Πάνω από ένας χρόνος πανδημίας μας έδωσε πολύτιμα μαθήματα τι σημαίνει να θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους τα δικαιώματα και οι ανάγκες μας για δουλειά και υγεία!
Συνεχίζοντας τα αντεργατικά μέτρα που πέρασαν όλες οι κυβερνήσεις, αξιοποιώντας την πανδημία ως όχημα για γενίκευση αντιλαϊκών πολιτικών… τώρα η κυβέρνηση ετοιμάζεται να φέρει τις ανατροπές του αιώνα στα εργασιακά!
- Η «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας έρχεται να καταστρέψει το 8ωρο, το σταθερό χρόνο εργασίας ημερησίως, επεκτείνοντας τις ώρες εργασίας σε 10ωρο και 12ωρο καιμε απλήρωτες υπερωρίες. Μας μετατρέπουν σε εργαζόμενους λάστιχο που θα ζούμε για να δουλεύουμε, με ελάχιστο ελεύθερο χρόνο για την οικογένεια μας, για ψυχαγωγία, για κοινωνική και συνδικαλιστική δράση. Οι συνεχείς υπερωρίεςθα προκαλέσουν μεγάλη επιβάρυνση και φθορά στην υγεία, που δεν αναπληρώνεται ούτε με την υπόσχεση του ρεπό ούτε με μειωμένο ωράριο κάποια άλλη στιγμή….
- Αφήνουν να εννοηθεί ότι το νομοσχέδιο θα αφορά τον ιδιωτικό τομέα. Αλήθεια, πότε ένα μέτρο δήθεν για τον ιδιωτικό τομέα δεν χτύπησε και τους εργαζομένους στο δημόσιο; O νόμος για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας με 62 ώρες την εβδομάδα ψηφίστηκε αρχικά για τους νοσοκομειακούς γιατρούς από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Η ηλεκτρονική κάρτα εφαρμόστηκε αρχικά στο δημόσιο τομέα και τώρα είναι στόχος να γενικευτεί. Στόχος τους είναι ο νέος νόμος με 10 και 12 ώρες εργασίας να «εξαφανίσει» τις ελλείψεις σε νοσοκομεία, σχολεία και δήμους παρακάμπτοντας τις πραγματικές ανάγκες για προσλήψεις και μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Για άλλη μία φορά το βάρος θα πέσει σε εμάς τους εργαζόμενους με ακόμα μεγαλύτερα κέρδη για τους μεγαλοεπιχειρηματίες και ακόμη «αποδοτικότερη εξοικονόμηση» για το κράτος.
- Οι διατάξεις του νομοσχεδίου χτυπούν τα συνδικάτα, τη λειτουργία τους! Βάζουν νέα εμπόδια στη λήψη απόφασης για απεργία. Επιβάλλουν στα σωματεία την εφαρμογή ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, απονεκρώνοντας τις συνελεύσεις μας και τη ζωντανή συζήτηση.Σε συνδυασμό με την προηγούμενη διάταξη του ΣΥΡΙΖΑ, με την οποία για απεργία θα αποφασίζει τουλάχιστον το 50% των οικονομικά ενεργών μελών του πρωτοβάθμιου συνδικάτου, χτυπά τη δυνατότητα να αποφασίζουν οι εργαζόμενοι όπως εμείς με κυκλικά ωράρια και με διαφορετικούς χώρους εργασίας.
Και όλα αυτά τα παρουσιάζουν ως πρόοδο στην εργασία, ότι είναι προς το συμφέρον μας …
Αλήθεια, ποιος εργαζόμενος επιλέγει… Τη δουλειά ήλιο με ήλιο; Την ατομική σύμβαση εργασίας που ρίχνει τα δικαιώματα όλων προς τα κάτω; Αλήθεια όταν κρέμεται πάνω από το κεφάλι του εργαζόμενου η απειλή της αρνητικής «αξιολόγησης», πώς θα επιλέξει ελεύθερα; Ποιος εργαζόμενος επιλέγει τα σωματεία – «νεκροταφεία»;
Αφού η κυβέρνηση νοιάζεται τόσο για τους εργαζομένους…. Γιατί δεν ακούει τα αιτήματά μας;
- Για μόνιμη και σταθερή δουλειά;
- Για την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας;
- Για τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων σε νοσοκομεία,κέντρα υγείας και ΤΟΜΥ;
- Για την κάλυψη όλων των κενών θέσεων σε υγειονομικό προσωπικό;
- Για την εφαρμογή ουσιαστικών μέτρων προστασίας των εργαζομένων;