Στεκόμουν πάνω σ’ ένα λόφο κι είδα το Παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα Νέο.
Ολόγυρα στέκανε όσοι εμπνέονταν από τον τρόμο, κραυγάζοντας: Φτάνει Το Νέο, το Ολοκαίνουργιο, χαιρετήστε το Νέο, γίνεται και εσείς νέοι σαν και εμάς!

Μα αυτοί που βλέπανε, βλέπανε αυτά που δεν φωνάζονταν.
Έτσι το Παλιό έκανε την εμφάνισή του σε Νέο μασκαρεμένο,
Και έφερε αλυσοδεμένο μαζί του το Νέο να το παρουσιάσει σαν Παλιό.

Το νέο βάδιζε αλυσοδεμένο και ντυμένο με κουρέλια…

Μπέρτολτ Μπρεχτ, 1938

Νέοι και παλιοί κυβερνήτες, παρά τα μασκαρέματά τους συνεχίζουν να αλυσοδένουν το μέλλον του λαού και της χώρας μας. Η «δεύτερη φορά» ακόμη πιο δεξιά συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και η μνημονιακή αντιπολίτευση, κουρελιάζουν με αμέτρητα νέα μέτρα, κάθε δικαίωμα στην εργασία, στην υγεία, στη παιδεία, στη σύνταξη, στη κατοικία, στο ρεύμα, στο νερό, …στη ζωή. Συσκέπτονται όλοι μαζί, καμώνονται διαφωνίες, αλλά έχουν βάλει και θα συνεχίζουν να βάζουν την υπογραφή τους στη γενικευμένη, στην ολοκληρωτική επικράτηση της εξαθλίωσης, του κοινωνικού-εργασιακού μεσαίωνα.

Σ’ αυτό το ατελείωτο κυνηγητό της ζωή μας, έρχεται στις μέρες μας να προστεθεί και άλλη μαυρίλα καθώς τα σύννεφα του πόλεμου πυκνώνουν επικίνδυνα στη περιοχή μας. Όλοι οι φονιάδες και οι ληστές του πλανήτη, μαζί και τα ντόπια φασιστικά ανδρείκελά τους, παρεμβαίνουν βομβαρδίζοντας, σπέρνοντας θάνατο, προσφυγιά και δυστυχία. Και το ντόπιο πολιτικό προσωπικό (παλιό και νέο) πιστός υπηρέτης των αφεντικών του (ΗΠΑ–ΕΕ αυτών δηλαδή που αποκαλεί εταίρους και σύμμαχους) εμπλέκει τη χώρα στους πολεμικούς σχεδιασμούς τους, βυθίζοντάς τη παραπέρα στη δίνη της αιματοχυσίας που δραματικά έχει ανοίξει στη γειτονιά μας.

ΟΤΑΝ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΞΕΚΙΝΑ «ΔΙΑΛΟΓΟ» ΓΙΑ ΤΗ ΠΑΙΔΕΙΑ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ
ΝΕΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ

Γιατί το «μενού» στο τραπέζι του «διαλόγου» είναι τα εργασιακά μας δικαιώματα και τα μορφωτικά των μαθητών μας. Αξιολόγηση (εκπαιδευτικών και σχολείων), ωράριο, μονιμότητα, αναλογία μαθητών ανά τάξη, νέες συγχωνεύσεις -κλεισίματα σχολείων, νέοι ταξικοί φραγμοί, μαθητεία για τους μαθητές των ΕΠΑΛ. Και η συνταγή δεδομένη. Οι κατευθύνσεις, οι «βέλτιστες πρακτικές» του ΟΟΣΑ (συμμετέχει στο «διάλογο») αποτελούν τον οδηγό για την παραπέρα «ωρομισθικοποίηση» των εκπαιδευτικών. Συνθήκες εργασιακής γαλέρας σαν αυτές που ήδη βιώνουν οι αναπληρωτές ψάχνοντας λέσχες για να σιτιστούν και συμπληρώνοντας ατέλειωτα χαρτιά αξιολόγησης για να πληρωθούν…. όποτε.

Κάντο όπως ο Αρβανιτόπουλος. Τη δόξα του ζήλεψε ο Φίλης και έστειλε «φύλλα πορείας» σε καθηγητές που δεν συμπληρώνουν το ωράριο τους για τα ΙΕΚ. Αν δεν υπήρχαν οι διαθεσιμότητες-απολύσεις θα είχε την πρωτιά αντιδημοκρατικότητας. Αποτελεί πρόβα της κινητικότητας, της μετατροπής δηλαδή του εκπαιδευτικού σε «κρατικό υπάλληλο» που θα πάει σε όποια κρατική θέση διατάσσεται.

