Μέσα από τρεις συνέχειες θα προσπαθήσουμε να αναψηλαφίσουμε πτυχές της ιστορίας που δεν γράφτηκαν δεν γράφονται και δεν λέγονται από τους κρατούντες.
Α΄ΜΕΡΟΣ
Στη χώρα μας γιορτάζεται μόνο η επέτειος της έναρξης του πολέμου κατά των Γερμανών κατακτητών με τη γνωστή κάθε φορά υμνολογία, δικαιολογημένη άλλωστε, υπέρ των αγωνιστών ότι έγραψαν χρυσές σελίδες στο έπος της Αλβανίας, ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες και τόσα άλλα ότι…Όμως ΔΕΝ γιορτάζεται η επέτειος της λήξης του πολέμου όπως γιορτάζεται σε όλες τις χώρες της Ευρώπης.
– Και δεν γιορτάζεται γιατί κάθε φορά πρέπει να γίνεται αναφορά στα Δεκεμβριανά και στον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησαν, αλλά και το σημαντικότερο, αναφορά στους λόγους και τις αιτίες των Δεκεμβριανών και του εμφυλίου.
-Δεν γιορτάζεται γιατί Η ΜΕΤΕΜΦΥΛΙΑΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΙΣΧΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ…
Αλλά ας δούμε τι λέει σχετικά η κ. ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΛΑΖΟΥ καθηγήτρια πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ιστορικός και συγγραφέας σε συνέντευξή της στον τηλεοπτικό σταθμό KONTRANEWS στο δημοσιογράφο Πάνο Χαρίτο.
« Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΠΩΣ ΤΗ ΘΕΛΟΥΝ»
Μια ημέρα που γιορτάζεται είναι η έναρξη του πολέμου και μία ημέρα που δεν γιορτάζεται είναι η λήξη του πολέμου
- Το στράτευμα και η πολιτική ζωή την εποχή εκείνη ελέγχεται από το παλάτι. Αρχιστράτηγος του στρατού είναι ο Αλέξανδρος Παπάγος που υπακούει στις εντολές του βασιλιά.
- Κυβέρνηση και βασιλιάς παίρνοντας μαζί τους το χρυσό της χώρας διαφεύγουν στη μέση Ανατολή εγκαταλείποντας το λαό στο έλεος της γερμανικής εισβολής και κατοχής
- Ο πόλεμος τελειώνει, αλλά το όραμα για μια καλύτερη κοινωνία παραμένει διεκδικούμενο
Ερώτηση: 84 χρόνια μετά τον πόλεμο δεν ακούσαμε και δεν ακούμε από κανένα, ούτε από το στόμα του πρωθυπουργού Μητσοτάκη κάτι για την καταδίκη του φασισμού για τα δεινά που επέφερε στη χώρα μας, στην Ευρώπη και στον κόσμο. Γιατί 84 χρόνια μετά φοβόμαστε να ξορκίσουμε το κακό;
Απάντηση: Στους επετειακούς γιορτασμούς κάθε φορά δεν γίνεται ξεκάθαρη αναφορά στην αντίσταση των λαών απέναντι στο φασισμό. Είδαμε στην Ευρώπη και στη χώρα μας να μη γίνεται καμία αναφορά στη συνεισφορά της Σοβιετικής Ένωσης και στη διάδοχο χώρα στη Ρωσία, σαν η Ρωσία να μην είχε 20 εκατομμύρια νεκρούς στο Β΄παγκόσμιο πόλεμο, σαν να μην είναι αυτή που καταγράφηκε ως νικήτρια, σαν να σβήνεται αυτή η συνεισφορά.
–Ερώτηση: σε ολόκληρη την Ευρώπη γιορτάζεται η λήξη του πολέμου στην Ελλάδα όμως δεν γιορτάζεται παρά μόνο η έναρξη του πολέμου.
Απάντηση: κανονικά πρέπει να γιορτάζουμε και τη έναρξη και την λήξη του πολέμου. Δεν γιορτάζεται όμως γιατί για τα γεγονότα που ακολούθησαν, δηλαδή τα Δεκεμβριανά του 1944 και ο εμφύλιος πόλεμος πρέπει να δοθεί απάντηση για τα αίτια που τα προκάλεσαν. Και για ένα άλλο λόγο, θα πρέπει κάθε φορά να απαντάμε σε ενοχλητικά ερωτήματα για τους κρατούντες και όσους κυβέρνησαν τόσα χρόνια για το ποιος απελευθέρωσε την Ελλάδα. Και εκεί θα έπρεπε να δείξουμε εικόνες με αντάρτες και αντάρτισσες να μπαίνουν στις πόλεις ως απελευθερωτές και αυτό ενοχλεί. Θα έπρεπε να γίνεται αναφορά στις λέξεις ΕΑΜ – ΕΛΑΣ που κουβαλάνε το μεγαλειώδες φορτίο της Εθνικής Αντίστασης. Είναι σοκαριστηκό, ακόμα και τώρα να φαίνεται η αντίσταση επικίνδυνη, ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας του λαού μας να φαίνεται επικίνδυνος για τους κρατούντες και γιαυτό δεν το αναφέρουν, γιατί τον φοβούνται, φοβούνται όλη αυτή τη δυναμική, τη λαϊκή δυναμική που ξεπήδησε μέσα από την αντίσταση και ότι οι λαοί μπορούνε ενωμένα και συλλογικά να αντιτάξουν μία διαφορετική πραγματικότητα και να δημιουργήσουν ένα όραμα με κοινωνική δικαιοσύνη, ελευθερία και ανεξαρτησία.
Ερώτηση: 80 χρόνια μετά, που βρισκόμαστε,βλέποντας το φάντασμα του φασισμού να πλανάται σήμερα σε όλη την Ευρώπη;
Απάντηση: Ο φασισμός δεν ηττάται με διακηρύξεις δεν ηττάται, ούτε με μαθήματα ιστορίας, ούτε με πολιτικά κείμενα. Για να ηττηθεί ο φασισμός θα πρέπει να δούμε τι είναι αυτό που τον προκαλεί και να χτυπήσουμε τις ρίζες του. Και αυτό που τον προκαλεί είναι οι κοινωνικές ανισότητες, η ανάγκη της ολιγαρχίας για μεγαλύτερο κέρδος, είναι τα συγκεκριμένα συμφέροντα που στηρίζουν το φασισμό, είναι η ακροδεξιά.
Συνέχεια στο φύλλο της Πέμπτης με αναφορά στους δωσίλογους που η τιμωρία τους υπήρξε παλλαϊκό αίτημα και που την τιμωρία τους υποσχέθηκε και η τότε κυβέρνηση της δεξιάς που όχι μόνο δεν τήρησε, αλλά τους συγκάλυψε και τους ενσωμάτωσε πλήρως στον ιστό του πολιτικού και κοινωνικού της συστήματος
