Η Συγκέντρωση του ΠΑΜΕ Καρδίτσας ενάντια στο νέο μνημόνιο

Στη δυναμική συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην κεντρική πλατεία της Καρδίτσας  οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, που μέσα από τα σωματεία τους συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, με τους αγρότες της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Καρδίτσας (ΕΟΑΣΚ), τις γυναίκες του Συλλόγου Γυναικών Καρδίτσας (μέλος ΟΓΕ), τους φοιτητές της Κτηνιατρικής και τους αγωνιζόμενους μαθητές, αλλά και πολλούς Καρδιτσιώτες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ βροντοφώναξαν κατά του 3ου μνημονίου που έφερε για ψήφιση στη Βουλή για λογαριασμό των μονοπωλιακών ομίλων, του μεγάλου κεφαλαίου και της ΕΕ, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με τη στήριξη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΠΟΤΑΜΙΟΥ και το οποίο συμπληρώνει, ολοκληρώνει και βαθαίνει τα αντιλαϊκά, αντεργατικά μέτρα των προηγούμενων μνημονίων. Στη συνέχεια ακολούθησε πορεία στους δρόμους της πόλης.

Χαιρετισμό απηύθυναν ο πρόεδρος της ΕΟΑΣΚ, Βαγγέλης Μπούτας, ο οποίος αναφέρθηκε στα νέα μέτρα που έρχονται για τους αγρότες οδηγώντας την μικρομεσαία και φτωχή αγροτιά στον πλήρη αφανισμό και η Ντέπη Μπράτσου, πρόεδρος του φοιτητικού συλλόγου της Κτηνιατρικής Σχολής Καρδίτσας, αναφερόμενη στις αληθινές ανάγκες της παιδείας και των φοιτητών.

Ο Στέλιος Σαριδάκης, πρόεδρος του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Καρδίτσας, μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου και μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ, πραγματοποίησε την κεντρική ομιλία και αναφέρθηκε στη νέα καταιγίδα των αντιλαϊκών μέτρων που φέρνει το νέο μνημόνιο και τόνισε πως η μόνη διέξοδος που υπάρχει σήμερα «είναι ο δρόμος της συσπείρωσης στα Συνδικάτα, στις Λαϊκές Επιτροπές, η πάλη, ο αγώνας ενάντια στο νέο αντιλαϊκό μνημόνιο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ενάντια στις μεθοδεύσεις της εργοδοσίας, του κεφαλαίου που έχουν ξεσαλώσει στους χώρους δουλειάς, αξιοποιώντας το κλείσιμο των τραπεζών και τους κεφαλαιακούς ελέγχους και που αποθρασύνονται από τη νέα συμφωνία της κυβέρνησης.

Είναι ο δρόμος της οργάνωσης της αντίστασης, της διεκδίκησης, αλλά και της αλληλεγγύης σε όσους υποφέρουν και θα υποφέρουν περισσότερο, εξαιτίας της εμβάθυνσης της χρεοκοπίας του λαού.»

Στη συνέχεια ξεκαθάρισε ότι επειδή «πολλά θα ακούσουμε ξανά, από όσους μοιράζουν συγχωροχάρτια στις αντιλαϊκές επιλογές τις «αριστερής διακυβέρνησης», ερμηνεύοντας τη ρήξη όπως τους συμφέρει, για μας είναι ξεκάθαρο:

Ο δικός μας δρόμος ήταν, είναι και θα παραμείνει η ρήξη με την ΕΕ και το δρόμο των μονοπωλίων. Η ΕΕ δεν αλλάζει, δε μπορεί να γίνει φιλολαϊκή, παρά μόνο ανατρέπεται από τους λαούς. Καμία λοιπόν αποδοχή της βάρβαρης και αντιλαϊκής ΕΕ. Με τα μονοπώλια ή με τις ανάγκες του λαού! Άλλος δρόμος δεν υπάρχει!»

Τέλος, κάλεσε όλους τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους αγρότες, τα φτωχά λαϊκά στρώματα να αποβάλουν το φόβο, να μη πληρώσουν το χρέος που δημιούργησε η πλουτοκρατία, να συσπειρωθούν και με αγώνες να γίνουν κυρίαρχοι του πλούτου που οι ίδιοι παράγουν.

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του Στέλιου Σαριδάκη:

Συνάδελφοι

εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέοι και νέες

Αρκετά λοιπόν ματώσαμε – αρκετά πληρώσαμε!

Είναι ώρα να πάρουμε τη ζωή μας, το μέλλον των οικογενειών και των παιδιών μας στα δικά μας χέρια. Στα χέρια που χωρίς αυτά τίποτε δεν θα μπορούσε να γίνει σε αυτόν τον τόπο. Γιατί εμείς έχουμε τη δύναμη, είμαστε οι πολλοί, χωρίς εμάς κανένα γρανάζι δεν γυρνά!

Συνάδελφοι

Έχει σημασία σε αυτές τις συνθήκες, ο λαός να μην «παγώσει», να μην απογοητευτεί, να μην αποδεχτεί μια ακόμη υποχώρηση σε δικαιώματα και ανάγκες. Υπάρχει σήμερα διέξοδος: Είναι ο δρόμος της συσπείρωσης στα Συνδικάτα, στις Λαϊκές Επιτροπές, η πάλη, ο αγώνας ενάντια στο νέο αντιλαϊκό μνημόνιο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ενάντια στις μεθοδεύσεις της εργοδοσίας, του κεφαλαίου που έχουν ξεσαλώσει στους χώρους δουλειάς, αξιοποιώντας το κλείσιμο των τραπεζών και τους κεφαλαιακούς ελέγχους και που αποθρασύνονται από τη νέα συμφωνία της κυβέρνησης.

Είναι ο δρόμος της οργάνωσης της αντίστασης, της διεκδίκησης, αλλά και της αλληλεγγύης σε όσους υποφέρουν και θα υποφέρουν περισσότερο, εξαιτίας της εμβάθυνσης της χρεοκοπίας του λαού.

Είναι ώρα για συμπεράσματα, όχι παθητικά, όχι μοιρολατρικά, αλλά συμπεράσματα που θα βοηθήσουν τους εργαζόμενους, το λαό να κατανοήσουν ότι η υπόθεση βρίσκεται στα χέρια του, στα χέρια όλων μας.

Κάθε διαπραγμάτευση έφερε και χειρότερα για το λαό μας, κάθε νέα συμφωνία έφερε και μια καινούργια αντιλαϊκή επίθεση, την ίδια ώρα που ο λαός πάντα καλείται να νιώθει ανακουφισμένος γιατί – δήθεν – αποφεύχθηκαν τα χειρότερα! Αποδεικνύεται πόσο επικίνδυνη ήταν η επιδίωξη, ο λαός να γίνει χειροκροτητής μιας τέτοιας διαπραγμάτευσης.

Δεν υπάρχουν αδιέξοδα για το λαό. Υπάρχει αισιόδοξη προοπτική, υπάρχει άλλος δρόμος. Βεβαίως, «άλλος δρόμος» δεν είναι να πέσουν οι εργαζόμενοι στην παγίδα νέων αυταπατών και ψευδαισθήσεων, να αντικαταστήσουν την ψευδαίσθηση που καταρρέει σήμερα με μια καινούργια, για παράδειγμα ότι μια έξοδος από το ευρώ, μια κρατική χρεοκοπία και μια καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής θα ανοίξουν το δρόμο σε ριζικές αλλαγές.

Ο λαός πρέπει να πάρει την υπόθεση στα χέρια του, να πάρει μέρος στη συγκρότηση της δικιάς του αποφασιστικής δύναμης, στην ανασύνταξη του εργατικού – λαϊκού κινήματος, ξεπερνώντας τον εκφυλισμό και τα εμπόδια που βάζουν παλιές και νέες κυβερνητικές και εργοδοτικές συνδικαλιστικές ηγεσίες, ενισχύοντας τη συμμαχία ανάμεσα στους εργαζόμενους, στα φτωχά λαϊκά στρώματα της κοινωνίας.

Ένα ισχυρό εργατικό – λαϊκό κίνημα που θα βάζει εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση, ανοίγοντας το δρόμο για να έρθει ο ίδιος ο λαός στην εξουσία. Δυναμώνοντας την πάλη σε αντιμονοπωλιακή – αντικαπιταλιστική κατεύθυνση βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, την ΕΕ, την εξουσία τους.

Σήμερα φέρνουν στη Βουλή ένα νέο μνημόνιο το 3^ο που είναι κι αυτό απαίτηση του μεγάλου κεφαλαίου. Το φέρνουν για μια ακόμη φορά με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Γιατί κι αυτή η κυβέρνηση επείγον θεωρεί τη διάσωση των κερδών των μεγαλοεργοδοτών. Γιατί κι αυτή η κυβέρνηση ποτέ δεν θεώρησε επείγον ζήτημα την προστασία των ανέργων, την ανακούφιση του λαού από τη φοροληστεία, τη σταθερή δουλειά για όλους με δικαιώματα.