Το 2016 θα μας βρει με νέο μισθολόγιο δηλαδή με νέες μειώσεις μισθών, με νέο ασφαλιστικό (αργότερα-λιγότερα –χειρότερα) και στα σκαριά έχουμε νέο αντισυνδικαλιστικό νόμο, για να μπει στο κρεβάτι του Προκρούστη και το δικαίωμα της ελευθερίας σκέψης και δράσης μέσα και έξω από τα σχολεία. Οι πρόσφατες δικές και καταδίκες αγωνιστών και σωματείων κινούνται στην κατεύθυνση απαγόρευσης των αγώνων που είναι πραγματικά επικίνδυνοι για τους κρατούντες.

ΟΠΟΤΕ… ΤΙ ΛΕΜΕ, ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;;;

Ξέρουμε ότι η συνηθισμένη απάντηση είναι «άσε.. δε γίνεται τίποτα». Ναι είναι αλήθεια ότι η απογοήτευση, η ανημποριά είναι κυρίαρχες. Γιατί αυτά θα θερίσεις όταν σπέρνεις (αυτ)απάτες και ευκολίες.

Οι πίσω μας σελίδες είναι γεμάτες διαπραγματεύσεις, συνεννοήσεις και συμβιβασμούς. Τελικά δηλαδή υποταγή στον αντίπαλο. Ο απολογισμός της ζωής μας όλη τη προηγούμενη χρονιά, είναι η απογείωση του κυβερνητισμού και κατ επέκταση του κυβερνητικού συνδικαλισμού, της ανάθεσης, της στελέχωσης θέσεων στη διοίκηση, της παραίτησης από την οργάνωση πραγματικών αγώνων.

ΟΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΑΝ!!! ΝΑ ΠΕΤΑΧΤΟΥΝ ΣΤΟ ΣΚΟΥΠΙΔΟΤΕΝΕΚΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΥΝ ΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΗΤΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ.

Χρεοκόπησε η γραμμή που ήθελε το κίνημα και τους αγώνες του να στοχεύουν σε μια νέα κυβερνητική λύση και όταν αυτή ήρθε να γίνει «συνιστώσα» της, που θα ασκεί εποικοδομητική – συμπληρωματική παρέμβαση, για να της «βάλει μυαλό» ή θα πιέζει για «αλλαγή» πορείας. Χρεοκόπησαν οι θεωρίες και οι θέσεις που εμφανίζουν τον αντίπαλο ως σύμμαχο ή συνομιλητή του σωματείου και του κλάδου. Αυτές που στέλνουν τον κόσμο να ψηφίζει «εκπροσώπους» (!) στα κρατικά όργανα (ΠΥΣΔΕ) και να αναζητά λύση στα προβλήματα του από τον «αιρετό του», ή με δικαστικές προσφυγές και διαβουλεύσεις στα υπουργεία! Αυτές που χαιρέτησαν την εκλογή διευθυντών ως «θετικό μέτρο» και ζητούσαν την … ολοκλήρωση του. Αυτές που χρόνια τώρα κάνουν σχέδια και προτάσεις για τη δομή και το περιεχόμενο «μιας άλλης εκπαίδευσης», («ενιαίο 12χρονο», κλπ) είτε για να εμφανίσουν το σύστημα ως «πρόθυμο» να τα υλοποιήσει, είτε για να κρύψουν πίσω από αυτά το ότι δεν θέλουν να έχουν πρόταση πάλης για τα σωματεία και το κίνημα. Αυτές που αναμένουν πάντα τις νέες εκλογές (βουλευτικές ή στα σωματεία μας) που θα αλλάξουν δήθεν τους συσχετισμούς που μας προκύπτουν μετά την κάλπη χειρότεροι!!!

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ…Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ και ΠΑΛΗΣ.

Γιατί όλα όσα ψάχνουμε σ’ αυτόν το δρόμο βρίσκονται, της σύγκρουσης με την κυβέρνηση, τα ξένα και ντόπια αφεντικά της και τα δεκανίκια της. Στον αγώνα για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.

Οι ανάσες που χρειαζόμαστε, η καλύτερη ζωή με δικαιώματα στην εκπαίδευση, στη δουλειά, στην περίθαλψη, η ίδια η ζωή δεν μπορεί να προκύψει παρά μόνο ως αποτέλεσμα αναμέτρησης με αυτούς που μας τη στερούν.

