Αγαπητοί μου αδελφοί, Πρεσβύτεροι και Διάκονοι, Οσιώτατοι Μοναχοί και Μοναχές, Ευλογημένοι Χριστιανοί μου, «Ορθρίσωμεν όρθρου βαθέος και αντί μύρου τον ύμνον, προσοίσωμεν τω Δεσπότῃ, και Χριστόν οψόμεθα δικαιοσύνης ήλιον, πάσι ζωήν ανατέλλοντα». (Καταβασία ε΄ωδής Κανόνος του Πάσχα).
Σύμφωνα με τον πρώτο στίχο της πέμπτης βιβλικής ωδής, της προσευχής δηλαδή του προφήτου Ησαΐα, το πνεύμα του Προφήτου «ορθρίζει εκ νυκτός» προς τον Θεό. Το ρήμα, λοιπόν, ορθρίζω που χρησιμοποιεί ποιητής μας αποτελεί το σύνδεσμο του παρόντος ειρμού της (ε’) πέμπτης ωδής με την αντίστοιχη βιβλική ωδή.
Η χρήση του ιδίου ρήματος, αλλά κυρίως της εκφράσεως «ορθρουβαθέος», συνδέει τον ειρμό και με το γεγονός της Αναστάσεως και συγκεκριμένα τη μετάβαση των μυροφόρων γυναικών στο μνήμα του Κυρίου∙ «Τη δε μια των σαββάτων όρθρου βαθέος ήλθον επί το μνήμα φέρουσαι α ήτοι μάσαν αρώματα» (Λουκ. 24,1).
Όπως ο προφήτης Ησαΐας, όπως οι Μυροφόρες γυναίκες, έτσι και οι χριστιανοί σηκωνόμαστε κατά τη διάρκεια της ευλογημένης και πανέορτης νύχτας του Πάσχα για να γιορτάσουμε την ένδοξη Ανάσταση του Κυρίου.
Το ιλαρό φως της Αναστάσεως καταυγάζει το σκοτάδι της νύκτας και ἡ ελπίδα και η χαρά της ζωής διαδέχεται την απελπισία του θανάτου.
Αντί για τα μύρα των αφοσιωμένων μαθητριών οι χριστιανοί προσφέρουμε στον αναστημένο Ιησού τον ύμνο των χειλέων μας. Και με τα νοερά μάτια της ψυχής μας βλέπουμε τον Χριστό, τον ήλιο της δικαιοσύνης, να προβάλλη από τον Τάφο, όπως ο ήλιος το πρωί από τον ανατολικό ορίζοντα. Ανατέλλοντας ο ήλιος σκορπά σ’ ολόκληρη την κτίση τις ζωογόνες ακτίνες του. Και «ανατέλλοντας» ο Κύριος Ιησούς «εκ τάφου», χαρίζει σε όλους την αιώνια και αληθινή ζωή.
Η πίστη στην Ανάσταση του Χριστού και η ελπίδα στην δική μας ανάσταση μας εμπνέουν να ζήσουμε σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, νεκρώνοντας το θέλημα της σαρκός μας. Έτσι, θα αναφανεί η βαθειά καρδιά μας και θα γνωρίσουμε εμπειρικά ότι μεταβήκαμε «εκ του θανάτου εις την ζωήν».
Μόνο ό,τι εργασθούμε πάνω στην καρδιά μας θα μας συνοδεύσει στην αιωνιότητα. Αν σε αυτή τη ζωή καθαρίσουμε την καρδιά μας, τότε σύμφωνα με την επαγγελία του Θεού θα δούμε το Πρόσωπό Του: «μακάριοι οι καθαροί τη καρδίᾳ ότι αυτοί τον Θεόν όψονται» (Ματθ. 5,8).
Η τραγωδία του σύγχρονου ανθρώπου συνίσταται στο ότι ζη έξω από την καρδιά του, σκέφτεται, εργάζεται, μιλά, ακόμη αγαπά και προσεύχεται έξω από την καρδιά του. Η περίοδος όμως της Μεγάλης Τεσσαρακοστής δίνει σε μας, τούς Χριστιανούς, μία μεγάλη ευκαιρία να βρούμε την καρδιά μας και να επι-στρέψουμε σ αυτήν ως ο άσωτος υιός. Η θέα του εσωτερικού μας άδη, κάτω από το φώς της αγιότητας του Θεού και της ζέσης της άμωμης αγάπης Του, που ήλθε να δώσει ζωή και όχι θάνατο, θα προκαλέσει στην ψυχή μας τον ακατάσχετο πόθο να απαλλαγούμε από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της πτώσεώς μας και να παραδοθούμε ολοκληρωτικά στον Θεό του Φωτός και της αγάπης. Η φωνή του Κυρίου θα ηχεί στην καρδιά μας: «Υιέ μου, δος μοι σην καρδίαν» (Παροιμ.23,26) και η ίδια θα αντιφωνεί: «Υιός μου ει συ, εγώ σήμερον γεγέννηκα σε» (Ἑβρ.5,5).
Με τον ζώντα λόγο Του ο Κύριος Ιησούς έσπειρε «άφθαρτον σποράν» και με τη χάρη του Πνεύματός Του μας έδωσε τη δωρεά της υιοθεσίας. Γέννησε, δηλαδή, την Εκκλησία και μας έκανε τέκνα της Αναστάσεώς Του. Η νίκη του Χριστού πάνω στον έσχατο εχθρό, τον θάνατο, γίνεται μέσα στην καρδιά μας και εκεί λαμβάνει χώρα και ο θρίαμβος της Ορθοδόξου πίστεως. Με άλλα λόγια, ἡ χάρη θα αποτυπώσει στην καρδιά μας την εικόνα του Κυρίου Ιησού και θα μας μεταδώσει την παγκόσμια νίκη Του πάνω στον θάνατο.
Ας ευχαριστήσουμε τον Θεό πού μας δίνει την περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής διεγερμένη από τη χάρη Του, για να μας βοηθήσει να βρούμε την βαθιά καρδία μας και εκεί να εισέλθουμε στη ζωοποιό Παρουσία του Χριστού, εγειγερμένου εκ νεκρών. Ο Χριστός, ο Νυμφίος της Εκκλησίας, κρούει τη θύρα της καρδιάς μας, ζητώντας την τέλεια ένωση της ψυχής μας με το Άγιο Πνεύμα Του. Κάθε προσέγγιση και είσοδος στην θαυμαστή Παρουσία του Κυρίου Ιησού είναι το δικό μας Πάσχα. Είθε κανείς πιστός να μη μείνει έξω του Νυμφώνος Χριστού, αλλά έχοντας όλοι νομίμως διαβεί την ψυχωφελή Τεσσαρακοστή ως καιρό ανανεώσεως και σταθμό χάριτος, να κροτήσουμε Πάσχα Αιώνιο.
Τέλος, ας προσευχηθούμε όλοι μας να ειρηνεύσῃ ο κόσμος μας, να απομακρυνθούν ο πόλεμος και οι καταστροφικές του συνέπειες και να επικρατήσῃ η ειρήνη και στις καρδιές μας και σε όλους τούς ανθρώπους έξω από τα πάθη και το μίσος πού σκοτώνει τον αδελφό – τον άνθρωπο.
Η χαρά της Αναστάσεως ας πλημμυρίσει τις καρδιές όλων μας!
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ αδελφοί μου!
Με αναστάσιμες ευχές
Ο Μητροπολίτης Σας
† Ὁ Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων
Τιμόθεος