Ειδήσεις

Η ευτραφούλα κοκκινωπή κατσίκα με τα κερατάκια – Γράφει ο Κώστας Παπατσιμούλης


Περάσανε μέρες , μήνες και κανείς απ όσους πήγαν στο κατσικομαντρί για να δει την ευκαιρία της αγγελίας δεν συγκινήθηκε. Η  ευτραφούλα κοκκινωπή  κατσίκα  με τα κερατάκια, ήταν τόσο πολύ γδαρμένη (18 μεγάλα γδαρσίματα επάνω στο κατσικοκορμί της)   από τη μάχη που είχε δώσει κι από το πέρασμά της μέσα απ την πουρναριά. «Τέτοια κατσίκα, μ αυτό το γδαρμένο κορμί και τέτοια κέρατα ποιος την αγοράζει»; Έτσι έλεγαν οι ενδιαφερόμενοι της αγγελίας.  Ο αρχιτσοπάνης άρχισε να σκέφτεται διάφορους τρόπους για το πώς θα ξεφορτωθεί ετούτο το κακό. Όμως, πριν απ΄αυτόν, ήδη η ευτραφούλα κοκκινωπή κατσίκα, για να μην πέσει στα χέρια άλλου αρχιτσοπάνη,  ήξερε τι την περίμενε, κάλεσε σε σύσκεψη τα αρχιτραγιά και τ΄ αρχιτσοπανόσκυλα . Έπρεπε να βρεθεί κάποιος τρόπος, κάποιο τέχνασμα, για τη «φυγάδευσή» της  από το κατσικομαντρί . «Κάποιος είπε: Να τη βάψουμε, ν΄αλλάξουμε χρώμα στα μαλλιά της! Άλλος είπε: να τη μεταμορφώσουμε σε…αθώα περιστερά! Άλλος είπε: Να τη μεταμφιέσουμε σαν αγνή με παρθένο κάτασπρο μαλλί κατσίκα». Ααα, αυτή η ιδέα- πρόταση , άρεσε τελικά σε όλους.  Μάλιστα, για να δείξουν πως έχει αλλάξει κι από κατσικοκακιά έγινε μια καλή συμπονετικιά κατσίκα, μεταμελημένη, κάποιος πρότεινε να συγκαλέσουν ένα κατσικομάζωγμα, να τους ευχαριστήσει για την άψογη συνεργασία τους στο κατσικομαντρί και να τους δηλώσει γι άλλη μια φορά, πως τώρα, σίγουρα , όχι όπως τις άλλες φορές, θα τους παρατήσει, θα φύγει και θα πάει σε άλλο κατσικομαντρί, στην πέρα χώρα την κατσικομπότα, (Σε κείνη τη χώρα που έμοιαζε με μπότα, κρυβόταν κάτι τέτοιες κατσίκες και κατσίκια). Εκεί, δήθεν, θα εκπληρώσει το όνειρο της κατσικοπροσφοράς. Δεν ήταν όμως τίποτ΄ άλλο παρά μόνο για  τη λήθη, την άφεση αμαρτιών, το συγχωροχάρτι, έτσι ώστε να  σβήσουν οι 18 χαρακιές που απόκτησε στο κορμί της,  από τον τυφλό, εκδικητικό εγωκεντρισμό  της σε όποια κατσίκα και όποιο  κατσίκι επαναστατούσε στις ηλίθιες ορέξεις της, Απλά και μόνο για να τη φοβούνται.       Έτσι κι έγινε. Τη βάλανε νύχτα στο τσομπανόκαρο και την πήγαν στον κατσικομεταμφιεστή. Ήταν δύσκολο το έργο του, άλλα, κάτι κατάφερε.  Το πρωί, με το 18ο λάλημα των πετεινών, τα αρχηκατσικοτραγιά, μετά από εντολή της κάλεσαν όλα τα κατσικοαρχηγούλια του κάθε κοπαδιού της εκεί κατσικοχώρας, για την επίσημη ανακοίνωση της   ευτραφούλας κοκκινωπής  κατσίκας  με τα κερατάκια. Όλοι τους πήραν θέση. Τότε, προέβαλε στο βήμα η ευτραφούλα  κοκκινωπή κατσίκα, μεταμορφωμένη σε αγνή… παρθενοκατσίκα. Στο αντίκρυσμά τους σκεφτόταν πως θα πει πάλι το ίδιο πράγμα που τους έλεγε και πριν, δηλ, πως θα φύγει,  αλλά τελικά  δεν έφευγε γιατί δεν μπορούσε, την κρατούσαν οι 18 χαρακιές  που είχε αποκτήσει. Στάθηκε όρθια στα δυο κατσικοποδάρια της και ακολουθώντας τη συμβουλή και την γραμμή από την αρχητραγοτσομπανοσκυλοσυνέλευση, τους ανήγγειλε  πως εδώ , μέσα στο τέλος του καλοκαιριού και στην αρχή του φθινοπώρου  θα χωρίσουν οι δρόμοι τους, Θα πάει σε άλλη χώρα, την τσομπανομποταχώρα, για να ζήσει τη ζωή της,  να ολοκληρώσει το όνειρό της(Αυτό, της τελικής μετα…μορφώσεώς της. Θα τους ξεγελούσε δηλ όλους αυτή η μεταμόρφωση, αυτό πίστευε).                                                                                                                         