Η 1η Μάη έχει διαχρονικά ένα ιδιαίτερο συμβολισμό για το εργατικό κίνημα. Σηματοδοτεί τους αγώνες των εργαζομένων ενάντια στις αυθαιρεσίες των εκάστοτε εργοδοτών, σηματοδοτεί τον αγώνα για τη κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από τον άνθρωπο.
Οι συνθήκες που επικρατούν σήμερα στον τομέα της απασχόλησης παραπέμπουν σ’ ένα εργασιακό μεσαίωνα. Μια παγκόσμια εξουσία, που έχουν επιβάλλει οι πολυεθνικές επιχειρήσεις, οι Διεθνείς Οικονομικοί Οργανισμοί (Δ.Ν.Τ), οι οίκοι αξιολόγησης, η Παγκόσμια Τράπεζα και άλλοι, καθορίζει την οικονομική και πολιτική κατάσταση των λαών. Με την επιβολή αυτής της παγκόσμιας εξουσίας οι δημοκρατικοί θεσμοί καταντούν απλή πρόσοψη. Ο πλούτος συγκεντρώνεται σε λίγους προνομιούχους ενώ οι πολλοί βυθίζονται στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Πολλοί εργαζόμενοι χάνουν την εργασία τους, την αγοραστική τους δύναμη, τα δικαιώματά τους. Αυτό είναι εν ολίγοις το ανελέητο πρόσωπο της παγκοσμιοποίησης.
Σήμερα τα δικαιώματα των εργαζομένων δοκιμάζονται και από την πανδημία του κορωνοϊού. Εκατομμύρια θέσεις εργασίας παγκοσμίως βρίσκονται σε πλήρη επισφάλεια και κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα κινδυνεύουν να αποψιλωθούν με πρόσχημα την επιβίωση των επιχειρήσεων.
Η μόνη προοπτική ανατροπής αυτής της κατάστασης, μπορεί να προκύψει από τους αγώνες των εργαζομένων. Είναι ανάγκη να συγκροτηθεί ένα ενιαίο πανεργατικό μέτωπο, αδέσμευτο από κομματικούς παρωπιδισμούς που θα συγκρουστεί με αυτές τις ανάλγητες πολιτικές και όσους τις υπηρετούν.
Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την πλήρη ανατροπή των αντιεργατικών πολιτικών.