Το συνοδεύουν και τη φορά αυτή με το ίδιο σαθρό ψευτοδίλημμα «μνημόνιο ή χρεοκοπία με έξοδο από το ευρώ», για να αποδεχτούμε νέες μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις, νέες περικοπές στην ασφάλιση, νέα φοροληστεία, δουλειά μέχρι τον τάφο. Έχουν μάλιστα το θράσος να μιλούν για «αναδιανομή των βαρών» επιχειρώντας να τα συγκρίνουν με τα μέτρα που περιέχονταν στα δύο προηγούμενα μνημόνια, για να παρουσιάσουν τάχα «ελαφρύτερο» το νέο μνημόνιο. Ξέχασαν γρήγορα και προκαλούν να ξεχάσουμε κι εμείς, ότι τα μέτρα που τώρα ετοιμάζουν θα πέσουν στις πλάτες του λαού, μαζί με όλο το αντεργατικό – αντιλαϊκό μνημονιακό πλαίσιο που εξακολουθεί και ισχύει και που ποτέ δεν κατάργησε η σημερινή κυβέρνηση.

Ανάμεσα σε άλλα, σε εφαρμογή μπαίνουν και τα παρακάτω νέα μέτρα:

1. Απογειώνεται η φορομπηξία απέναντι στο λαό, μέσω της αύξησης του ΦΠΑ κατά 10% σε σειρά στοιχειωδών προϊόντων για το λαό.

2. Ξεκινά η σταδιακή «προσαρμογή» των κανόνων συνταξιοδότησης, ώστε μέχρι το 2022, η μικρότερη δυνατή ηλικία συνταξιοδότησης να είναι τα 67 έτη για όλους.

3. Αύξηση εισφορών Υγείας στις κύριες συντάξεις, από το 4% στο 6%. Αυτόματα, αυτό σημαίνει ότι οι περικοπές στις κύριες συντάξεις διαμορφώνονται στο 2%.

4. Καθιέρωση εισφοράς Υγείας 6% στις επικουρικές συντάξεις. Αντίστοιχα αυτό οδηγεί σε μείωση 6% σε όλες ανεξαιρέτως τις συντάξεις,

5. Αύξηση της εισφοράς για επικουρικά ταμεία από 3% στο 3,5%. Το μέτρο αφορά επίσης τους μισθωτούς στον ιδιωτικό τομέα.

6. Άμεση έναρξη του μέτρου για την κατάργηση του ΕΚΑΣ των χαμηλοσυνταξιούχων, με πλήρη εφαρμογή μέχρι το τέλος του 2019.

7. Θέσπιση νέου καθεστώτος όσον αφορά την έκπτωση φόρου για τους μισθωτούς και συνταξιούχους, προκειμένου να χτίσουν το αφορολόγητο όριο των 9.500 ευρώ.

8. Αύξηση της «εισφοράς αλληλεγγύης» και μόνιμη ενσωμάτωσή της στη φορολογική κλίμακα

9. Επιβολή ΕΝΦΙΑ και για το 2015 και για το 2016

10. Αύξηση του ορίου απαλλαγής από το καθεστώς ΦΠΑ για αυτοαπασχολούμενους από τα 10.000 ευρώ στα 25.000 ευρώ.

11. Αυστηρότερα κριτήρια για να χαρακτηριστεί κάποιος αγρότης

12. Αποβολή από τη ρύθμιση των 100 δόσεων όσων έχουν «εισοδηματική ικανότητα» να πληρώσουν νωρίτερα από τη λήξη της ρύθμισης, αλλά και αύξηση των προβλεπόμενων επιτοκίων και προστίμων.

