Μάιος πια, τα σχολεία ετοιμάζουν εκδηλώσεις, οργανώνουν εκδρομές, ζουν στον ρυθμό της λήξης της σχολικής χρονιάς. Δεν θα «λήξουν» όμως και τα προβλήματα της εκπαίδευσης, των εκπαιδευτικών, των μαθητών και των γονιών.
Επιγραμματικά μόνο να θυμίσουμε τους μόνιμους διορισμούς που δεν έγιναν και δεν θα γίνουν και φέτος, το νέο νόμο για τις εκπαιδευτικές δομές που αναπαράγει τις παθογένειες στην επιλογή στελεχών, αποδιοργανώνει υποστηρικτικές δομές (οι θητείες ανακατεύουν την τράπουλα, αλλά δεν αλλάζουν τη σημαδεμένη τράπουλα), την υποχώρηση του υπουργείου έναντι της ΚΕΔΕ και τη μη εφαρμογή της υποχρεωτικότητας στα 2/3 του μαθητικού πληθυσμού, τον εναγκαλισμό με την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ, τα αποτελέσματα της 3ης και τα προαπαιτούμενα της 4ης αξιολόγησης. Μαζί με όλα τούτα, οι κάθε είδους οπαδοί της εμπορευματοποίησης των δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών αναμένουν την κυβερνητική σκυτάλη και πιέζουν για αντιδραστικότερες ακόμη ρυθμίσεις.
Συνάδελφοι… έχουμε πολλά να πούμε για την λεγόμενη πανεθνική μέρα δράσης της ΓΣΕΕ, που υιοθέτησε και η ΑΔΕΔΥ, και που αποτελεί μνημείο εργοδοτικού- κυβερνητικού συνδικαλισμού, υποταγής των εργαζομένων στις επιδιώξεις των εργοδοτών – αφεντικών και των κομμάτων τους, για την 4η αξιολόγηση με τα προαπαιτούμενά της, που δεν θα κλείσει τον μνημονιακό κύκλο, αλλά θα βαθύνει την επικυριαρχία των δανειστών και των υπερατλαντικών νταβατζήδων. Θα μιλήσουμε αναλυτικά και πριν αλλά και στη συνέλευση του Συλλόγου, που θα γίνει στις 29 Μαΐου. Μέχρι τότε θα θέλαμε να αναφερθούμε συγκεκριμένα στη λογική που διακατέχει τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, που όλο το προηγούμενο διάστημα το μόνο που κατάφεραν είναι να απαξιώσουν τη συνδικαλιστική δράση, να ευτελίσουν, δια της υπονόμευσης, την απεργία και να καταστήσουν τη λέξη συνδικαλισμός από γραφική έως κακόφημη.
Με την ανοχή μας και τις συνδρομές μας έφτιαξαν τα άνετα, μαλακά και αποχαυνωτικά μαξιλάρια του καναπέ της ιδιώτευσης και του ωχαδερφισμού. Παράδειγμα τέτοιας συνδικαλιστικής πρακτικής είναι άλλωστε και η αδρανοποίηση των συλλόγων και η υποκατάσταση των αναγκαίων αγώνων με το συνδικαλιστικό τουρισμό των (υπό άλλες συνθήκες αναγκαίων) επιστημονικών συνεδρίων. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο, στο τελευταίο Δ.Σ., να (δι)ορίσουν με ψήφους 5 έναντι 4 τον συμμετέχοντα ( πρόεδρο) του συλλόγου σε διημερίδα της ΔΟΕ και του ΙΠΕΜ, αντί της κλήρωσης μεταξύ των ενδιαφερομένων μελών του συλλόγου μας, που ακολουθούσαμε ως διαδικασία, και να ανατρέψουν έτσι μια πρακτική (δεκαετιών) .
Αν χρειαστεί θα επανέλθουμε
