Ο αγροτικός χώρος και ο αγροτικός κόσμος γενικότερα, εδώ και τέσσερα (4) περίπου χρόνια, χρόνια, δέχεται- για πρώτη φορά- μια πολλαπλή επίθεση σε όλα τα επίπεδα, αντιμετωπίζοντας αρχικά τις συνέπειες της πανδημίας, της κλιματικής κρίσης, της ενεργειακής κρίσης, με την πρωτοφανή και τρομακτική εκτόξευση του κόστους παραγωγής, τα προβλήματα στην αγορά και τη διάθεση των αγροτικών προϊόντων και τελευταία αντιμετωπίζει τις συνέπειες του Ρώσο-Ουκρανικού πολέμου, χωρίς την επαρκή και ουσιαστική στήριξη της επίσημης Πολιτείας.
Μέσα σ’ αυτό το δυσμενέστατο περιβάλλον, ο αγροτικός τομέας και οι συντελεστές της αγροτικής παραγωγής, έχουν ανάγκη από την επίλυση, τόσο των επειγόντων-κυρίως οικονομικών- προβλημάτων, όσο και των σημαντικών-διαχρονικών-προβλημάτων.
Στα επείγοντα προβλήματα, συγκαταλέγεται η αναπλήρωση του εισοδήματος, μέσω γενναίας έκτακτης οικονομικής ενίσχυσης, για το σύνολο των αγροτικών προϊόντων που πωλήθηκαν κάτω από το κόστος παραγωγής και για όλα όσα αντιμετώπισαν πρόβλημα διάθεσης, η μείωση του κόστους παραγωγής, με χορήγηση αφορολόγητου πετρελαίου, φθηνών φυτοπροστατευτικών προϊόντων και λιπασμάτων, η μείωση της κιλοβατώρας στα 0,7 λεπτά και το τέλος στην καταλήστευση των αγροτών με τους λογαριασμούς στο αγροτικό ηλεκτρικό ρεύμα, οι τιμές προϊόντων που να καλύπτουν απαραίτητα το κόστος παραγωγής, η εξόφληση του συνόλου των αποζημιώσεων από τον ΕΛΓΑ, η μη περικοπή των άμεσων και συνδεδεμένων ενισχύσεων που προβλέπεται στη νέα ΚΑΠ αλλά και ο τερματισμός των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας ή χωραφιού μικρομεσαίου γεωργού και κτηνοτρόφου, τα οποία αποτελούν τη βάση για τις αγωνιστικές διεκδικήσεις.
Πέραν αυτών των επειγόντων θεμάτων, η ΠΑΚ Θεσσαλίας, θεωρεί ότι θα πρέπει να δοθεί έμφαση παράλληλα και στα σημαντικά διαχρονικά προβλήματα της ελληνικής γεωργίας και κτηνοτροφίας, όπου μερικά εξ αυτών είναι τα εξής:
- Επανασύσταση ή δημιουργία νέας Τράπεζας Ελλήνων Αγροτών, προσαρμοσμένης στις νέες συνθήκες, ώστε να μπορέσει να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα τόσο της ρευστότητας των παραγωγών, όσο και των απαραίτητων επενδύσεων που πρέπει να πραγματοποιούνται στον κλάδο και φυσικά να απεγκλωβιστούν οι αγρότες από την αναγκαστική διέξοδο που έχουν σήμερα, να τους χρηματοδοτεί η εμπορική αγορά για την προμήθεια των αγροτικών εφοδίων, η οποία όμως διέξοδο, αποτελεί τροχοπέδη στην διαπραγματευτική ικανότητα των παραγωγών στην πώληση των αγροτικών τους προϊόντων.
- Θέσπιση σταθερών χρήσεων γης για παραγωγή διατροφικών και όχι μόνο προϊόντων. Ο καθορισμός σταθερών χρήσεων γης, αποτελεί απαραίτητο προαπαιτούμενο για μια υγιή αγροτική επιχειρηματικότητα. Επίσης πρέπει να μπει ένα τέλος στην «απαλλοτρίωση» τεράστιων εκτάσεων, Γης Υψηλής Παραγωγικότητας από Φωτοβολταϊκά μεγάλων εταιρειών.
- Εκπόνηση των Διαχειριστικών Σχεδίων Βόσκησης και καλύτερη αξιοποίηση των βοσκοτόπων, οι οποίοι διαδραματίζουν σημαντικότατο ρόλο για την κτηνοτροφία μας, για το κόστος παραγωγής, την ποιότητα των ζωοκομικών προϊόντων, την υγεία των ζώων, το περιβάλλον και την διατήρηση της βιοποικιλότητας.
- Αλλαγή του Κανονισμού του ΕΛΓΑκαι προσαρμογή στα σημερινά δεδομένα, χωρίς «κόφτες» αποζημιώσεων, συμπεριλαμβάνοντας τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης, με διατήρηση του Δημόσιου και Αλληλέγγυου χαρακτήρα, κοινωνικά δίκαιος, με ψηφιοποίηση όλης της διαδικασίας, από την εκτίμηση μέχρι την καταβολή των αποζημιώσεων και κυρίως με τουλάχιστον ισόποση επιχορήγηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, στο ύψος των συνολικών εισφορών που καταβάλουν οι παραγωγοί.
- Θέσπιση Αγροτικών Σχολείων Μαθητείας, τα οποία θα αποτελέσουν τη βάση της αγροτικής αλλαγής
- Θέσπιση αμιγών Αγροτικών Επιμελητηρίων, όπως υπάρχουν για κάθε επαγγελματική τάξη, για την υποστήριξη της αγροτικής επιχειρηματικότητας, παράλληλα με τα υπάρχοντα συνεργατικά σχήματα
- Λειτουργία OneStopShop και στην αγροτική επιχειρηματικότητα, ιδιαίτερα για τους επιχειρηματίες αγρότες
- Ανάπτυξητοπικώνμικρών εφοδιαστικών αλυσίδων, με τοπικές Αγορές Αγροτών, με τοπικά Σύμφωνα Ποιότητας, με τοπικές συλλογικές δομές (Σύλλογοι, Συνεταιρισμοί κλπ)
- Απλοποίηση των διαδικασιών και των προδιαγραφών αδειοδότησης των κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων, όπου σήμερα, πανελληνίως, δεν διαθέτει άδεια το 80% των κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων, πράγμα το οποίο καθιστά τους κτηνοτρόφους «ομήρους» των εμπόρων και των βιομηχανιών και τους απαγορεύει να εκσυγχρονισθούν, ενώ δημιουργεί χώρο για κερδοσκοπία. Παράλληλα, εάν είχαν άδειες οι κτηνοτρόφοι, θα μπορούσαν να αναπτύξουν οικοτεχνίες και να διαθέτουν στην τοπική αγορά τα προϊόντα τους (γαλακτοκομικά ή/και κρεατοσκευάσματα).
- Τέλος, αναφορικά με το σημαντικότερο περιβαλλοντικό πρόβλημα της Θεσσαλίας, το οποίο δεν είναι άλλο από το υδατικό έλλειμμα, θα πρέπει να δρομολογηθούν και να κατασκευαστούν όλα τα έργα αξιοποίησης και διαχείρισης υδατικών πόρων μικρής και μεσαίας κλίμακας και η υλοποίηση μεγάλων και μεσαίων εγγειοβελτιωτικών παρεμβάσεων καθώς και μεταφορά νερών, απ’ όπου κρίνεται αναγκαίο και είναι νομίμως επιτρεπτό.