Ανέβηκα στη λίμνη Πλαστήρα τέλος Μαίου για να ξεκουραστώ και να απολαύσω το τοπίο το μαγευτικό.
Απίστευτες οι ομορφιές, βάλσαμο στις πονεμένες καρδιές.
Τα πανύψηλα έλατα, τα πλατάνια, οι βελανιδιές, τα ρυάκια και οι ρεματιές, σε ταξίδευαν σε ονειρικές ,μαγευτικές , παραδεισιένιες ,αταξίδευτες για τη ζωή περιοχές .
Σε τούτο το τοπίο όλα είναι ντυμένα με εξωτική ομορφιά .
Ξαφνικά κάπου στο Νεοχώρι αντίκρυσα τη Λεμονιά. Την είχα δει και στην Καρδίτσα ,όμως εδώ το τοπίο την έδειχνε νεράιδα με εξωτική ομορφιά .
Η καρδιά μου σαν έφηβου άρχισε να σκιρτά.
Ποθούσα έρωτα εφηβικό ,αν και ήμουνα τριάντα οκτώ. Η Λεμονιά ήταν γύρω στα δεκαοχτώ ,ελεύθερη σαν το πουλί .
Το μυαλό μου άρχισε να ταξιδεύει, το ένιωθα σαν το Πήγασο ,άλογο φτερωτό.
Καβάλα στον Πήγασο με τη Λεμονιά ταξιδεύαμε σε όλα της λίμνης τα χωριά
Ξεκινήσαμε από το Νεοχώρι , ανεβήκαμε Φυλακτή, ,καλύβια Πεζούλας , Κρυονέρι ,Κερασιά ,Μορφοβούνι , Μεσενικόλας και επιστρέψαμε στο Νεοχώρι ,δεν πτοείται ο Πήγασος από λαγκάδια και βουνά.
Καθίσαμε σε κάποιο μπαρ ξενοδοχείου και αμέσως πήρα μολύβι και χαρτί να αποτυπώσω τον έρωτα και το μεθυστικό τοπίο .
Άρχισα να γράφω και περισσότερο να μεθώ ,όχι από οίνο ή άλλο ποτό , αλλά όπως τώρα από έρωτα και τοπίο μεθυστικό .
Άρχισα να ταξιδεύω με τον Πήγασο μόνος μου τούτη τη φορά ,όλες τις ομορφιές για να γευτώ .
Έφτασα στη Μούχα και το φράγμα και ξεχάστηκα
στη θέα του και την επιβλητική του ομορφιά.
Τόσο μαγεύτηκα που προς στιγμήν ξέχασα τη Λεμονιά .
Επιστρέφοντας τι να δω ,τη Λεμονιά σε άλλη αγκαλιά
Αμέσως πήρα μολύβι και χαρτί να αποτυπώσω τη νέα συμφορά .