Κλείνουμε με την αναψηλάφηση πτυχών της ιστορίας που δεν γράφτηκαν δεν γράφονται και δεν λέγονται από την καθεστηκυία τάξη.
Γ΄ Μέρος- τελευταίο
Ο ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ, καθηγητής, ιστορικός και συγγραφέας, πρόσφατα έγραψε ένα βιβλίομε τίτλο «ΟΙ ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ», που γνώρισε μεγάλη κυκλοφορία. Μεταξύ των πηγών από όπου άντλησε υλικό ήταν και τα αρχεία της κατοχής τα οποία μέχρι την περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ήταν κλειστά και μη προσβάσιμα, για ευνόητους λόγους. Έτσι, κατά παρέκκλιση της νομοθεσίας, για 60 και πλέον χρόνια, παρέμεναν μη προσβάσιμα. Την τετραετία ΣΥΡΙΖΑ δόθηκε πρόσβαση και ο κ. Χαραλαμπίδης από έρευνα σε πρωτογενείς πηγές γράφει ένα νέο βιβλίο, για να αναδείξει ένα σκοτεινό φαινόμενο. Φυσικά τα αρχεία δεν είναι πλέον προσβάσιμα καθώς από το 2019 κι έπειτα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επανάφερε το κλείσιμο των αρχείων και τη μη πρόσβαση σε αυτά.
Στο βιβλίο του λοιπόν αυτό ο ΜΧ αναφέρει:
Η συνεργασία με τον κατακτητή δημιούργησε ένα πρωτόγνωρο σε έκταση τραύμα στη βάση της Ελληνικής Κοινωνίας.
—Η μη απονομή δικαιοσύνης ή καλύτερα η μεγαλύτερη επιχείρηση δικαστικής συγκάλυψης ενός τεράστιου εγκλήματος οδήγησε στην συντήρηση αυτού του τραύματος.
—Βασικό κίνητρο για συμμετοχή στην συνεργασία με τον κατακτητή είναι ότι οι Γερμανοί επιβάλουν – επιτρέπουν ένα καθεστώς πλήρους ανομίας και αυτό λειτουργεί ως ασυλία για τους συνεργάτες τους. Δηλαδή οι συνεργάτες τους μπορούν να κάνουν τα πάντα, να κλέψουν, να καταστρέψουν , να σκοτώσουν, χωρίς να λογοδοτήσουν και αυτό είναι ένα πολύ ισχυρό κίνητρο, που λειτούργησε ως θερμοκήπιο ανάπτυξης συνεργασίας σε ολόκληρη την Ευρώπη.
—Πόσοι γνωρίζουν ότι τον τελευταίο χρόνο της γερμανικής κατοχής αυτή υποκαταστάθηκε από την Ελληνική κατοχή όπου το ρόλο των Γερμανών υποκαταστήσανε πλήρως η Ελληνική Χωροφυλακή, τα Τάγματα Ασφαλείας και οι Μπουραντάδες;
—Πως πραγματοποιήθηκε η εξαφάνιση του εγκλήματος της συνεργασίας με τους κατακτητές και πως χρησιμοποιήθηκε το εργαλείο της δικαστικής εξουσίας για να αντιστρέψει την πραγματικότητα;
—Την περίοδο 1945, μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, εγκατέστησαν καθεστώς πλήρους τρομοκρατίας, τη ΛΕΥΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, προκειμένου να αποφευχθούν οι μηνύσεις κατά των δωσίλογων. Έτσι μηνύθηκαν μόνο 20.000 άτομα ενώ υπήρχαν πολλαπλάσια. Αν κάποιος έκανες μήνυση κάποιον ως δωσίλογο, ίσως τον κατηγορούσαν για κομμουνιστή οπότε από κατήγορος πήγαινε κατηγορούμενος. Από τα 20.000 άτομα 3.227 παραπέμφθηκαν σε δίκη αφού για τους υπόλοιπους τα δικαστικά συμβούλια αποφάνθηκαν ότι δεν συντρέχει λόγος να στοιχειοθετηθεί κατηγορία και έτσι εκδόθηκαν απαλλαχτικά βουλεύματα.
