Με θλίψη και πένθος βαρύ πληροφορηθήκαμε την αιφνίδια κοίμηση του μητροπολίτη πρώην Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων, του αγαπημένου μας κυρού Κυρίλλου, μετά από σύντομη νοσηλεία.
Θα μπορούσαμε να μνημονεύσουμε πολλά από την πλήρη χάριτος ζωή του. Την θυσιαστική του ιεραποστολική δράση για το μήνυμα του ευαγγελίου στην Αφρική και στην Άπω Ανατολή. Την αγαπητική του ποιμαντορία στα Κύθηρα. Και άλλα πολλά, ων ουκ έστιν αριθμός.
Το σημαντικότερο όμως για εμάς δεν μπορεί παρά να είναι η διακονία του εδώ στην μητρόπολή μας. Και κατά την διάρκεια της ποιμαντορίας του, αλλά και παλαιότερα, ως απλού ιερέα. Διακονία ενίοτε αθόρυβη, πάντοτε όμως ουσιαστική. Η παρουσία του εδώ ήταν, πραγματικά, ένα δώρο Θεού για την επαρχία μας και τους ανθρώπους της, ένας οδηγός σε καιρούς όχι πάντα εύκολους.
Σε αυτά τα χρόνια, ο αείμνηστος Κύριλλος αγαπήθηκε θερμά από τον λαό μας. Όσοι τον γνώρισαν, μπορούν να ομολογήσουν το φως της παρουσίας του—και μνημονεύοντας την μαθητεία μου σ’ εκείνον δεν θέλω τίποτε άλλο από το να δώσω αυτήν την ομολογία. Μακάρι η μνήμη της ακεραιότητάς του να διδάσκει όλους τους υπευθύνους του δημοσίου βίου, και στην εκκλησία και στην πολιτεία. Και να καθοδηγεί τον διάδοχό του στην μητρόπολή μας, σεβασμιώτατο κ. Τιμόθεο.
Αιωνία του η μνήμη. Προσδοκούμε ανάσταση νεκρών.
