Αγαπητοί μου αδελφοί, Πρεσβύτεροι και Διάκονοι, Οσιώτατοι Μοναχοί και Μοναχές, Ευλογημένοι Χριστιανοί μου, «Αυτή η κλητή και αγία ημέρα, η μία των Σαββάτων, η βασιλίς και κυρία, εορτών εορτή και πανήγυρις εστί πανηγύρεων, εν η ευλογούμεν Χριστόν εις τους αιώνας». (Καταβασία η΄ ωδής Κανόνος του Πάσχα).
Η μεγίστη σημασία που έχει το γεγονός της αναστάσεως επεκτείνεται και στην ίδια την ημέρα, κατά την οποία ο Κύριος αναστήθηκε. Ἡ ημέρα της Αναστάσεως του Κυρίου, κατ’ αρχάς, είναι «η κλητή και αγία ημέρα». Τα δύο αυτά επίθετα ο ιερός Ιωάννης ο Δαμασκηνός δανείζεται από το βιβλίο του Λευϊτικού της Παλαιάς Διαθήκης (23,4,36). Κατά τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, η Κυριακή του Πάσχα λέγεται «κλητή» και «αγία» για δύο λόγους: ο πρώτος, γιατί είναι ογδόη και τύπος του μέλλοντος αιώνος και ο δεύτερος, γιατί είναι η καθαυτή ημέρα της διαβάσεώς μας εκ του θανάτου εις την ζωήν, το Πάσχα μας δηλαδή ο αγιασμός μας! ἡ λαμπροφόρος Κυριακή, ή το αληθινόν και πραγματικὸν Πάσχα, τον Δεσπότην Χριστόν, αναστάντα φέρουσα.
Η ημέρα λοιπόν της Αναστάσεως του Κυρίου είναι η Κυριακή˙ ἡ του Κυρίου ημέρα και καλείται «μία» κατά τον άγιο Νικόδημο, διότι «τώρα μεν είναι εικών του μέλλοντος αιώνος˙ τότε δε έχει να είναι αυτός εκείνος ὁ όγδοος αιών». Η Κυριακή του Πάσχα που εορτάζεται η εκ νεκρών ανάστασις του Κυρίου και δι’ Αυτού όλου του ανθρωπίνου γένους.
Τους χαρακτηρισμούς «βασιλὶς και κυρία» και «εορτών εορτή και πανήγυρις πανηγύρεων» που ακολουθούν, ο ιερός Δαμασκηνός τους έλαβε από τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο από λόγους του εις το άγιον Πάσχα.
Με την αναδίπλωση των λέξεων «εορτή και πανήγυρις» οι άγιοι Γρηγόριος και Δαμασκηνός θέλουν να εκφράσουν την μοναδικότητα και την υπεροχή της λαμπροφόρου ημέρας του Πάσχα, εν συγκρίσει με τις άλλες χριστιανικές εορτές και πανηγύρεις.
Η πίστη των Ορθοδόξων έχει αρχή, κέντρο και τέλος την Ανάσταση του Χριστού και την ανάσταση του ανθρώπου.
Βέβαια, οι άνθρωποι κατεδίκασαν και καταδικάζουν τον Θεό σε θάνατο˙ όμως, ο Θεός με την Ανάστασή Του «καταδικάζει» τους ανθρώπους σε αθανασία. Για τα κτυπήματα τους ανταποδίδει τους εναγκαλισμούς˙ για τις ύβρεις τις ευλογίες˙ για τον θάνατο την αθανασία! Οι άνθρωποι ποτέ δεν έδειξαν τόσο μίσος προς τον Θεό, όσο όταν Τον σταύρωσαν και ποτέ δεν έδειξε ο Θεός τόση αγάπη προς τους ανθρώπους, όση όταν αναστήθηκε. Οι άνθρωποι θέλουν πάντοτε να καταστήσουν τον Θεό θνητό, αλλά ο Θεός με την Ανάστασή Του κατέστησε τους ανθρώπους αθανάτους.