Έστρωσαν το δρόμο για έξι μήνες, με διαπραγματεύσεις που κατέληγαν πάντα στο ότι οι «λύσεις στερεύουν», επέβαλλαν δημοψήφισμα με κάλπικα ερωτήματα που οδηγούν σε κάθε περίπτωση σε μια επιλογή: Όχι στην απαλλαγή από τα μνημόνια, Ναι στη συνέχιση της βαρβαρότητας που ζούμε καθημερινά. Για να καταλήξουν τελικά ότι ο μονόδρομος τους είναι αναγκαστικός, ρεαλιστικός, αδιαπραγμάτευτος.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Είναι πράξη ευθύνης κάθε εργάτη κι εργάτριας, κάθε έντιμου συνδικαλιστή, κάθε σωματείου, κάθε Λαϊκής Επιτροπής να μην επιτρέψουμε να μετατραπεί το εργατικό – λαϊκό κίνημα σε «ουρά» των διαφόρων επιλογών που πτωχεύουν το λαό! Να απορρίψουμε τους μονόδρομους των μνημονίων διαρκείας των ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ που υιοθετούν τα κόμματα της πλουτοκρατίας αλλά και η ΓΣΕΕ, μια σειρά από εργοδοτικά σωματεία, σε πλήρη ευθυγράμμιση με τους βιομηχάνους, τους εφοπλιστές, τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Εμείς δε βάλαμε ποτέ τα συνθήματα και τους αγώνες μας κάτω από ξένες σημαίες. Λέμε ΟΧΙ στο νέο βάρβαρο μνημόνιο, όπως λέμε ΟΧΙ και σε όλα τα προηγούμενα. Είναι ένα ΟΧΙ που δεν μπορεί να βαφτίσει κανένας όπως τον συμφέρει. Είναι ΟΧΙ αντίστασης, διεκδίκησης που φτάνει μέχρι το τέλος. Μέχρι εκεί που πρέπει να πάμε τον αγώνα μας, στον τελικό του σκοπό, στην κατάργηση της εκμετάλλευσης.

Ν.Δ., Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ, έδωσαν εν λευκώ εξουσιοδότηση για νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων. Είναι συνυπεύθυνοι και όσοι καλούσαν λαϊκό κόσμο, φτωχό και οργισμένο δίκαια με τις αντιλαϊκές πολιτικές να συνταχθούν μαζί με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ. Τέτοιο ρόλο έπαιξε ο παλιός και νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός. Τέτοιο ρόλο έπαιξαν οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναλαμβάνοντας το ρόλο της εμπροσθοφυλακής της επίθεσης στις ταξικές δυνάμεις, με στρέβλωση και αποπροσανατολισμό των εργαζομένων, είναι συνυπεύθυνοι για τα νέα βάρη που φορτώνουν στο λαό. Δεν θα ξεπλυθούν από τη στάση τους.

Κι επειδή πολλά θα ακούσουμε ξανά, από όσους μοιράζουν συγχωροχάρτια στις αντιλαϊκές επιλογές τις «αριστερής διακυβέρνησης», ερμηνεύοντας τη ρήξη όπως τους συμφέρει, για μας είναι ξεκάθαρο:

Ο δικός μας δρόμος ήταν, είναι και θα παραμείνει η ρήξη με την ΕΕ και το δρόμο των μονοπωλίων. Η ΕΕ δεν αλλάζει, δε μπορεί να γίνει φιλολαϊκή, παρά μόνο ανατρέπεται από τους λαούς. Καμία λοιπόν αποδοχή της βάρβαρης και αντιλαϊκής ΕΕ. Με τα μονοπώλια ή με τις ανάγκες του λαού! Άλλος δρόμος δεν υπάρχει! Σε αυτόν τον δρόμο βαδίζουμε αταλάντευτα, με το κεφάλι ψηλά, και το βλέμμα στραμμένο στο στόχο μας. Να γίνουμε κυρίαρχοι του πλούτου που παράγουμε.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Οι χώροι δουλειάς, οι γειτονιές να γίνουν κέντρα αντίστασης και αλληλεγγύης.

Είναι όμως μέγιστο καθήκον μας να σταθούμε τώρα ο ένας πλάι στον άλλο. Η βίαιη φτωχοποίηση δεν θα αφήσει απέξω όσους συντάχτηκαν στιγμιαία κάτω από το φόβο, την τρομοκρατία, τα εκβιαστικά διλήμματα με τις επιδιώξεις των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων και των πολιτικών τους στηριγμάτων. Όλοι θα κριθούμε από το πώς και πόσο άμεσα θα διαχειριστούμε το μεγάλο μας όπλο: την αλληλεγγύη μας, που οπλίζεται από τα ταξικά μας συμφέροντα. Το να μην αφήσουμε ούτε έναν από μας χωρίς μισθό και μεροκάματο, χωρίς σύνταξη και επίδομα ανεργίας. Γιατί το λαϊκό εισόδημα δεν είναι κεφάλαιο, δεν έχει καμιά δουλειά στα CAPITAL CONTROL. Είναι ο κόπος μας, ο ιδρώτας μας και δεν τα χαρίζουμε σε κανέναν!

