Πριν από 29 χρόνια, την 5η Δεκεμβρίου 1985 ο ΟΗΕ καθιέρωσε την Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντισμού για την Οικονομική και Κοινωνική Ανάπτυξη. Μια μέρα για να μας υπενθυμίζει μια τόσο ευγενή πτυχή του μεγαλείου της ανθρώπινης ψυχής. Και είναι έτσι, γιατί ο εθελοντισμός έχει ως ακρογωνιαίο λίθο την ανιδιοτελή αγάπη στο συνάνθρωπο, που είναι η βάση της Ορθοδοξίας. Ο εθελοντισμός δεν προμοτάρεται και δεν επιβάλλεται. Απλά εμπνέεται και βρίσκεται στο «Όστις θέλει».
Ένα χρόνο πριν, την 4η Δεκεμβρίου 2013 η Εταιρεία Ελλήνων Ευεργετών βράβευσε το συγγραφέα του πονήματος «Ιωάννης Καποδίστριας, Ο Άγιος της Πολιτικής», κ. Ιωάννη Κορνιλάκη στα γραφεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα. Εκεί ο κ. Κορνιλάκης ανέπτυξε το θέμα «Εθελοντισμός στην Πολιτική». Νιώθω την ανάγκη να σας κάνω κοινωνούς ενός μικρού μόνο μέρους της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας αυτού του σπουδαίου ανδρός: «Εθελοντισμός στην Πολιτική. Δεν ξέρω εάν η πρόταση αυτή είναι δόκιμος. Διότι σήμερα στην πολιτική οι πάντες θέλουν να μπουν. Άρα εθελοντικά μπαίνουν, και έχουν λόγους που μπαίνουν. Βέβαια αυτός είναι ένας εθελοντισμός στην εξουσία, στη δόξα, στα χρήματα και στις μίζες. Αυτός είναι ο εθελοντισμός της πολιτικής σήμερα και ελπίζω να σταματήσει πάρα πολύ σύντομα αυτό, εδώ που οδηγήθηκε η χώρα.»
Ξέρετε γιατί ο κ. Κορνιλάκης μιλάει τόσο σκληρά, αλλά και αληθινά; Γιατί έχει τη γνώση. Αντιλαμβάνεται τι πάει να πει «εθελοντισμός στην πολιτική» γιατί ο ίδιος μελετά εδώ και 30 χρόνια το μεγαλύτερο εθελοντή της πολιτικής σκηνής του νεοελληνικού κράτους. Τον Ιωάννη Καποδίστρια. Όταν ο Καποδίστριας υποθήκευσε τα προσωπικά του κτήματα, και όχι του Ελληνικού Δημοσίου, για να πάρει δάνειο η Ελλάδα, όταν έδωσε όλες τις οικονομίες του για τον αγώνα των ελλήνων προτού κληθεί να αναλάβει τα ηνία της χώρας, όταν σπούδαζε 300 ελληνόπουλα στη Γαλλία από το δικό του υστέρημα, αναρωτιέμαι με τι συνείδηση ασκούν το λειτούργημά τους οι έλληνες πολιτικοί.
Δεν υπάρχει ούτε ένας πολιτικός που να έχει απαρνηθεί το μισθό από την «εθελοντική» του συμμετοχή στα κοινά, όση περιουσία και εισοδήματα και αν διαθέτει. Τέτοιους εθελοντές έχουμε για κυβερνήτες. Ακόμη και οι ανά την Ελλάδα αντιδήμαρχοι «εθελοντισμού» πληρώνονται για το θεσμικό ρόλο που έχουν και εμπαίζουν τους εαυτούς τους και την εν υπνώσει κοινωνία ότι δήθεν εκπροσωπούν το κίνημα του εθελοντισμού. Αιδώς!
Όπως ελέχθη στην εισαγωγή, ο εθελοντισμός εμπνέεται. Και εμπνέεται από Πρότυπα ανθρώπων, τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς, τους ηγέτες, τους ήρωες, τους Αγίους της πατρίδας μας. Σήμερα, που η Ελλάδα βάλλεται ασύμμετρα στη γλώσσα, στον πολιτισμό, στην Πίστη, στην οικογένεια, σε κάθε τι που χαρακτηρίζει την ιδιαιτερότητά μας, αναζητούνται αληθινοί εθελοντές του Πολιτικής. Και δε θα τους βρούμε ποτέ εάν δεν ωριμάσει η ίδια η ελληνική κοινωνία προς αυτή την κατεύθυνση.
Ηλίας Σχορετσανίτης,
Δημοτικός Σύμβουλος,
Επικεφαλής Ν.Ε.Σ.ΤΩΡ
