Δάνειο; Κανένα πρόβλημα. Αυτό ήταν το σλόγκαν της ισχυρής οικονομίας της Ευρώπης, της οικονομίας των πλεονασμάτων, που για να στηρίξει τις εξαγωγές της εξέλιξε μια παράλληλη χρηματοπιστωτική αγορά. Μια αγορά κεφαλαίων από την οποία κέρδιζε εισπράττοντας τους τόκους από τα χρήματα που δάνειζε στις αδύναμες οικονομίες για να διατηρούν τη δυνατότητα να καταναλώνουν Γερμανικά προϊόντα και να συσσωρεύει υπερκέρδη απομυζώντας τον πλούτο των αδύναμων οικονομιών.
Τα τελευταία χρόνια μάλιστα οι «στροφές» αυτού του μηχανισμού ανεβαίνουν, καθώς η Γερμανική κοινωνία γερνάει (αντίστοιχο πρόβλημα δεν έχει βιώσει καμιά οικονομία σε τέτοιο βαθμό μέχρι σήμερα) και θέλει να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερα πλεονάσματα, για να διασφαλιστεί ένα πλούσιο, ασφαλές και ήσυχο υπόλοιπο ζωής στους Γερμανούς συνταξιούχους, Μειώνεται λοιπόν η αντιστοιχία του ενεργού της πληθυσμού προς τον πληθυσμό άνω των 65 ετών, γεγονός που σε συνδυασμό με τη μικρή συμβολή των συνταξιούχων στην συνολική ζήτηση, επιβραδύνουν περισσότερο την Γερμανική οικονομική μηχανή. Έτσι αφού έφτασε η δανειοδότηση των αδυνάτων της Ευρώπης σε ένα όριο, πλέον απαιτούνται νέες αγορές.
Ο καπιταλισμός όμως είναι αχόρταγος και θέλει όλο και μεγαλύτερες (πιο φουσκωμένες) οικονομίες για να επιβιώνει, και η μείωση του πληθυσμού της Γερμανίας βάζει ένα φρένο. Έτσι εκτός από νέες αγορές θέλει επιπλέον και νέο εργατικό δυναμικό. Τι καλύτερο λοιπόν από το μια αναδιάταξη του παιχνιδιού στις ελλειμματικές οικονομίες, τις οποίες η άπληστη Γερμανική οικονομία έχει εξαρτημένες πλέον από τα δάνεια στα οποία τις έχει εγκλωβίσει. Μπαίνουν λοιπόν οι χώρες του Νότου στον βρόγχο, ελέγχονται οικονομικά και πολιτικά, κάνουν εσωτερικές υποτιμήσεις και λάστιχο τα εργασιακά τους δικαιώματα, και έτσι δημιουργείται μια νέα αποικία για την ισχυρή οικονομία για να επενδύσει θέτοντας πλέον αυτή τους όρους των επενδύσεων, με φτηνό εργατικό δυναμικό για να τροφοδοτήσει την εύθραυστη εν τέλει λόγω βουλιμίας δική της οικονομία.
Κάπως έτσι λοιπόν μέσα στον παραλογισμό αυτό εξελίσσεται η δική μας ιστορία και γι αυτό βρίσκουμε και θα βρίσκουμε συνεχώς εμπόδια από τους ισχυρούς της Ευρώπης στην διαπραγματευτική μας πορεία. Το στοίχημα πλέον παίζεται στην ανθεκτικότητα της Ελληνικής κυβέρνησης από τον ανελέητο πόλεμο των ισχυρών της Eυρώπης, και των εγχώριων ελίτ και ΜΜΕ ως το Φθινόπωρο, αναμένοντας να ξεκινήσει ο χορός των εκλογών σε Ισπανία, Ιρλανδία και Πορτογαλία, δημιουργώντας μεγαλύτερες αντιστάσεις στο αδιέξοδο της λιτότητας που υπαγορεύεται από την Γερμανική αδιαλλαξία.