Τι ήθελε και το ανακοίνωνε; Ένας αναστεναγμός ακούστηκε από κάτω, ένα ….μπεεεαααχχ!! Κάποια δάκρυα κύλησαν σε κάποια κατσικομάτια, Θα τους άφηνε ορφανά  η ευτραφούλα κοκκινωπή κατσίκια. Τι θα γίνουν χωρίς  εκείνη, που θ ακουμπούν γιατις βρωμοκατσικοδουλειές τους, σκεφτόταν; Άλλα κατσικοαρχηγόπουλα κουνούσαν την ουρίτσα τους από χαρά. Κάποια άλλα βέλαζαν γοερά για τούτη την απροσδόκητη απώλεια.             Μετά από κείνο το «δυσ..αρεστο» πρωινό, η ευτραφούλα κοκκινωπή κατσίκα έπρεπε ν ανακοινώσει και γραπτώς πως φεύγει σε όλη την κατσικοχώρα που είχε την ευθύνη της. Έπιασε μελάνι και χαρτί και άρχισε να γράφει για το νέο της , δήθεν, ονειρεμένο της ταξίδι.                                                                                                                                                                         ΣΤο  γραμμένο αποχαιρετιστήριο μήνυμά της,παρόλο το πουρναρομάθημά της άφησε να εννοηθεί πως ήταν το πιο άκακο κατσικοαρχηγόπουλο, το πιο δίκαιο, το πιο ηθικό . Καμία συγνώμη για τις κατσικοτραγιές της, τις κατσικοακαθαρσίες της, που τελικά της κόστισαν 18 πουρναροχαρακιές. Λίγο πριν φορτώσει τα κατσικομπογαλάκια της για την κατσικομποταχώρα, κάλεσε σε αποχαιρετιστήριο δείπνο τους δήθεν κατσικοσυνεργάτες της που από την αρχηγοκατσικοσυμπεριφορά της ζούσαν μέσα στο φόβο, έτρεμε η κατισικοψυχούλα τους και καμιά φορά ,ε, αφήναν και καμιά γκαγκαράτζα.                                      Το ημερολόγιο έγραφε Σεπτέμβρης. Δευτέρα. Η μέρα λοιπόν του αποχωρισμού έφτασε. Η μέρα που ξημέρωσε, ηλιόλουστη, καθαρή. ΛΑΜΠΕΡΗ. Οι περισσότεροι είπαν:: «ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ»! ΚάΠΟΙΟΙ άλλοι συνέχισαν το γοερό κλάμα τους, ελάχιστοι. Κάποιοι άλλοι είπαν: «ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΞΕΒΡΩΜΙΣΕ Ο ΤΟΠΟΣ»!!…… Το τηλέφωνο του αρχιτσοπάνη χτύπησε για την αγγελία. Δόθηκε το ραντεβού με τον υποψήφιο αγοραστή. Αφού συναντήθηκαν πήγαν στην κατσικοστάνη. ΠΟΥΘΕΝΑ η  ευτραφούλα κοκκινωπή  κατσίκα  με τα κερατάκια, εξαφανισμένη. Βλέπετε τέτοια κατσίκα ποιός αγοραστής την ήθελε; Αλλά κι όποιος την έπαιρνε η τύχη της ήταν προδιεγεγγραμμένη. Κι έτσι, το σύστημά της γύρω της,  τη…ΦΥΓΑΔΕΨΕ… Κάποιος σοφός είπε: «Για  κάθε …ΦΕΥΓΙΟ  όμως,  πάντα υπάρχει μια…ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ».

 

Προηγούμενο άρθρο Περιλήψεις εισηγήσεων στην ημερίδα της 19ης Οικολογικής Γιορτής
Επόμενο άρθρο Αγωνιστική επαγρύπνηση για την υπεράσπιση των Αγράφων