Οι μαζικές κινητοποιήσεις των αγροτών εκφράζουν μια βαθιά αγωνία για τη βιωσιμότητα και το μέλλον της ελληνικής γεωργίας και της υπαίθρου. Δεν πρόκειται για μια συγκυριακή διαμαρτυρία, αλλά για την κορύφωση μιας κρίσης που αφορά το παρόν και το μέλλον της παραγωγικής βάσης της χώρας. Ο αγροδιατροφικός τομέας της χώρας βιώνει μία συνεχόμενη κρίση που κάθε χρόνο γίνεται πιο έντονη και πιο πολύπλοκη. Tο κόστος παραγωγής εκτινάσσεται, οι τιμές παραγωγού δεν προστατεύονται, η κλιματική κρίση και η ανεπάρκεια κάλυψης καταστροφών προκαλεί σοβαρές απώλειες παραγωγής, οι «ελληνοποιήσεις» και οι ανεπαρκείς έλεγχοι της αγοράς δημιουργούν αθέμιτες συνθήκες ανταγωνισμού,οι ζωονόσοι εξοντώνουν το ζωικό κεφάλαιο, οι φορείς σχεδιασμού και εφαρμογής της αγροτικής πολιτικής υπονομεύουν την βιωσιμότητα του τομέα, οι ανισότητες διευρύνονται και θα διευρύνονται όσο δεν ανασυγκροτείται ένας δημόσιος φορέας χρηματοδότησης της εθνικής αγροτικής πολιτικής όπως η πρώην Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδας, η οποία αποτέλεσε παραδειγματικό θύμα των μνημονιακών πολιτικών και κλειδί για τη σημερινή απόγνωστη των αγροτών.
Ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και δασκάλες, ερευνητές και ερευνήτριες κατανοούμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο αγροτικό ζήτημα που αφορά τη βιωσιμότητα της ελληνικής γεωργίας και της αγροτικής κοινωνίας. Η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια κυριαρχούν και μια νέα αγροτική έξοδος είναι προ των πυλών. Η επισιτιστική ασφάλεια της χώρας, η ποιότητα της διατροφής μας, η προστασία του φυσικού και πολιτισμικού περιβάλλοντος απειλούνται αν καταρρεύσει η παραγωγική τάξη των αγροτών.
Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ αποκάλυψε τις ρίζες του πελατειακού, παλαιοκομματικού συστήματος και κατεδάφισε τους μύθους του επιτελικού, εκσυγχρονιστικού κράτους της κυβέρνησης. Η αποδυνάμωση των δημόσιων πολιτικών, οι πρόχειρες (μη επιστημονικές) λύσεις, η υπολειτουργία των μηχανισμών ελέγχου, η έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού και εκπαίδευσης με σύγχρονες μεθόδους έχουν επιβαρύνει τη θέση των αγροτών και έχουν υπονομεύσει τη βιωσιμότητα του αγροδιατροφικού τομέα. Οι αγροτικές κινητοποιήσεις και η διεύρυνση της στήριξής τους από ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας – κόντρα στις προσπάθειες ενεργοποίησης του κοινωνικού αυτοματισμού από την κυβέρνηση – αποτελούν το τελευταίο ανάχωμα για να μην ολοκληρωθεί το έγκλημα.
Η ακαδημαϊκή και ερευνητική κοινότητα γνωρίζει τη σημασία του αγροδιατροφικού τομέα και της αγροτικής κοινωνίας για την χώρα και τις σοβαρές κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες που θα έχει μια πιθανή κατάρρευσή του. Η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ συμπαρατάσσεται με τους γεωργούς, κτηνοτρόφους, μελισσοκόμους, αλιείς και όλους τους αγρότες και τις αγρότισσες στον δίκαιο αγώνα τους. Ενώνει τη φωνή της στις κινητοποιήσεις τους και υποστηρίζει τα δίκαια αιτήματά τους.
