Δεν υπάρχει στη ζωή μεγαλύτερη πληγή από την κλοπή. Η πρώτη και κυριότερη αιτία για τους φόνους είναι η κλοπή.
Και οι πόλεμοι γίνονται για κλοπή. Για λεηλασία φυσικών πόρων.
Κατηγορούν τους πολιτικούς ότι κλέβουν.
Και ποιος δεν κλέβει τελικά .Όλοι σχεδόν οι άνθρωποι έχουν στο αίμα τους την κλεψιά.
Υπάρχουν και εξαιρέσεις όπως παντού.
Συνηθισμένη η συμβουλή. Να έχεις συνέχεια τα μάτια σου ανοικτά.
Πήγα να πληρώσω ένα λογαριασμό σε δημόσιο οργανισμό.
Ο λογαριασμός ήταν 52,70 ευρώ.
Νομίζοντας πως δεν έχω 2,70 έδωσα 70 ευρώ. Μήπως έχετε 2,70 με ρώτησε η υπάλληλος.
Δεν νομίζω , κοίταξα αλλά να ξαναδώ.
Έβγαλα τα ψιλά και η υπάλληλος διεπίστωσε μόνη της ότι είχα. Ο ίδιος δεν είχα τα γυαλιά.
Η πρώτη της σκέψη φαντάζομαι ότι ήταν, μειωμένης αντίληψης ο ηλικιωμένος.
Έδωσα τα ψιλά, πήρα τον εξοφλημένο λογαριασμό και έφυγα. Ξαναγύρισα στο λεπτό και είπα στην υπάλληλο πως δεν μου έδωσε τα είκοσι ευρώ.
Τώρα μου είπε πρέπει να περιμένετε να κάνω ταμείο το μεσημέρι για να διαπιστώσω εάν έχετε δίκιο και τα χρήματα τότε θα σας επιστραφούν. Ταμείο θα έκανε η ίδια.
Αν είναι δυνατόν να σας εμπιστευτώ, φώναξα δυνατά.
Για να ξεθυμάνω, αμέσως μετά, είπα σε κάποιον γνωστό μου που συνάντησα στην αγορά τι μου συνέβη.
Μην στεναχωριέσαι μου είπε, δεν είσαι ο μοναδικός.
Χάνω τον έλεγχο όταν μου κλέβουν και μάλιστα μπροστά στα μάτια μου.
Σαν συνταξιούχος του δημοσίου έχω δει πολλά και η φράση στοιχεία και στον εισαγγελέα έχει στη μνήμη μου ανεξίτηλα γραφτεί. Πολλές φορές είχα χάσει την υγεία μου και αυτό δεν το συγχωρώ ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό.
Για το λόγο αυτό μιλάω δημόσια για το περιστατικό και όχι για τα είκοσι ευρώ.