Μέχρι την Ανάσταση του Θεανθρώπου Χριστού ο θάνατος ήταν η δευτέρα φύση του ανθρώπου˙ η πρώτη ήταν η ζωή και ο θάνατος η δευτέρα. Αλλά με την Ανάστασή Του ο Κύριος άλλαξε τα πάντα! Η αθανασία έγινε ἡ δευτέρα φύση στον άνθρωπο, έγινε δηλαδή κάτι το φυσικό στον άνθρωπο και ὁ θάνατος έγινε κάτι αφύσικο.
Με την αμαρτία ο άνθρωπος έγινε θνητός και πεπερασμένος˙ με την Ανάσταση του Θεανθρώπου γίνεται αθάνατος και αιώνιος. Οι άνθρωποι γίνονται Χριστιανοί εξ αιτίας της Αναστάσεως του Χριστού και γεννιούνται αληθινά˙ όχι όταν μας φέρνει στον κόσμο ἡ μητέρα μας, αλλά όταν πιστέψουμε στον Αναστάντα Σωτήρα Χριστό.
Το πρώτο γεγονός για να κατανοήσουμε την Ανάσταση του Χριστού είναι να απαλλαγούμε από τον φόβο. ο Αναστημένος Χριστός στις Μυροφόρες γυναίκες τι τους λέγει; «Μη φοβείσθε». Και όπως ερμηνεύει ο άγιος Ιωάννης ὁ Χρυσόστομος πρώτα τις απαλλάσσει από τον φόβο και μετά τους μιλάει για την ανάσταση, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είναι δυνατόν να συνταιριασθούν φόβος και αναστάσιμο ήθος.
Όμως, δυστυχώς, μας επιβάλλουν τον φόβο˙ να μας υποδουλώσουν! Πόλεμοι, Γάζα, Ουκρανία, διωγμοί Χριστιανών, Συρία, αφρικανικές χώρες, εξεγέρσεις, πόνος, θλίψη, κοροϊδία, αποπροσανατολισμός, παρανομία, παραβατικότητα, υποτιθέμενη τέχνη, ανηθικότητα, παραλογισμός.
Όμως, ο Χριστός μας ελευθέρωσε! Μ’ αυτήν την ελευθερία νικούμε την παραμόρφωση του ανθρώπου και της κοινωνίας˙ τον ουσιώδη παραλογισμό του κόσμου που είναι ὁ θάνατος, ως χωρισμός ή αλλοτρίωση από τον Θεό. Αν η ελευθερία μας δεν είναι ελευθερία πραγματική δίπλα στον Χριστό, τότε είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε υποκριτικά ή φοβισμένα σ’ έναν κόσμο βαθιά αποσυντιθεμένο και πραγματικά άθεο.
Η Ανάσταση του Χριστού μας εισάγει και πάλι στον παράδεισο της ατέλευτης και αιώνιας ζωής˙ της ζωής του Θεού και της θεώσεως, στην οποία εγκεντριζόμαστε με το Βάπτισμα, τύπο του Σταυρού και της Αναστάσεως του Χριστού και την οποία ζωοποιούμε με την θεία Ευχαριστία.
Ο πασχάλιος χαιρετισμός «Χριστός Ανέστη» εκφράζει όλη την ευφροσύνη και την ελπίδα των Ορθοδόξων!
Σ’ αυτό το συμπόσιο της χαράς της Εκκλησίας, που είναι η χαρά για τη νίκη του Χριστού πάνω στον θάνατο και τον Άδη, ας χαρούμε κι εμείς αδελφοὶ κι ας πλημμυρίσει τις καρδιές όλων μας η χαρά της Αναστάσεως!
«ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» αδελφοί μου!
Με αναστάσιμες ευχές
Ο Μητροπολίτης Σας
† Ο Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων
Τιμόθεος
