραγματική πρόθεση να παλέψουν στην κατεύθυνση της συνέχισης και κλιμάκωσης του αγώνα.
  4. Το τέταρτο είναι ότι όταν το πράγμα ζεσταίνεται και εκφράζονται αγωνιστικές διαθέσεις, κάθε καθυστέρηση καθορισμού επόμενου βήματος κινητοποιήσεων είναι υπονομευτική.

Με βάση τα παραπάνω, προτείνουμε:

Μία ακόμα παρατήρηση: Η αγκύλωση στην άχρηστη λογική των κινητοποιήσεων στο Υπουργείο με Πανελλαδική συμμετοχή πρέπει να σταματήσει. Χίλιες φορές καλύτερα 200 διαδηλωτές στην Καρδίτσα ή 400 στη Λάρισα παρά 20 παραπάνω που θα ανέβουν στην Αθήνα.
Και κάτι ακόμα: Ένα κίνημα δεν νικάει επειδή υπερέχει στα επιχειρήματα, ούτε επειδή είναι «στρατιωτικά» πιο ισχυρό από τον αντίπαλο. Ένα κίνημα αντλεί δυνάμεις από το λαό. Με την έννοια αυτή, πρέπει να σταματήσει και η αγκύλωση της επιλογής του Υπουργείου Παιδείας ως τόπου συγκέντρωσης-κινητοποίησης και να μεταφερθούν οι συγκεντρώσεις στον κινηματικά φυσικό τους χώρο, στο κέντρο των πόλεων.
Συνεχίζουμε – κλιμακώνουμε για τα δικαιώματά μας, κόντρα σε φανερούς εχθρούς και ψεύτικους φίλους, ο αγώνας να περάσει στα χέρια των εργαζομένων. Ο αγώνας αυτός αφορά όλον τον κλάδο!
Νέες γενικές συνελεύσεις στις 19-20/3 για αποφάσεις αγωνιστικής κλιμάκωσης

 

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