Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Τιμόθεος, την Πέμπτη της Διακαινησίμου, 24 Απριλίου, τέλεσε την ακολουθία του Όρθρου και τη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίου Ακακίου Τ.Κ. Αγίου Ακακίου. Στη συνέχεια προέστη της λιτάνευσης του ιερού λειψάνου του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Ακακίου του Καυσοκαλυβίτου, από τον προειρημένο Ιερό Ναό μέχρι το σπήλαιο, το πρώτο του ασκηταριό.
Στο πλαίσιο αυτής της ξεχωριστής ημέρας, ο Σεβασμιώτατος απηύθυνε λόγο πνευματικό προς το εκκλησίασμα, εμπνευσμένο από το ευαγγελικό ανάγνωσμα και τη μορφή του Αγίου Ακακίου, με επίκεντρο τη νυχτερινή συνάντηση του Κυρίου με τον Νικόδημο. Ακολουθεί η ομιλία του:
«Μια ξεχωριστή συνάντηση καταγράφει σήμερα το ευαγγελικό μας ανάγνωσμα. Ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής, στο τρίτο κεφάλαιό του, μας καταγράφει σήμερα – που διαβάσαμε – αυτήν την πολύ ωραία, αποκαλυπτική και διδακτική συνάντηση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, με τον νυχτερινό Του μαθητή, τον Νικόδημο. Ο Νικόδημος ήταν μέλος του Εβραϊκού Συμβουλίου, άρχων των Ιουδαίων, όπως τον καταγράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ήταν δηλαδή ένας από τα 72 πρόσωπα – που ουσιαστικά νομοθετούσαν και διοικούσαν την εποχή εκείνη τους Εβραίους. Ήταν Φαρισαίος και επρόκειτο για έναν άνθρωπο υψηλής μορφώσεως, αναζητητή της αλήθειας. Και για να μη χάσει τη θέση του, πολλές φορές επισκεπτόταν τον Κύριό μας νύχτα και είχαν συζητήσεις, γιατί προσπαθούσε να βρει την αλήθεια. Αυτή τη συνάντηση που μας καταγράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, είναι μία από τις πολλές, αλλά η πιο περιεκτική, αποκαλυπτική και διδακτική για όλους μας. Ένα βράδυ, πάει και τον βρίσκει ο Νικόδημος. Στη συζήτηση επάνω, του λέει:
– Ξέρεις, για να κάνεις αυτά τα θαύματα και να μπορείς με τόση παρρησία να διδάσκεις τον λαό, σημαίνει ότι προέρχεσαι εκ του Θεού. Δεν προέρχεσαι από προσωπική ανθρώπινη ικανότητα ή από σχέσεις με άλλους ανθρώπους.
Ο Χριστός λοιπόν του αποκαλύπτει και του υπενθυμίζει ότι, δεν θυμάσαι, Νικόδημε, εσύ που είσαι μελετητής του Νόμου και εφαρμόζεις τον Νόμο, ότι οι προφήτες έγραψαν περί του Μεσσία; Και ο Μεσσίας θα είναι αυτός που θα κάνει θαύματα και ιάσεις και θα έχει λόγο με παρρησία ενώπιον των ανθρώπων;
Όμως, του εξηγεί πως το γεννημένο εκ του Θεού, αυτό το οποίο έχει γεννηθεί από τον Θεό, δεν έχει ανθρώπινη καταγωγή και ανθρώπινο ξεκίνημα. Γι’ αυτό του λέει:
– Θα πρέπει να αναγεννηθείς «εξ ύδατος και Πνεύματος», για να εισέλθεις στη Βασιλεία του Θεού.
Ο Νικόδημος, βέβαια, δεν μπορούσε να καταλάβει τι του είπε ο Κύριος όταν του έλεγε ότι πρέπει να ξαναγεννηθεί εξ ύδατος και Πνεύματος. Και του λέγει με μία απλότητα – και το καταγράφει πολύ ωραία ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: Πώς δύναται, Κύριε, εγώ γέρων ων να ξαναγεννηθώ; Πώς μπορώ, λέει, εγώ να ξαναγεννηθώ, που είμαι σε μεγάλη ηλικία; Και εκεί λοιπόν του λέγει μία πολύ ωραία διδασκαλία, και την καταγράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: Το Πνεύμα όπου θέλει πνέει. Ο άνεμος όπου θέλει πάει και δεν μπορούμε ούτε να τον μαντρώσουμε, ούτε να τον κατευθύνουμε, ούτε να τον τιθασεύσουμε. Αντιθέτως, εμείς γινόμαστε πρόσωπα ή αντικείμενα που μας παίρνει ο αέρας. Έτσι είναι και το Άγιο Πνεύμα. Όπου θέλει πνέει, και την φωνή του ακούς, και δεν ξέρεις από πού εκπορεύεται και πού πάει. Έτσι είναι η πνευματική ζωή των ανθρώπων, και κυρίως η αγιοπνευματική σχέση.
Πάνω σε αυτή τη διδασκαλία του Κυρίου μας, στην αποκαλυπτική Του διδασκαλία εις τον μαθητή Του – τον νυχτερινό μαθητή Του, τον Νικόδημο – τοποθετείται και το μυστήριο του Βαπτίσματος. Πρέπει να αναγεννηθούμε εξ ύδατος, από νερό και Άγιο Πνεύμα Πνεύματος, για να μπούμε μέσα στην Εκκλησία, να μας αποκαλύπτεται ο Θεός και να μετέχουμε στα Μυστήρια της Βασιλείας. Η διδασκαλία που εκπορεύεται από το Άγιο Πνεύμα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να έχουμε κατήχηση. Μέσα στην Εκκλησία να κατηχούνται οι άνθρωποι, να διδάσκονται, να έχουμε κατηχητικά, να έχουμε κηρύγματα, να έχουμε εσπερινούς κύκλους διδασκαλίας. Όλα αυτά είναι μια εμπειρία του Αγίου Πνεύματος στη ζωή της Εκκλησίας.
Και αυτή η εμπειρία, όταν ο άνθρωπος αγωνιστεί και την αποκτήσει, αναγεννάται και ο Θεός αποκαλύπτεται μέσα του. Γνωρίζουμε πολύ καλά όλοι μας πως κάθε επιστήμη θέλει αγώνα, θέλει προσπάθεια, θέλει μελέτη, θέλει αφιέρωση. Θέλει ο άνθρωπος να επιδοθεί σε αυτή την προσπάθεια που κάνει για να την κατακτήσει.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την πνευματική ζωή. Στη μεν επιστήμη και στη γνώση προχωράει ο άνθρωπος με την εμπειρία και με τη μελέτη και με τη συνεχή προσπάθεια την οποία κάνει, το ίδιο γίνεται και με την πνευματική ζωή. Όποιος την εγκαταλείψει, η πνευματική ζωή αρχίζει να αδειάζει, να κενώνεται. Και δυστυχώς, στις μέρες μας, δίνουμε μεγαλύτερη σημασία σε όλα τα υπόλοιπα και λησμονούμε και αυτό το πολύ σπουδαίο κομμάτι της ζωής μας: τη σχέση μας η πραγματική και ουσιαστική με τον Θεό.
Και για να μην μακρηγορώ, εμείς σήμερα που συγκεντρωθήκαμε εδώ, στον ναό του Αγίου Ακακίου, στο χωριό του, γιατί γεννήθηκε σε αυτόν τον τόπο, όπως γνωρίζουμε όλοι μας το 1630 μ.Χ., αυτός ήταν ένας αναζητητής του Πνεύματος.
Δύσκολες οι εποχές εκείνες, τουρκοκρατία. Ο άνθρωπος αυτός ξεκίνησε μία πορεία αναζητήσεως του Ιησού Χριστού. Έτσι ακριβώς όπως μας το καταγράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης για τον Νικόδημο, αναζητούσε και ο Αναστάσιος – όπως λεγόταν τότε. Ο Άγιος Ακάκιος αφιερώθηκε στον Ιησού Χριστό. Παρότι ορφάνεψε σε πολύ μικρή ηλικία και έπρεπε να εργάζεται για τη μητέρα του και τα αδέλφια του, στη συνέχεια πήγε στη Μονή Σουρδιάς, έγινε μοναχός με το όνομα Ακάκιος και κατευθύνθηκε στο Άγιον Όρος, στις Μονές Αγίου Γρηγορίου, Διονυσίου, και μετά στα Καυσοκαλύβια.
Να γίνει πράγματι ο θεμελιωτής και ανακαινιστής του μοναχισμού στα Καυσοκαλύβια. Εκεί τιμάται πάρα πολύ, γιατί οι πνευματικοί του αγώνες ήταν μοναδικοί, η διδασκαλία του πολύ σπουδαία, και η συμβολή του στην ανόρθωση του μοναχισμού αλλά και του δούλου γένους, με όλη την προσπάθεια την οποία έκανε, καταγράφηκε – όπως γνωρίζουμε όλοι μας – πολύ δυναμικά στη ζωή της Εκκλησίας αλλά και στην τοπική μας Εκκλησία.
Ξέρετε, τον Άγιο Ακάκιο τον εορτάζει πάρα πολύς κόσμος. Παντού είναι πολύ γνωστός άγιος, εν αντιθέσει με άλλους τοπικούς αγίους. Είναι πολύ αναγνωρισμένος. Εκοιμήθη σε ηλικία 100 ετών, το 1730. Η κάρα του και τα λείψανά του βρίσκονται στα Καυσοκαλύβια και έχουμε και εμείς ένα μεγάλο, ικανό απότμημα από το ιερό του λείψανο, το οποίο ευωδιάζει και θαυματουργεί. Και μας διδάσκει και μας υπενθυμίζει αυτή την ανάγκη που έχουμε όλοι μας: να κάνουμε αυτή τη συνάντηση στη ζωή μας με τον Ιησού Χριστό. Να αναζητούμε την αλήθεια, να αναζητούμε τον Χριστό, τον Αναστημένο Σωτήρα μας. Να αναβαπτιζόμαστε στην πνευματική ζωή της Εκκλησίας και να επιβεβαιώνουμε την πίστη μας, την εμπιστοσύνη μας, την ελπίδα μας σε αυτό το γεγονός της Εκκλησίας που είναι η σωτηρία μας.
Εύχομαι λοιπόν σε όλους σας, ο Αναστημένος Χριστός να μας ευλογεί και να μας αγιάζει, δια πρεσβειών του Αγίου Ακακίου, να μας κάνει και εμάς “ακακίους” στη ζωή μας – χωρίς κακία, καθαρούς, ωραίους, ήρεμους, νηφάλιους – ώστε να επιβεβαιώνεται μέσα μας ότι είμαστε μαθητές του Ιησού Χριστού και να γευόμαστε τη χαρά του Αναστημένου Χριστού στη ζωή μας.
Χρόνια πολλά και ευλογημένα».