Η απάντηση μας πρέπει να είναι η ενίσχυση της οργάνωσης μας, η ενότητα με βάση τα ενιαία αιτήματά μας ανεξάρτητα από κλάδο και χώρο εργασίας.

Η προσπάθεια επιβολής των νέων εξοντωτικών μέτρων στη Βουλή, πρέπει να πεισμώσει τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τις γυναίκες. Με την κοινωνική συμμαχία (ΠΑΣΕΒΕ-ΠΑΣΥ-ΜΑΣ-ΟΓΕ) όλων όσων πλήττονται από την δράση και την πολιτική των μονοπωλιακών ομίλων, με μεγαλύτερη ορμή, πιο αποφασιστικά και συνειδητά να αγωνιστούμε για να μην εφαρμοστεί στη ζωή το νέο μνημόνιο, για την ανατροπή όλων των προηγούμενων βάρβαρων μέτρων.

Τώρα χρειάζεται λαϊκή αποφασιστική οργάνωση και αντεπίθεση με ενιαίο μέτωπο που θα εκφράζεται σε κάθε κλάδο, σε κάθε εργασιακό χώρο, σε κάθε γειτονιά. Τα ΔΣ των σωματείων να πάρουν την ευθύνη που τους αναλογεί. Με ΔΣ αποφασισμένα για αγώνα, με πρωτοπόρους αγωνιστές στη δράση, στην πρωτοβουλία, στην ανάπτυξη των αγώνων. Με τους αγωνιστές μπροστά στα σωματεία μας, στις λαϊκές επιτροπές, κινητήρια δύναμη της συλλογικής δράσης, που θα παρεμβαίνει στην απληρωσιά, στις απολύσεις, σε αναγκαστικές άδειες.

Το ταξικό κίνημα και πείρα έχει και θέληση να οργανώσει τη δράση παντού. Να βγούμε μπροστά, με παρακαταθήκη τους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος, τα συλλαλητήρια και τις μάχες στους κλάδους. Με τέτοιο τρόπο να πάρει θέση το κάθε σωματείο, ο κάθε εργαζόμενος απέναντι στο νέο μνημόνιο, ενάντια στην πολιτική κεφαλαίου – ΕΕ – της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Επιτροπές αγώνα παντού. Επιτροπές Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Βοήθειας παντού.

Μόνο στη δική μας δύναμη, στην οργάνωση μας μπορούμε να στηριζόμαστε!

Ετοιμαζόμαστε για νέους πιο σκληρούς και δύσκολους αγώνες, παντού!

ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΝΕΑ ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΕΤΡΑ!

Αρκετά ματώσαμε – αρκετά πληρώσαμε!

ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΙΣΩ!

Εδώ και τώρα κόντρα στην τρομοκρατία και τους εκβιασμούς, διεκδικούμε:

• Αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα.

• Κανείς εργαζόμενος κάτω από 751 κατώτερο μισθό!

• Κάλυψη όλων των απωλειών που είχαμε τα προηγούμενα χρόνια!

• Κατάργηση των αντεργατικών νόμων, αποκατάσταση των ΣΣΕ!

• Ουσιαστική προστασία όλων των ανέργων!

Αρκετά ανεχθήκαμε την κοροϊδία, τις απάτες τους, τις υποκρισίες τους!

Να μην περάσει η ηττοπάθεια και ο συμβιβασμός! Να τσακίσουμε τα κηρύγματα υποταγής!

ΟΥΤΕ ΩΡΑ ΧΑΜΕΝΗ!

Να φτάσει το κάλεσμα για αντίσταση και αγώνα παντού!

Να αποβάλουμε το φόβο της σύγκρουσης με την ΕΕ, με τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Οι εργαζόμενοι πρέπει να αρνηθούν να πληρώσουν το χρέος που δημιούργησε η πλουτοκρατία, τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης. Να πληρώσει η οικονομική ολιγαρχία. Εμείς παράγουμε τον πλούτο! Δεν μπορεί να μοιραστεί δίκαια όταν διαχειριστές του είναι οι καπιταλιστές και τα τσιράκια τους στις κυβερνήσεις. Εμείς πρέπει να γίνουμε κυρίαρχοι του πλούτου που παράγουμε.

Γιατί χωρίς εμάς γρανάζι δεν γυρνά, μπορούμε χωρίς αφεντικά!!!

Ευχαριστούμε

Στέλιος Σαριδάκης