Από τους 3.227 οι 2.251 αθωώθηκαν. Οι υπόλοιποι 976 καταδικάστηκαν και από αυτούς οι 420 δεν εμφανίστηκαν ποτέ στο δικαστήριο και έγιναν ερημοδικίες. Από τους 556 καταδικασμένους που εμφανίστηκαν στο δικαστήριο αμέσως μετά οι 243 έλαβαν χάρη από το βασιλιά και αποφυλακίστηκαν. Τελικά τιμωρήθηκε λιγότερο από το 2% με δύο μόνο καταδίκες σε θάνατο, μπροστά σε ένα πρωτόγνωρα μεγάλο έγκλημα κατά της Ελληνικής κοινωνίας και μια πρωτόγνωρα μικρή τιμωρία, έχοντας έτσι μια πλήρη ανατροπή της πραγματικότητας.
—Την ίδια περίπου περίοδο (1946-47) έχουμε δίκες κατά των κομμουνιστών και κατά των αντιστασιακών όπου έχουμε καταδίκες σε θάνατο, ισόβια και κάθειρξη 20 ετών και αποτελούσε μεγάλη τύχη να καταδικαστεί κάποιος λιγότερο από 20 χρόνια.
—Υποδιοικητής της Ειδικής Ασφάλειας (ΕΑ), διορίστηκε ο υποστράτηγος Αλέξανδρος Λάμπου που ανέλαβε και έφερε σε πέρας μια εξαιρετικά δύσκολη αποστολή: ΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΜΕΛΩΝ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΕΑΜ ΣΕ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΙΑ. Η ΕΑ εξελίχθηκε σε “Ελληνική Γκεστάπο”, που αιματοκύλισε την Αθήνα, με την ενθουσιώδη υποστήριξη και συνεργασία των SS (Ες-Ες). Συλλήψεις χωρίς εντάλματα, βασανισμοί μέχρι θανάτου, εκτελέσεις χωρίς καν καταδικαστικές αποφάσεις. Ο Λάμπου είναι ο άνθρωπος που φέρει προσωπική ευθύνη για την εκτέλεση εκατοντάδων αντιστασιακών. Αυτό το κάθαρμα όπως αποκαλέστηκε, καταδικάστηκε 7 φορές σε θάνατο και πολλές φορές ισόβια ως προσωπικά υπεύθυνος για το θάνατο εκατοντάδων αντιστασιακών, αλλά τελικά του απονεμήθηκε χάρη από το βασιλιά και αποφυλακίστηκε στις αρχές του 1952. Έκτοτε έζησε ζωή χαρισάμενη και πέθανε το 1982!!!
—Η συνεργασία με τον κατακτητή χαρακτήρισε την καθημερινότητα σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη. Πολιτικοί, στρατιωτικοί, επιχειρηματίες, δήμαρχοι, δικαστές, ιερείς, δημοσιογράφοι, συνεργάστηκαν στενά με τις αρχές κατοχής, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Ελάχιστοι από τους συνεργάτες και τους δωσίλογους τιμωρήθηκαν κι αυτοί με τις ελάχιστες δυνατές ποινές.
- Η αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων από την Ελλάδα ολοκληρώνεται τον Οκτώβρη του 1944
- Ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος λήγει το Μάιο του 1945
ΕΠΙΜΥΘΙΟ: «Ας έχουμε υπόψη ότι ο κάθε ιστορικός στα πλαίσια διερεύνησης και γραφής της ιστορίας, διατυπώνει τις απόψεις του με βάση τις ιδεοληψίες του, τις προσωπικές του σκοπιμότητες, τις επαγγελματικές του επιδιώξεις, την ιδεολογική του τοποθέτηση κ.ά.»
Άρα είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ποιος έγραψε αυτό που διαβάζουμε και ποια συμφέροντα υπηρετεί.