Για ένα ζήτημα που είναι πρωτίστως πολιτικό, και το οποίο απαιτεί και αντίστοιχη πολιτική λύση, κάνει λόγο ο δήμαρχος Δ. Λ. Πλαστήρα Παναγιώτης Νάνος μιλώντας στην Εφημερίδα «ΓΝΩΜΗ» και το karditsanews.gr για το πρόβλημα της διαχείρισης των υδάτινων πόρων και την άρδευση του Θεσσαλικού κάμπου.
Ο δήμαρχος ξεκαθαρίζει πως απαιτούνται στρατηγική, πολιτική απόφαση και επενδύσεις και δηλώνει πως λύση είναι η μερική μεταφορά νερού από τον άνω ρου του Αχελώου στο Θεσσαλικό κάμπο.
Πιο αναλυτικά, ο δήμαρχος Δ. Λ. Πλαστήρα Παναγιώτης Νάνος, μιλώντας στη «ΓΝΩΜΗ» και στη Βάσω Μπαλαμπάνη, επεσήμανε τα εξής:
«Κάθε καλοκαίρι βρισκόμαστε στο ίδιο έργο θεατές εδώ και δεκαετίες. Τους θερινούς μήνες αναζητούμε με αγωνία το αρδευτικό νερό που λείπει από τον Θεσσαλικό κάμπο, συζητάμε για τα μέτρα που πρέπει να πάρουμε αλλά, μόλις περνάει η αρδευτική περίοδος, ξεχνιούνται και τα μέτρα, ξεχνιέται και το πρόβλημα.
Η διαφορά που υπάρχει σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια είναι ότι πλέον οι υδάτινοι πόροι έχουν περιοριστεί λόγω κλιματικής κρίσης. Σκεφτείτε ότι έχω επτά χρόνια στο Δήμο Λίμνης Πλαστήρα και από τα επτά χρόνια μόλις μία χρονιά προχωρήσαμε σε αποχιονισμό. Όλες οι άλλες χρονιές ήταν χωρίς χιόνια και, δυστυχώς, χωρίς σημαντικές βροχοπτώσεις. Αυτό τι σημαίνει πρακτικά; Ότι από εδώ και πέρα δεν θα έχουμε ούτε βροχές, ούτε χιόνια, συνεπώς οι υδάτινοι πόροι θα βαίνουν μειούμενοι. Και εδώ είναι το μεγάλο στοίχημα. Ή καταλαβαίνουμε που πάμε και παίρνουμε τώρα πολιτικές αποφάσεις ή το αφήνουμε να σέρνεται και θα πληρώσουμε βαρύτατο τίμημα όταν θα φθάσουμε πλέον στο απροχώρητο. Και επειδή η Ελλάδα πρώτα καίγεται και μετά μαθαίνει, είναι ευκαιρία τώρα να δώσουμε λύση στο πρόβλημα.
Το υδάτινο έλλειμμα στη Θεσσαλία είναι βαθύτατα πολιτικό έλλειμμα εδώ και δεκαετίες. Τώρα πρέπει τώρα να προχωρήσουμε σε επανασχεδιασμό διαχείρισης των διαθέσιμων υδάτινων πόρων.
Κατ ΄ εμέ δεν επαρκούν οι πόροι της Θεσσαλίας για να αρδεύσουν το Θεσσαλικό κάμπο, όσο εξορθολογισμό και να κάνουμε, όποια διαχείριση και να κάνουμε, δεν λύνεται η εξίσωση.
Και αυτό απλά γιατί δεν υπάρχουν οι αναγκαίες ποσότητες. Η λύση είναι η μερική μεταφορά νερού από τον άνω ρου του Αχελώου στο Θεσσαλικό κάμπο. Πρόκειται για επενδύσεις οι οποίες έγιναν και παραμένουν ανενεργές. Πρόκειται για λύση η οποία αποτελεί μονόδρομο και όσο περισσότερο καθυστερούμε, τόσο περισσότερο θα το πληρώνει ο Θεσσαλός αγρότης, η ελληνική οικονομία και θα έλεγα συνολικά και το περιβάλλον. Υπάρχει και μια αθέατη πλευρά: οι αγρότες προκειμένου να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα του ελλείμματος νερού, πάνε σε ολοένα βαθύτερες γεωτρήσεις και αυτό, κάποια στιγμή, θα έχει μεγάλες περιβαλλοντικές επιπτώσεις, ήδη σε ορισμένα σημεία η υφαλμύρωση αποτελεί μια πραγματικότητα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Είναι αδήριτη ανάγκη να εξασφαλίσουμε υποδομές για εξασφάλιση αρδευτικής επάρκειας. Είναι επιβεβλημένη η ορθολογική διαχείριση των νερών μέσα από κλειστά δίκτυα. Θεωρώ απαράδεκτο το 2025 τα νερά να κυλούνε είτε φυσικά αυλάκια και ποτάμια και να χάνεται το μισό νερό στο δρόμο, δεν θα έπρεπε να χάνεται ούτε σταγόνα.
Παράλληλα πρέπει να προετοιμαστούμε για επανασχεδιασμό των καλλιεργειών, για ένα νέο παραγωγικό μοντέλο στη Θεσσαλία, η οποία μπορεί υπό προϋποθέσεις να μετεξελιχθεί σε ένα μεγάλο αγροδιατροφικό πάρκο ποιοτικής γεωργίας, με επιχειρηματίες αγρότες που θα κερδίζουν περισσότερα με λιγότερο κόπο.
Παράλληλα όμως πρέπει να λυθούν οριστικά ζητήματα υποδομών που θα εξασφαλίζουν την άρδευση, μέσα από ένα σχέδιο ορθολογικής διαχείρισης των νερών. Η Κυβέρνηση οφείλει να δώσει πολιτική λύση στο πρόβλημα της μερικής μεταφοράς νερού από τον άνω ρου του Αχελώου, αυτό επιτάσσει το εθνικό συμφέρον».
