Προσφάτως το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο ανακοίνωσε την αγιοκατάταξη του Αγίου, πλέον και τύποις, Προφυρίου. Εικοσιδύο μόλις χρόνια από την κοίμησή του η Εκκλησία αναγνώρισε και επισήμως την αγιότητα ενός ανθρώπου που ο Θεός έστειλε στις μέρες μας, για τις μέρες μας. Είθισται για την αγιοκατάταξη ενός πιστού να συμπληρώνονται τα 100 και πλέον χρόνια. Και όμως, η Ορθόδοξη εκκλησία μας τον αγιοποίησε πολύ γρήγορα, γιατί ήταν εγνωσμένης αγιότητας εν ζωή.
Παρακολουθώντας ένα αφιέρωμα που έκαμε το Mega για το Άγιο Πορφύριο και προβλήθηκε προ τριετίας, άκουσα με προσοχή τις δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμου για τον γέροντα (τότε) Πορφύριο. Στην ερώτηση «ο γέροντας Πορφύριος τι ήταν;», έδωσε την εξής απάντηση: «Αυτό δε θα το πω εγώ, θα το πει η ιστορία».
Πράγματι, η ιστορία μίλησε και είπε ΑΓΙΟΣ. Το θέμα, όμως, δεν είναι η εκκλησιαστική αγιοποίηση ως αυτοσκοπός. Η ουσία είναι το συνειδητό πρότυπο για τους Χριστιανούς. Η ουσία είναι να προσπαθήσουμε κάτι να κάνουμε, να μιμηθούμε στο μικρό του έστω δαχτυλάκι το διαμέτρημα αυτό της Ορθοδόξου εκκλησίας και του κόσμου όλου.
Ας αναρωτηθούν λοιπόν τόσο ο Αρχιεπίσκοπος όσο οι Μητροπολίτες, μήπως ο μεγάλος σύγχρονος Άγιος Πορφύριος άφησε κάποια παρακαταθήκη για τις μέρες μας. Μήπως μας άφησε κάποια κληρονομιά και ευλογία για να πορευθούμε στις δύσκολες ώρες της πατρίδος ως λαός του Θεού. Αλήθεια, δε θα έπρεπε ως εκκλησιαστικοί ηγέτες με περίσσιο ζήλο να γνωρίζουν το βίο του και με την ίδια εμπιστοσύνη που είχε ο Άγιος Πορφύριος να προσεγγίσουν τα παιδιά του; Μήπως τα παιδιά αυτά με την ευλογία του Αγίου Πορφυρίου μπορούνε να βοηθήσουν την πατρίδα και την Εκκλησία που ταλανίζεται από χίλια προβλήματα; Μήπως η Ελλάδα φέρει το άγος της επιδερμικής-τυπικής τίμησης (δυστυχώς ακόμη και αδιαφορίας) προς τους πραγματικούς ηγέτες της πατρίδος και την ακολουθεί ως σκιά μέχρι τις μέρες μας;
Ο λόγος του Αγίου Πορφυρίου είναι νερό καθάριο και οι παρακαταθήκες του πρέπει να γίνουν σημαία στην Ελλάδα του Χριστού. Στο κοσμικό του όνομα ο Άγιος Πορφύριος λεγόταν Μπαϊρακτάρης που σημαίνει σημαιοφόρος. Στην πανηγυρική Θεία λειτουργία που τελέστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Πορφυρίου στη Μαλακάσα (απόντος του Αρχιεπισκόπου), ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Φιλαδελφείας είπε: «Ο Άγιος Πορφύριος είναι πραγματικός πατήρ και ηγέτης του λαούς μας». Πολύ σημαντικά και μεστού νοήματος λόγια.
Ένας Άγιος που ήξερε ακόμη και τις ανείπωτες σκέψεις των ανθρώπων που τον επισκέπτονταν, είναι δυνατόν να μην ήξερε κάτι για την πατρίδα; Είναι δυνατόν να μην έκαμε κάτι για την πατρίδα και το Χριστό; Είναι δυνατόν τα παιδιά του να μην έχουν μια κάποια γνώση, να μην έχουν κάποια πνευματική ή υλική κληρονομιά να καταθέσουν; Αυτές τις απλές και λογικές ερωτήσεις αν έθετε ο Αρχιεπίσκοπος και οι Μητροπολίτες (αναφέρομαι στη συντριπτική πλειοψηφία) ίσως να βοηθούσαν την πατρίδα πολύ πιο αποτελεσματικά από τα συσσίτια. Γιατί «Ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος».
Όπως υπογράμμισε στο Mega ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος για το βίο του Αγίου Πορφυρίου: «Όταν τα διαβάζει κανείς με πίστη τα θαυμάζει. Όταν τα βλέπει κανείς με περιφρόνηση τα ξεπερνάει ανάλογα με το πώς θέλουμε να δούμε αυτές τις μορφές τις Άγιες».
Συ είπας, Αρχιεπίσκοπε!
Σχορετσανίτης Ηλίας
