Η εξέγερση του Νοέμβρη έγινε 48 χρονών. Μισός αιώνας. Μια ολόκληρη ζωή θα πει κάποιος. Αλλά δεν είναι το θέμα ο χρόνος που πέρασε. Γιατί η εξέγερση δεν γερνάει. Όσες ρυτίδες κι αν χαράχτηκαν στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών εκείνης της εποχής δεν μπορούν να αλλάξουν το νεανικό κι ελπιδοφόρο της πρόσωπο.
Πρόσωπο νεανικό όπως οι νέοι που πρωτοστάτησαν κι ελπιδοφόρο σαν τους αγώνες που ενέπνευσε και τους δρόμους που άνοιξε. Αυθάδες πρόσωπο γιατί τόλμησε κι αμφισβήτησε τη χούντα των συνταγματαρχών, ανέτρεψε τους πολιτικούς σχεδιασμούς, βγάζοντας το λαό στο προσκήνιο , αυτών που επιζητούσαν την συνέχισή της κάτω από το κάλυμμα της «φιλελευθεροποίησης» του Μαρκεζίνη και «Προβοκατόρικο» γιατί ξέφυγαν από το μαντρί του συμβιβασμού.
Και σήμερα 48 Νοέμβρηδες μετά το 73 ψάχνουμε το νεανικό και ελπιδοφόρο πρόσωπο της εξέγερσης στα βλέμματα των νέων που:
- αντί για ψωμί τους προσφέρεται το μέλλον του μισοειδικευμένου ελαστικά και υποαμοιβόμενου εργαζόμενου.
- αντί για παιδεία τους υψώνονται φραγμοί στη μόρφωση (τράπεζα θεμάτων, Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής)
- αντί για ελευθερία βιώνουν την αστυνομοκρατία στα πανεπιστήμια και την καταστολή στις διαδηλώσεις και τους αγώνες τους.
Εμείς, λοιπόν, μαζί μ’ αυτούς θα τιμήσουμε την επέτειο. Θα ξαναγράψουμε στην πύλη του το «έξω αι ΗΠΑ» και θα φωνάξουμε πως « οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από προστάτες». Για να μη γίνει η χώρα ορμητήριο των ιμπεριαλιστών και ο ανθός του λαού μας κρέας στα κανόνια τους. Αυτό το δρόμο, «το δρόμο του Νοέμβρη» θα πορευτούμε.
Αγωνιζόμενοι για:
- Ψωμί-Υγεία-Παιδεία-Ελευθερία
- Ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία