Από τότε που θυμάμαι τον Σοφοκλή, από μικρό παιδί, φιλοσοφούσε για τη ζωή και πάντα στο επίκεντρο βρίσκονταν ο θάνατος. Γέρασε, ήρθε η ώρα να φύγει απ΄ τη ζωή και τώρα κατάλαβε πως άδικα βασάνιζε τον εαυτό του.
Το μόνο που πετύχαινα, μου εκμυστηρεύτηκε , ήταν να φλερτάρω με την κατάθλιψη και να είμαι πάντα απαισιόδοξος . Για το τι είναι ζωή και σε τι αποσκοπεί καμία απάντηση δεν βρήκα στα λεγόμενα των μεγάλων φιλόσοφων . Ο θάνατος πάντοτε εξαφανίζει τη ζωή και τις φιλοσοφίες περί θανάτου μαζί.
Λέω εξαφανίζει γιατί πιστεύω πως δεν υπάρχει τίποτα πέρα από αυτή.
Κάποιος τραυματίστηκε σε τροχαίο και έμεινε σε κώμα ένα χρόνο κοντά. ‘Όταν ξύπνησε ρώτησε τη νοσοκόμα.
-Πόσες μέρες είμαι στο νοσοκομείο ;
-Ένα χρόνο .
-Δεν θυμάμαι τίποτα .
Ήταν σαν νεκρός . Πως να γίνει πιστευτό πως άμα πέθαινε ακαριαία στο ατύχημα θα συνέχιζε να ζει την άλλη στιγμή στους ουρανούς ;
Ήταν άτυχος που δεν πέθανε ; θα κέρδιζε ένα χρόνο ζωής στους ουρανούς ;
Ένας χρόνος χωρίς να ζει ούτε στη γη, ούτε στον ουρανό. Έτσι είναι οι νεκροί.
Ο θάνατος είναι ύπνος δίχως όνειρα, δίχως τίποτα ,σε χαρακτηρίζουν οι νόμοι της ύλης .
Ο νόμος της αφθαρσίας της ύλης το σώμα το κάνει αιώνιο, γι΄ αυτό πολλοί μιλάνε για αιώνια ζωή . Η ψυχή, αν υπάρχει, είναι αιώνια σαν αέρας, τίποτα και αυτή.
Πεθαίνουν οι γέροι και οι μη οικείοι , βλέποντας την ηλικία, μιλάνε για πράξη φυσιολογική
Έχουν δίκιο και το ερώτημα είναι σε τι αποσκοπεί που τόσοι σοφοί βασανίστηκαν και έδιναν ερμηνείες για το τι θάνατος θα πει .Είναι απλό , τελειώνει η ζωή.
Για τους μοναχικούς δεν υπάρχει θάνατος .Δεν θα ζουν όταν τον ανταμώσουν και επειδή δεν έχουν οικείους ποτέ τους την πίκρα του δεν θα γευτούν.
Αυτοί είναι οι πραγματικοί φιλόσοφοι.
Για πάρα πολλούς οικείους που βασανίζονται πριν το θάνατο επειδή ασθένησαν βαριά , οι συγγενείς μαλακώνουν τον πόνο τους λέγοντας. Ησύχασε . Και ας πρόκειται για νέους .
Πεθαίνουν οι νέοι από τροχαία και ναρκωτικά και μας μαυρίζουν πριν αποδημήσουμε τη ζωή .
Όταν βρίσκομαι για κηδείες σε νεκροταφεία περιφέρομαι στους τάφους. Θλιβερή πρωτιά κατέχουν οι αποδημήσαντες ηλικίας μεταξύ εβδομήντα και ογδόντα. .
Είμαι εβδομήντα εφτά χρονών και κάθε στιγμή με συντροφεύει η σκέψη του θανάτου.
Γι΄ αυτό φοβάμαι πολύ. Όχι επειδή θα πεθάνω ,αλλά επειδή δεν θα ξαναδώ τα εγγόνια και τα παιδιά.
Καταφεύγω στους αρχαίους φιλόσοφους για να μην φοβάμαι το θάνατο ,αλλά όλων των σοφών οι απόψεις σβήνουν από το μυαλό μου.
Μόνο τον Ευριπίδη έχω πάντα κατά νου .
-Ψέματα λένε οι γέροι για της ζωής το μάκρος και ποθούνε τάχατες να τελειώσουν . σα σιμώσει ο θάνατος δεν θέλουν να πεθάνουν. Τα γηρατειά πια δεν τους είναι βάρος .
[Άλκηστις ]
Όμως σκεπτόμενος τα δεινά της ζωής άρχισα να πιστεύω πως είναι προτιμότερος ο θάνατος σε αυτή την ηλικία .Η παράταση της για λίγα χρόνια μπορεί να σε οδηγήσει σε μεγάλη συμφορά .Ευτυχισμένοι όσοι πεθαίνουν στην οικογένεια με ηλικιακή σειρά.
Όσοι φιλοσοφούν τη ζωή ,πάντοτε έχουν και την αυτοχειρία κατά νου ,όμως ποτέ δεν καταφεύγουν σε αυτή. Άλλοι το κάνουν που δεν την σκέφτονταν και δεν αντέχουν μερικά δεινά.
Πολλοί όμως που φιλοσοφούν το ρίχνουν στο ποτό.
Ευτυχισμένοι όσοι μπορούν και πεθαίνουν μεθυσμένοι.
Η μέθη δεν οφείλεται πάντα στο ποτό .
Μέθα με το να γράφεις και να ταξιδεύεις νοερά σε πελάγη ευτυχίας ονειρικά.
Σαν όνειρο να βλέπεις τη ζωή.
Μην ασχολείσαι με θέματα υπαρξιακά.
Μέθα με τη τρέλα και της ζωής τα ευτράπελα . Και είναι τόσα πολλά .
Οι φτωχοί φοβούνται λιγότερο το θάνατο γιατί δεν χάνουν και πολλά. Οι πλούσιοι τρέμουν στην ιδέα του θανάτου γιατί χάνουν τα πλούτη .
Πάντως για όλους ισχύει του γράφοντος το γνωμικό .
Τίποτα δεν χάνει ο άνθρωπος το τέλος του σαν φτάνει ,ότι είχε πριν να γεννηθεί θάχει και σαν πεθάνει .
