Η κυβέρνηση της Ν.Δ, μαζί με τη διοίκηση της ΔΕΗ, προχωράνε στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της επιχείρησης μέσω της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου κατά 750 εκ ευρώ, προσθέτοντας ένα νέο σημαντικό κρίκο στη πολιτική της «απελευθέρωσης» της αγοράς Ενέργειας, που υπηρέτησαν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις, από το 1990, οπότε ξεκίνησε στη χώρα μας, με τις Οδηγίες και τις κατευθύνσεις της Ε.Ε.
Σταθμοί σ’ αυτήν την πορεία, με νόμους της Ν.Δ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν οι τρεις αλλεπάλληλες μετοχοποιήσεις της ΔΕΗ, ο διαχωρισμός του ΑΔΜΗΕ και του ΔΕΔΔΗΕ, για να πουληθούν ως «θυγατρικές», η αδειοδότηση ιδιωτών να παράγουν ρεύμα με μονάδες φυσικού αερίου και εγγυημένα κέρδη, η απολιγνιτοποίηση και, βέβαια, η κρατική στήριξη στα μεγαθήρια της «πράσινης Ενέργειας».
Οι αυξήσεις στα τιμολόγια της λαϊκής κατανάλωσης ξεπέρασαν το 150% από την έναρξη της «απελευθέρωσης» μέχρι σήμερα! Πάνω από 700 είναι οι εντολές που δίνονται καθημερινά για διακοπές ρεύματος από τον ΔΕΔΔΗΕ, εξαιτίας οφειλών που τα φτωχότερα νοικοκυριά δεν μπορούν να ξοφλήσουν. Στους εναπομείναντες εργαζόμενους της ΔΕΗ κυριαρχούν οι «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις, η εργολαβοποίηση και οι ατομικές συμβάσεις.
Υποδομές που χρυσοπληρώθηκαν με λεφτά του λαού, αξιοποιήθηκαν από ιδιωτικούς ομίλους, με την είσοδό τους στην αγορά, για να πουλούν με τη σειρά τους πανάκριβο ρεύμα στον λαό, πριν γίνουν μέτοχοι ή και ιδιοκτήτες των ίδιων των υποδομών. Τεράστιες παραγωγικές δυνάμεις, που κάτω από άλλες προϋποθέσεις θα μπορούσαν να αποτελέσουν μοχλό για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, απαξιώνονται στο όνομα της απολιγνιτοποίησης. Αυτή είναι η «μεγάλη εικόνα» της αγοράς Ενέργειας, όπως διαμορφώθηκε 30 χρόνια τώρα, με το κράτος να πλειοψηφεί στη μετοχική σύνθεση της ΔΕΗ
Τώρα η κυβέρνηση προχωράει στο επόμενο βήμα, προσβλέποντας σε μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα της διασυνδεδεμένης αγοράς, κυρίως στην Ανατ. Ευρώπη, αλλά και σε μεγαλύτερα κέρδη από επενδύσεις στις ΑΠΕ.
Πρόκειται για ωμή παραδοχή ότι τόσο η στρατηγική της «απελευθέρωσης» όσο και η «πράσινη ανάπτυξη» δεν συναντιούνται πουθενά με τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα και τις ανάγκες. Και ότι κάθε απόφαση για τη θωράκιση της κερδοφορίας της ΔΕΗ και των άλλων ενεργειακών ομίλων μεταφράζεται σε ακόμα χειρότερους όρους πρόσβασης του λαού στο αγαθό της Ενέργειας.
Η πώληση του 49% του ΔΕΔΔΗΕ που αποφάσισε η κυβέρνηση της Ν.Δ, στο πλαίσιο της “απελευθερωμένης” αγοράς ενέργειας της Ε.Ε, θα πολλαπλασιάσει το ενεργειακό κόστος και θα φέρει νέα βάρη στα εργατικά – λαϊκά στρώματα. Είναι ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα της πολιτικής Ε.Ε – αστικής τάξης για την απελευθέρωση της ενέργειας, που υλοποιούν απαρέγκλιτα όλες οι κυβερνήσεις και την πληρώνουν ήδη πολύ ακριβά τα λαϊκά στρώματα, με τα τιμολόγια – φωτιά, αλλά κι οι εργαζόμενοι του κλάδου, προκειμένου να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο.
