Το ΚΚΕ, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Υγείας και τις συνθήκες της πανδημίας, απευθύνει θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό στους εργαζόμενους υγειονομικούς που δίνουν απλόχερα τη γνώση τους και την εργασία τους για την προάσπιση της υγείας και της ζωής του λαού. Εκφράζουμε τη συμπαράστασή μας στις οικογένειες των συνανθρώπων μας που έχασαν τη ζωή τους από την πανδημία.
Η συμβολή των γιατρών, των νοσηλευτών και των άλλων εργαζομένων στην υγεία αποκτά πολύ μεγαλύτερη αξία γιατί πραγματοποιείται σε συνθήκες τεράστιων ελλείψεων σε στελέχωση, εξοπλισμό και υποδομές όλων των δημόσιων μονάδων υγείας, με ανεπαρκέστατα μέτρα πρόληψης και προαγωγής της δημόσιας υγείας. Με τους αγώνες τους η “φωνή κάτω από τις μάσκες” ανέδειξε και διεκδίκησε λύσεις προς όφελος των ασθενών και του λαού. Αν δεν υπήρχαν οι αγώνες των υγειονομικών και των άλλων εργαζομένων, η κυβέρνηση δεν θα εξαναγκαζόταν να πάρει ούτε αυτά τα ελάχιστα και ανεπαρκή μέτρα.
Η κυριαρχία των νόμων της “αγοράς”, της πολιτικής της επιχειρηματικότητας, του κριτηρίου του “κόστους – οφέλους” και των περικοπών στις δημόσιες μονάδες υγείας, έβαλαν τη σφραγίδα τους στο αθωράκιστο δημόσιο σύστημα Υγείας και στα υγειονομικά πρωτόκολλα “λάστιχο”, ανάλογα με τα συμφέροντα της επιχειρηματικής δράσης.
Σε αυτήν την πολιτική οφείλεται ότι ο λαός έμεινε και παραμένει εκτεθειμένος στη διασπορά του κορονοϊού παρά τα διαδοχικά lockdown, όπως και ότι οι ασθενείς δεν είχαν έγκαιρα και επαρκώς όλα όσα απαιτούνται σε υποδομές, εξοπλισμό και υγειονομικό προσωπικό, ώστε να δοθεί με τους καλύτερους όρους η μάχη για την προστασία της υγείας και της ζωής τους.
Σε αυτήν την πολιτική οφείλονται οι λίστες αναμονής των ασθενών για ένα κρεβάτι ΜΕΘ, οι χιλιάδες αποκλεισμένοι ασθενείς από αναγκαίες υπηρεσίες πρόληψης, διάγνωσης, θεραπείας και αποκατάστασης, ο πόλεμος των φαρμακοβιομηχανιών για τη διεύρυνση των αγορών και των κερδών τους, στερώντας από το λαό το μαζικό και έγκαιρο εμβολιασμό, αλλά και την αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων φαρμάκων.
Η συμβολή των κομμουνιστών στην πάλη των υγειονομικών, του εργατικού και λαϊκού κινήματος την περίοδο της πανδημίας, αποδόμησε το επικίνδυνο και παραλυτικό αφήγημα της κυβέρνησης για “εθνική ενότητα” απέναντι στην πανδημία, προκειμένου να εξασφαλίσει σιγή “νεκροταφείου”, να μη μιλάει κανείς για τον κίνδυνο από την εγκληματική έλλειψη μέτρων ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος Υγείας, αλλά και μέτρων προστασίας στους τόπους δουλειάς, τα σχολεία και τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Γι’ αυτό οι αρχικά “ήρωες” υγειονομικοί, όταν ανέδειξαν και διεκδίκησαν λύσεις στα προβλήματα, συκοφαντήθηκαν από την κυβέρνηση, αντιμετωπίστηκαν με βία και αυταρχισμό. Δεν της πέρασε, παρόλο που πολύτιμο συμπαραστάτη είχε το ΣΥΡΙΖΑ του “θα λογαριαστούμε μετά”, της “εθνικής συνεννόησης” και του “πολιτικού μορατόριουμ”.
Η πανδημία μπορεί να είναι ένα “φυσικό””φαινόμενο. Όμως, η ουσιαστικά κατάρρευση του δημόσιου συστήματος στην Ελλάδα και στις άλλες καπιταλιστικές χώρες με τα “προηγμένα” συστήματα Υγείας, δεν είναι φυσικό φαινόμενο. Είναι “παιδί” αυτού του άγριου εκμεταλλευτικού συστήματος, αφού οι τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης, της τεχνολογίας και το πολυάριθμο επιστημονικό προσωπικό, αξιοποιούνται σε μια ανάπτυξη που έχει ως κριτήριο το κέρδος και όχι την ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών αναγκών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν και τα εμβόλια. Οι τεράστιοι ανταγωνισμοί που αναπτύχθηκαν και μαίνονται γύρω από το εμπόρευμα ‘εμβόλιο”, έχουν οδηγήσει σε σημαντικότατες καθυστερήσεις αλλά και ανισότητες στον μαζικό εμβολιασμό όλων των λαών παγκοσμίως.
Αναμφίβολα, οι αποκλειστικά κρατικές και δωρεάν παρεχόμενες υπηρεσίες Υγείας – Πρόνοιας – Φαρμάκου απαιτούν κεντρικά σχεδιασμένη παραγωγή και υπηρεσίες, απαιτούν βαθύτερες αλλαγές στην κοινωνία και την οικονομία όπου κουμάντο θα κάνουν αυτοί που παράγουν τον πλούτο, οι εργαζόμενοι. Θα σχεδιάζουν και θα ελέγχουν το λαϊκό σχέδιο ανάπτυξης, ώστε η υγεία, η πρόληψη, οι συνθήκες δουλειάς, η διατροφή, η στέγαση, ο ελεύθερος χρόνος, να υπηρετούν ένα ανώτερο επίπεδο συνολικά της ζωής του λαού.
Γι’ αυτό το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους και στο χώρο της υγείας σε αγωνιστική συμπόρευση, σε ισχυροποίηση της πάλης για τη σοσιαλιστική κοινωνία που είναι ρεαλιστική και αναγκαία για την κοινωνική πρόοδο.