Η προσπάθεια φασιστικών και εθνικιστικών κύκλων να δημιουργήσουν πολιτικό γεγονός μεγάλης έκτασης δεν είχε τελικά τα αποτελέσματα που ήθελαν οι εμπνευστές τους. Οι καταλήψεις ήταν αρκετά μπερδεμένες ως προς το περιεχόμενό τους ώστε δεν μπορούν να χρεωθούν συνολικά στους κύκλους αυτούς, ενώ εκεί που τα πράγματα ήταν πιο καθαρά (στην προσπάθεια μαθητικού συλλαλητηρίου στη Θεσσαλονίκη, το οποίο καθορίστηκε καθαρά από φασιστικές ομάδες), η έλλειψη μαζικότητας ήταν χαρακτηριστική.
Τα παραπάνω δεν σημαίνουν καθόλου ότι όλα βαίνουν καλώς. Αντίθετα, ο φασισμός έκανε μια πρώτη πρόβα να βάλει σταθερά πόδι στα σχολεία και να δηλητηριάσει τη νεολαία με το δηλητήριο της υποταγής, του μίσους και της αναξιοπρέπειας…
Από τις εξελίξεις αυτές συνάγονται (ή μάλλον επαναβεβαιώνονται) μερικά συμπεράσματα:
- Οι φασιστικές ομάδες, εκμεταλλευόμενοι τη συγκυρία που μυρίζει πολεμικές σφαγές κάτω από την όξυνση των ανταγωνισμών των ιμπεριαλιστών, προσφέρουν ξανά πολύτιμες υπηρεσίες στο σύστημα, επιχειρώντας να εξοικειώσουν τη νέα γενιά με την ιδέα να σφαγιαστεί για ξένα συμφέροντα.
- Αν η ΝΔ ήταν ο επίσημος βραχίονας νομιμοποίησης και φτιασιδώματος του φασισμού με τις απανωτές δηλώσεις και τοποθετήσεις ακροδεξιάς κοπής, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή που εκθρέφει το φασισμό, καθώς λερώνει το όνομα της αριστεράς και τα ιδανικά της, εφαρμόζοντας –στο όνομά της κιόλας- την αντιδραστική πολιτική της φτώχειας και της παράδοσης της χώρας στα ιμπεριαλιστικά αφεντικά.
- Η περιθωριοποίηση του λαϊκού παράγοντα, η έλλειψη -δηλαδή- αγώνων, σε συνθήκες παρατεταμένης καπιταλιστικής κρίσης και επίθεσης του συστήματος αφήνει κενά. Όσο η αριστερά επιμένει να είναι αριστερά του κοινοβουλευτικού κρετινισμού, της συνδιαχείρισης και του τηλεοπτικού κινήματος, τόσο τα κενά αυτά θα καλύπτονται από διάφορα ζόμπι της ανθρώπινης ιστορίας. Όσο η αριστερά επιμένει απο τη μια -κόντρα στην πραγματικότητα- να μην αναγνωρίζει την ιμπεριαλιστική εξάρτηση της χώρας και από την άλλη υιοθετεί και αναμεταδίδει τις συστημικές φωνές περί “επιθετικότητας της Τουρκίας και αλυτρωτισμού των Σκοπιανών”, τόσο θα φουσκώνουν τα πανιά των εθνικιστικών -ακροδεξιών σχηματισμών.
- Το επόμενο επεισόδιο του έργου το ξέρουμε: Οι κυριλέ δυνάμεις του συστήματος θα… «φριάξουν» με τα «δύο άκρα» αλλά θα αντιπαλέψουν το ένα (αυτό που δεν είναι άκρο), θα εντείνουν την αντικομμουνιστική τους υστερία και θα απαιτήσουν «να βγει η πολιτική από τα σχολεία», εννοώντας να εκδιωχθούν οι προοδευτικές ιδέες και οι αγώνες, για να παραμείνουν ανενόχλητες οι «ιδέες» του συστήματος, οι ιδέες της ανθρωποφαγίας, του κανιβαλισμού και της βαρβαρότητας, οι οποίες είναι ο προθάλαμος του φασισμού. Ετσι κι αλλιώς το μοναδικό «άκρο» που ενοχλεί το σύστημα είναι το «άκρο» του λαού που παλεύει.
- Ευθύνες, ασφαλώς, έχουν και τα τμήματα εκείνα της αριστεράς που δεν διστάζουν εδώ και χρόνια να πλειοδοτήσουν σε αντικομμουνισμό καθώς και στην υποστήριξη του συστημικού ξαναγραψίματος της ιστορίας.
- Η απόπειρα του ΣΥΡΙΖΑ να καλέσει όλους στη… στοργική αγκαλιά του για να κάνουμε όλοι μαζί «αντιφασιστικό μέτωπο» αποτελεί μια χυδαία πολιτικάντικη απόπειρα περαιτέρω υποταγής του λαού. Καμία πραγματικά αντιφασιστική πολιτική δεν μπορούν να κάνουν οι εφαρμοστές των μνημονίων και οι χορηγοί κάθε είδους εξυπηρέτησης των εμπρηστών του πολέμου, των αμερικάνων ιμπεριαλιστών.
Είναι φανερό ότι όσο το πολιτικό κλίμα αντδραστικοποιείται κάτω από την κλιμάκωση της επίθεση τους συστήματος, όσο το ίδιο το σύστημα φασιστικοποιείται, τόσο θα κερδίζουν οι πιο πούρες εκδοχές αυτής της βαρβαρότητας.
Απάντηση σ’ αυτές τις εξελίξεις δεν μπορεί να είναι η ανάθεση στο σύστημα, την κυβέρνηση/υπουργείο και τη διοίκηση να …πατάξουν το φαινόμενο. Δεν μπορεί να είναι λογικές που απαιτούν τιμωρίες και αποβολές μαθητών αντίστοιχο του “κλείστε(ποιοι;;) τα γραφεία της Χρυσής Αυγής”.
Οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών θα συμβάλουμε σε κάθε πρωτοβουλία που θα στοχεύει στη συγκρότηση κινήματος ενάντια στους πραγματικούς εχθρούς του λαού, σε αυτούς που ποδοπατάνε καθημερινά το λαό που ζει στη χώρα μας και στις γειτονικές χώρες: Στους φονιάδες ιμπεριαλιστές και στους ντόπιους υποτακτικούς τους.
Να αντιταχθούμε στην επαναχάραξη των συνόρων, που μόνο πόλεμο, προσφυγιά και κομμάτιασμα των λαών μπορεί να φέρει. Να οικοδομήσουμε σχέσεις φιλίας και αλληλεγγύης με τους γειτονικούς λαούς και τους πρόσφυγες, ενάντια στους κοινούς μας εχθρούς, τους ιμπεριαλιστές και τις αστικές τάξεις που τους υπηρετούν.
