Το αναψυκτήριο του Παυσιλύπου αποτελεί σημείο αναφοράς για την πόλη της Καρδίτσας. Πρόσφατα η Δημοτική αρχή, αφού το οδήγησε στην απαξίωση, αποφάσισε την παραχώρηση του μέσω δημοπρασίας σε ιδιώτη.
Το βασικό στοιχείο που αναψυκτηρίου είναι ο κοινωνικός του χαρακτήρας. Ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της θητείας μας καθιερώθηκε ως χώρος εκδηλώσεων, συνεστιάσεων. Είναι ένας μοναδικός χώρος στο κέντρο της Πόλης όπου σύλλογοι, φυσικά πρόσωπα, πολιτικά κόμματα διοργάνωναν κάθε είδους εκδηλώσεις. Κοπές πίτας, κοινωνικές εκδηλώσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, δράσεων και πρωτοβουλιών, πολιτικές ομιλίες ήταν μόνο από τις εκδηλώσεις που άγγιζαν τις 200 κάθε χρόνο. Δεν υπάρχει αντίστοιχος χώρος που θα μπορούσε να υποστηρίξει τέτοιου τύπου εκδηλώσεις μέσα στην πόλη.
Οι επιχειρήσεις εστίασης και αναψυχής είναι ίσως ο κλάδος που έχει περισσότερο πληγεί τα τελευταία 2 χρόνια από την πανδημία του κορονοϊού. Έρχεται να προστεθεί μια ακόμα πανομοιότυπη επιχείρηση σε ένα ήδη επιβαρυμένο από τον ανταγωνισμό περιβάλλον. Μήπως έπρεπε να αναζητήσετε εναλλακτικούς τρόπους λειτουργίας; Έγινε κάποια διαβούλευση με ανθρώπους του κλάδου ή του πολιτισμού για να πάρετε ιδέες; θα μπορούσε να γίνει ένας χώρος που λείπει από την πόλη, όπως ένας πολυχώρος τέχνης και πολιτισμού που θα λειτουργεί εντός του αναψυκτηρίου και θα φιλοξενεί εκθέσεις κρατώντας παράλληλα στοιχεία του παραδοσιακού του χαρακτήρα. Αυτή είναι μια από τις εκατοντάδες ιδέες, υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το αναψυκτήριο ήταν μια επιχείρηση βιώσιμη και κερδοφόρα παρά το δύσκολο ισχύον θεσμικό πλαίσιο. Και αυτό επιτεύχθηκε κατά τη διάρκεια της θητείας μας από τους ανθρώπους που εργάστηκαν για το αναψυκτήριο με κατάθεση ψυχής και μεράκι. Και κατάφεραν να λειτουργεί με κέρδη. Αυτό όμως απαιτεί κόπο και αφοσίωση που η Δημοτική αρχή δεν είναι διατεθειμένη να διαθέσει.
Το αναψυκτήριο του Παυσιλύπου όσο παρέμενε δημοτική επιχείρηση υπήρχε μέριμνα για χαμηλές τιμές για να μπορούν να χαρούν τα πάρκο και το περιβάλλον οι δημότες. Δεν ήταν μια επιχείρηση που αποσκοπούσε αποκλειστικά στο μεγάλο κέρδος, όπως ένας ιδιώτης. Ήταν μία επιχείρηση που επιτελούσε πρωταρχικά τον κοινωνικό του χαρακτήρα και έβγαζε παράλληλα ένα μικρό κέρδος μέσω της σκληρής δουλειάς ώστε να μην επιβαρύνει το κοινωνικό σύνολο.
Παρά το ασφυκτικό θεσμικό πλαίσιο και τα χρέη που κληρονομήσαμε ως επιχείρηση έγιναν σημαντικές παρεμβάσεις στο χώρο. Σίγουρα υπήρχαν αρκετές που έπρεπε να γίνουν, το μόνο σίγουρο είναι ότι παραδόθηκε σε καλύτερη κατάσταση από αυτή που παραλήφθηκε. Σήμερα η δημοτική αρχή αν είχε τη βούληση, αξιοποιώντας τις πολλές χρηματοδοτήσεις λόγω έκτακτων αναγκών, μπορούσε να ανακαινίσει το χώρο. Όμως προτίμησε την εύκολη λύση των οκνηρών ανθρώπων. Να το ξεφορτωθεί δίνοντάς το σε ιδιώτη.
Πρόσφατα παραβρέθηκα σε ένα διοικητικό συμβούλιο της Παυσίλυπον ΑΕ, και μπήκα στο χώρο μετά από πολύ καιρό. Η εγκατάλειψη είναι εμφανής σε κάθε γωνιά του χώρου, είναι στενάχωρο ακόμα και να το περιγράψω. Φαίνεται ότι μεθοδευόταν σιγά σιγά εδώ και καιρό η πλήρης απαξίωση του χώρου ώστε να οδηγηθεί σε αδιέξοδο και να δοθεί σε ιδιώτη, όπως ήταν από την αρχή στις προθέσεις της δημοτικής αρχής.
Καταληκτικά η Δημοτική αρχή έπρεπε να βελτιώσει το κτίριο, να το κρατήσει κερδοφόρο, ως χώρο εκδηλώσεων κάθε μορφής χωρίς καταβολή τιμήματος και ως αναψυκτήριο με χαμηλές τιμές, ειδικά τώρα, στην εποχή της ακρίβειας που βιώνουμε. Αντί αυτού επέλεξε να το ιδιωτικοποιήσει και να το μετατρέψει σε ένα χώρο που απευθύνεται σε ανθρώπους με υψηλό βαλάντιο και το οποίο θα λειτουργεί ανταγωνιστικά στις υπάρχουσες επιχειρήσεις της πόλης. Φυσικά δεν μπορούμε να επικροτήσουμε μια επιλογή που πηγάζει από την τεμπελιά και όχι από τον σχεδιασμό.
Γράφει η Σωτηρία Μπακαλάκου, Msc Οικονομολόγος, Υποψήφια Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Δημοτική Σύμβουλος του Δήμου Καρδίτσας