Την ώρα που η καθημερινότητα του λαού μας πνίγεται στις λάσπες, νέα «ποτάμια» βαρβαρότητας και άγριας εκμετάλλευσης «πλημμυρίζουν» τη ζωή του.
Το νέο νομοσχέδιο-έκτρωμα Γεωργιάδη πατάει πάνω στα χνάρια του αντεργατικού νόμου Χατζηδάκη, για να κλιμακώσει την επίθεση σε βάρος του κόσμου της εργασίας. Από την πρώτη στιγμή, η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της πασχίζουν να κάνουν το μαύρο άσπρο, να ρίξουν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων και να κρύψουν την αφαίρεση των δικαιωμάτων τους.
Οι προβλέψεις του νομοσχεδίου περιληπτικά είναι οι ακόλουθες:
- Το «δικαίωμα» του εργαζόμενου να εργάζεται σε περισσότερους εργοδότες (όπως και το «δικαίωμα» των συνταξιούχων να δουλεύουν μέχρι τα 74!). Ουσιαστικά, θεσμοθετείται η εργασία έως και 13 ώρες την ημέρα.
- «Κατ’ εξαίρεση απασχόληση την έκτη ημέρα». Κατάργηση της 5/ήμερης εργασίας, αφού ο εργοδότης θα μπορεί να επιβάλλει 6/ήμερη δουλειά, ανάλογα με τα συμφέροντά του.
- Οι συμβάσεις μηδενικών ωρών, όπου οι εργαζόμενοι θα είναι κάθε μέρα στο «περίμενε» για την ειδοποίηση του εργοδότη, για να μάθουν, αν και πόσο θα δουλέψουν. Παράλληλα, επιβάλλεται και στους συμβασιούχους το αντιδραστικό μέτρο της λεγόμενης «δοκιμαστικής» περιόδου.
- Το δικαίωμα των απεργών να οργανώνουν απεργιακές περιφρουρήσεις ποινικοποιείται, με τον πιο βάναυσο τρόπο, αφού ορίζεται έξι μήνες φυλάκιση και 5.000 ευρώ πρόστιμο, σε απεργούς που ασκούν «σωματική ή ψυχολογική βία» στους απεργοσπάστες.
Η κυβέρνηση όχι μόνο αποδέχεται την εργασιακή ζούγκλα που έχει διαμορφώσει η ίδια και οι προηγούμενες κυβερνήσεις με τις επιταγές του κεφαλαίου, αλλά και με το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο την νομιμοποιεί πλήρως.
Ανοίγει τον δρόμο για την «κανονικότητα», που αφορά σε εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, ώστε να μην έχουν συγκεκριμένο ωράριο εργασίας και να μην γνωρίζουν αν και για πόσες ώρες θα τους καλέσει για δουλειά ο κάθε εργοδότης. Οι ανατροπές που επιχειρούνται στα εργασιακά δεν κάνουν διακρίσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.