Η διέξοδος βρίσκεται στη ριζοσπαστική ανασυγκρότηση της ΕΛΜΕ. Κόντρα στη διαίρεση και στη ψευδαίσθηση της ατομικής «λύσης», να ενωθούμε στο σωματείο μας, να το καταστήσουμε χώρο δημοκρατικής συζήτησης, συλλογικής στάσης, εργαλείο ανάπτυξης της οργανωμένης και μαζικής πάλης. Να κινηθούμε στη κατεύθυνση χειραφέτησης του συνδικαλισμού από το κράτος/διοίκηση, οικοδομώντας σωματείο ταξικό και αγωνιστικό-όχι κυβερνητικό και συνδιαχειριστικό.

Αυτή τη κατεύθυνση –ανάγκη αντιστρατεύεται η ΔΑΚΕ «έμπειρο» μακρύ χέρι του συστήματος μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Παράγοντας χειραγώγησης, εγγυήτρια της αδράνειας, ώστε με άνεση να επιδίδεται στις συναλλαγές με τη κυβέρνηση/υπουργείο στις εξυπηρετήσεις, στους εκβιασμούς.

Αυτή τη κατεύθυνση-ανάγκη δεν μπορεί να υπηρετήσει η ΕΝΩΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ. Όχι μόνο γιατί πορεύτηκε με τη γραμμή της κριτικής κυβερνητικής στήριξης και γιατί ενεπλάκη άμεσα στην ανάδειξη διευθυντών-υποδ/ντών στα σχολεία δυσφημώντας τον ανεξάρτητο συνδικαλισμό. Αλλά και σήμερα και μετά από όσα έχουν συμβεί, δεν είναι μόνο ότι αποφεύγει οποιαδήποτε αυτοκριτική, δε δίνει εξηγήσεις για αυτά που έλεγε, αλλά αποφεύγει ακόμα και να ονοματίσει τη κυβέρνηση σε εχθρό-αντίπαλο των καθηγητών. Οι δυνάμεις των ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΕ)που δρουν εντός της, αποτελούν τους «φρουρούς» αυτής της γραμμής που στο επίπεδο της ΟΛΜΕ καταλήγει σε συνεννόηση με τη ΔΑΚΕ. Κανένας αγωνιστής δεν μπορεί να κοροϊδεύει τον εαυτό του και όλους μας, ότι η στήριξη στην Ενωτική Δράση είναι κάτι άλλο από στήριξη στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική με “αριστερά” άλλοθι.

Αυτή τη κατεύθυνση –ανάγκη δεν μπορεί να υπηρετήσει το ΠΑΜΕ. Γιατί παρά τις ταξικές κορώνες, δεν εμπιστεύεται τον κόσμο και τη δύναμή του, πορεύεται περιχαρακωμένο με τα μέλη του, επιδίδεται σε ακτιβισμούς και θεαματικές ενέργειες στοχεύοντας στην εκλογική του ενίσχυση. Επιδιώκει μόνο ελεγχόμενους αγώνες, αποφεύγοντας τη σύγκρουση με το σύστημα και τις κυβερνήσεις του. Η στάση του τόσο στην απεργία στις εξετάσεις όσο και στην απεργία διαρκείας δε ξεχνιούνται.

Αυτή τη κατεύθυνση-ανάγκη υπηρετούν οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών όλα αυτά τα χρόνια στην ΕΛΜΕ, συμβάλλοντας θεωρούμε θετικά στην ενεργητική εμπλοκή ενός πλατύτερου δυναμικού καθηγητών σε ένα κίνημα αντίστασης και αγώνα.

Καλούμε όλους τους συναδέλφους να αντιμετωπίσουν την παραλυσία και την ηττοπάθεια που επιβάλλουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες. Να μετατρέψουν το δικαιολογημένο σκεπτικισμό τους σε δημιουργική συμμετοχή στο κίνημα παρά την πληθώρα φανερών εχθρών και ψεύτικων φίλων.

Μ’ αυτές τις σκέψεις καλούμε τους συναδέλφους στις εκλογές της ΕΛΜΕ Καρδίτσας στις 8/12, να μας στηρίξουν, ώστε αυτή η φωνή, αυτές οι απόψεις να ενισχυθούν και να εκπροσωπούνται και στο επόμενο ΔΣ της ΕΛΜΕ.