«-Μέριασε βράχε να διαβώ!
Το κύμ’ αγριεμένο,
λέγει στην πέτρα του γιαλού
θολό μελανιασμένο!»
Αριστοτέλης Βαλαωρίτης
Με την επέτειο της 25ης Μαρτίου, μαζί με την κορυφαία και πλήρη συμβολισμού θρησκευτική εορτή της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, εορτάζεται και τιμάται η νικηφόρα εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση των Ελλήνων από τον τουρκικό ζυγό.
Η Επανάσταση του 1821 είναι η συνέχεια και η κορύφωση της αδιάλειπτης σειράς των πολλαπλών εξεγέρσεων (περισσότερες από 150 μικρές και μεγάλες) των Ελλήνων εναντίον των Τούρκων που άρχισαν σχεδόν αμέσως μετά την Άλωση της Πόλης.
Συνεχίζοντας ουσιαστικά την τελευταία μάχη του Βυζαντινού Ελληνισμού, οι πρόγονοί μας δεν δέχτηκαν ποτέ τον ξένο ζυγό ούτε σταμάτησαν στιγμή να αγωνίζονται για την ελευθερία. Είναι γνωστή η ρήση του Κολοκοτρώνη στο ναύαρχο Χάμιλτον: «Εμείς, καπετάν Άμιλτων, ποτέ συμβιβασμόν δεν εκάμαμεν με τον Τούρκο. Άλλους έκοψε, άλλους εσκλάβωσε με το σπαθί και άλλοι, καθώς εμείς, εζούσαμεν ελεύθεροι από γενεά εις γενεά. Ο βασιλεύς μας (σημ. ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος) εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε. Η φρουρά του (δηλ. οι κλέφτες και οι αρματολοί) είχε παντοτινόν πόλεμον με τους Τούρκους και δύο φρούρια (δηλ. η Μάνη, το Σούλι και τα βουνά) ήταν πάντοτε ανυπότακτα».
Η Επανάσταση του 1821, αποτελεί κορυφαίο γεγονός της σύγχρονης ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας ιστορίας αφού δεν κατέληξε μόνο στην πολιτική απελευθέρωση του Ελληνικού Έθνους σε περιορισμένα έστω γεωγραφικά όρια αλλά και προκάλεσε την αρχή της αποδόμησης της παντοδύναμης Οθωμανικής αυτοκρατορίας με τεράστιες επιπτώσεις στην Ευρωπαϊκή και παγκόσμια ιστορία. Σαν τέτοιο, βρέθηκε στο επίκεντρο των λυσσαλέων προσπαθειών του ξεπερασμένου και αρτηριοσκληρωτικού αλλά ακόμη ισχυρού, στρατευμένου ή θεσιθηρικού και αργυρώνητου, πνευματικού κατεστημένου, μαρξιστικού και νεοφιλελεύθερου, για την αποδόμηση και διαστρέβλωση του νοήματος και της σημασίας της. Είναι αναγκαίο επομένως να ξεκαθαριστούν κάποια πράγματα:
- Η Επανάσταση του 1821, ήταν εθνική και όχι κοινωνική επανάσταση. Δεν ήταν αγώνας μιας τάξεως ή μιας κοινωνικής ομάδος εναντίον μιας άλλης, αλλά ένα έθνος σε όλη του την κοινωνική διαστρωμάτωση, σύσσωμος ο ελληνικός λαός, πήρε τα όπλα για την απελευθέρωσή του από τον τουρκικό ζυγό. Άρχοντες όπως ο Υψηλάντης, κορυφαίοι Δημογέροντες όπως οι Μαυρομιχαλαίοι, πάμπλουτοι έμποροι και πλοιοκτήτες όπως η Μπουμπουλίνα, κληρικοί και χιλιάδες απλοί καθημερινοί άνθρωποι με κορυφαία ίσως έκφρασή τους την παλλαϊκή εποποιία του λαού-στρατού των πολιορκιών και της εξόδου του Μεσολογγίου, είναι ένα φτωχό δείγμα της συμμετοχής όλων ανεξαιρέτως των κοινωνικών ομάδων στην επανάσταση.
- Η Επανάσταση του 1821, ήταν εθνεγερσία και όχι εθνογένεση. Αποτελεί ένα κορυφαίο επεισόδιο στην μακρόχρονη ιστορία του Ελληνικού Έθνους αλλά σίγουρα όχι την αρχή της. Αντίθετα με τα Ευρωπαϊκά έθνη που η ωρίμανση της εθνικής τους συνειδήσεως ξεκινά με την χάραξη των συνόρων των ευρωπαϊκών κρατών από την συνθήκη της Βεστφαλίας (1648), το Ελληνικό έθνος έχει ιστορία τουλάχιστον 3000 χρόνων, από την εποχή που περιγράφουν τα Ομηρικά έπη. Η ανιστόρητη και ισοπεδωτική άποψη που ταυτίζει την Ελλάδα με τα Βεστφαλιανά ευρωπαϊκά έθνη-κράτη, είναι αντιεπιστημονική, βλακώδης και ύποπτη.
- Κορυφαίες αξίες του 1821 ήσαν η Πατρίδα, η Ορθοδοξία και η Ελευθερία. Δηλαδή η Πατρίδα σαν ενσάρκωση της γεωγραφικής και πολιτικής υποστάσεως του εξεγερμένου έθνους, η θρησκεία μας σαν κύριο εθνικό χαρακτηριστικό και διακριτικό γνώρισμα κατά την μακραίωνη νύχτα της σκλαβιάς και η Ελευθερία του ατόμου στην υπηρεσία της συλλογικής εθνικής προσπάθειας αλλά κυρίως του εθνικού συνόλου από τα δεσμά 400 χρόνων.
Η Επανάσταση του 1821 πέρα από την λαμπρή εμβληματική και ουσιαστική της διάσταση, υπήρξε μία δεκαετής περίοδος με σκληρούς αγώνες και ανείπωτες θυσίες επωνύμων και ανωνύμων Ελλήνων. Ο αγώνας τους και η ελλιπής του ολοκλήρωση, αποτέλεσμα της ύπουλης και εγκληματικής επεμβάσεως των ξένων αλλά και των ντόπιων πρακτόρων τους, αποτελούν μια διαρκή παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές που φτάνει μέχρι τις μέρες μας. Μια παρακαταθήκη ενότητος και όχι διχασμού, συλλογικής προσπάθειας και όχι γελοίων κομματικών αντιπαραθέσεων.
Αποτελούν ακόμα, μιά βαριά υποθήκη, σφραγισμένη με το αίμα όχι μόνο αυτών αλλά μυριάδων γενεών Ελλήνων που ορίζει αγώνα ανυποχώρητο, με αυταπάρνηση όσες θυσίες και αν χρειαστεί:
- Για την απελευθέρωση και αυτοδιάθεση των σκλαβωμένων αδελφών μας.
- Για την προστασία του Ελληνικού λαού από την στοχευμένη εξαθλίωση του νεοφιλελευθέρου ισοπεδωτισμού.
- Για την προστασία του εθνικού μας πλούτου και της εθνικής μας κυριαρχίας από το ξεπούλημα στους ξένους τοκογλύφους.
- Για την υπεράσπιση των εθνικών αξιών και της κληρονομιάς μας από τους πράκτορες του νεοφιλελεύθερου εθνομηδενισμού.
Καρδίτσα 24 Μαρτίου 2015
Κώστας Καρδαράς
Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου
του Εθνικού Μετώπου