Οι συνέπειες απ’ την πολιτική της εμπορευματοποίησης της ενέργειας είναι ήδη εδώ και είναι τραγικές για το λαό. Η απολιγνιτοποίηση, η «μονοκαλλιέργεια» των ΑΠΕ και οι επενδύσεις στα δίκτυα με αποκλειστικό κριτήριο την κερδοφορία, οδηγώντας σε πανάκριβο ρεύμα για το λαό, σε τραγικές ελλείψεις στη συντήρηση και συνεχείς διακοπές χειμώνα – καλοκαίρι, είναι η άλλη όψη των τεράστιων κερδών των επενδυτών, της εμπορευματικής λειτουργίας της ενέργειας, του “ενεργειακού Ελ Ντοράντο”, και την ευθύνη γι’ αυτή τη κατάσταση έχουν όλες οι κυβερνήσεις που υλοποιούν αυτή την πολιτική.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η ΔΕΗ πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία πώλησης, εκχωρεί στον ΔΕΔΔΗΕ την κυριότητα του δικτύου, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο “προίκα” στον μελλοντικό αγοραστή, ο οποίος παρά το γεγονός ότι θα έχει μειοψηφικό μετοχικό μερίδιο θα έχει αυξημένα δικαιώματα.
Οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης για την πώληση του ΔΕΔΔΗΕ, είναι πρόκληση για το λαό, αφού έρχονται σε μια στιγμή που τα λαϊκά νοικοκυριά χρυσοπληρώνουν το ηλεκτρικό ρεύμα, βιώνοντας τις συνέπειες της απελευθέρωσης και της εκτεταμένης ενεργειακής φτώχειας, αλλά και γιατί η ιδιωτικοποίηση του ΔΕΔΔΗΕ θα φέρει νέες αυξήσεις φωτιά στα τιμολόγια που πληρώνουν οι εργαζόμενοι.
Είναι, επίσης, πρόκληση η δήθεν αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ, αφού πρωτοστάτησε και πρωτοστατεί στην προώθηση της πολιτικής της Ε.Ε για την ενέργεια και τώρα παριστάνει τον ανήξερο για το έγκλημα και ζητάει να διατηρήσει το κράτος την πλειοψηφία των μετοχών στη ΔΕΗ. Όχι μόνο στήριξε κάθε φάση της «απελευθέρωσης» αλλά έβαλε και πλάτη, ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση, για να λειανθούν και να απορροφηθούν λαϊκές αντιδράσεις, σπέρνοντας αυταπάτες ότι υπάρχει και «καλή» απελευθέρωση.
Αυτό έκανε, για παράδειγμα, με την απολιγνιτοποίηση, την οποία στήριξε ως κυβέρνηση και τώρα ζητάει να γίνει «με πιο δίκαιο τρόπο». Οπως δεν διαφωνεί και με τον σημερινό σχεδιασμό κυβέρνησης – ΔΕΗ ΑΕ, αρκεί αυτός να υλοποιηθεί με κρατική πλειοψηφία στις μετοχές της επιχείρησης! Τόσο …«βάθος αμέτρητον» χωρίζει τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα και στα ζητήματα της Ενέργειας.
Από την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, οι εργαζόμενοι και οι καταναλωτές δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα. Τριάντα χρόνια μετά τον πρώτο νόμο της «απελευθέρωσης» στη χώρα μας, ο λαός μπορεί πλέον να δει καθαρά ότι ούτε φτηνότερο ρεύμα έχει ούτε «καλύτερες και περισσότερες» θέσεις εργασίας στην Ενέργεια, όπως του υπόσχονταν.
Γι’ αυτό η αναγκαία οργάνωση του αγώνα για να μπουν εμπόδια στη νέα αντιλαϊκή απόφαση της κυβέρνησης για παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, για να ανακληθούν οι ανατιμήσεις-φωτιά στους λογαριασμούς του ρεύματος, για ρεύμα φθηνό για όλο το λαό, πρέπει να βάλει στο στόχαστρο την ίδια τη στρατηγική της «απελευθέρωσης», την Ε.Ε, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά της, κοιτώντας μπροστά, στην κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα ηλεκτροπαραγωγής και συνολικά στα μέσα παραγωγής, για να γίνει η Ενέργεια πραγματικά κοινωνικό αγαθό, προσβάσιμο απ’ όλους και όχι εμπόρευμα που είναι σήμερα.