Η συμφωνία της Κυβέρνησης με τους θεσμούς φαίνεται ότι είναι έτοιμη. Κυβερνητικά στελέχη προετοιμάζουν με τις δηλώσεις τους, τους εργαζόμενους, το λαό, παρουσιάζοντας τώρα τις προεκλογικές δεσμεύσεις ως υπερβολικές, όπως είπε για παράδειγμα ο Μητρόπουλος. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσαρμόστηκε γρήγορα στην διαχείριση των αναγκών του κεφαλαίου. Εγκατέλειψε θέσεις που είχε και προεκλογικά συνθήματα. Από το «θα καταργήσουμε τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους με ένα άρθρο», δεσμεύτηκε στους εταίρους, στους θεσμούς, να μην προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες και να συνεχίσει με τους εφαρμοστικούς νόμους και τα μνημόνια που υπόγραψαν οι προηγούμενοι. Το τέλος της τρόικα, βαπτίστηκε «τρεις θεσμούς» και BrusselsGroup. Η άμεση επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ, των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, της 13ης σύνταξης, η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και άλλα πάνε στις καλένδες. Με επιχειρήματα ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύεται σκληρά, λέει τέρμα στα μνημόνια, στη λιτότητα, υπερασπίζει τις κόκκινες γραμμές, δεν θα υπάρξουν υφεσιακά μέτρα, δεν θα υπάρχουν μειώσεις στους μισθούς και τις συντάξεις και άλλα, επιδίωξαν να κερδίσουν χρόνο, να εξασφαλίσουν την αναμονή, την ανοχή και πολύ περισσότερο την στήριξη της πολιτικής της. Προσπάθησε να διαμορφώσει κλίμα αποδοχής από τους εργαζόμενους και το λαό, της συμφωνίας που θέλει το κεφάλαιο για να προχωρήσει στην ανάκαμψη. Αξιοποιεί τη δοκιμασμένη συνταγή της καλλιέργειας ελπίδων-μειωμένων απαιτήσεων, αλλά και την τρομοκρατία, τον φόβο, την ανασφάλεια, σείοντας τον κίνδυνο της αποπομπής από την ευρωζώνη, της έλλειψης ρευστότητας, της οικονομικής ασφυξίας. Προβάλλει επίσης το δημοψήφισμα γιατί θέλει συνένοχους συνυπεύθυνους τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα στη συμφωνία που θα τσακίζει παραπέρα τη ζωή τους για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ο έντιμος συμβιβασμός που επικαλούνται αφορά τα συμφέροντα της αστικής τάξης.
Συνάδερφοι
Για τους εργαζόμενους και το λαό η συμφωνία θα είναι άτιμη και θα συνοδεύεται με επώδυνα μέτρα. Θα πρόκειται για νέο μνημόνιο, που θα περιέχει νέα επώδυνα μέτρα στα εργασιακά και στο ασφαλιστικό – συνταξιοδοτικό και στις συλλογικές συμβάσεις και νέα φορολογικά βάρη, ένταση της φορολογίας για λαϊκά και μεσαία στρώματα. Θα υπάρξει και νέα δανειακή σύμβαση, συζητάνε και για συνολική συμφωνία σε βάθος χρόνου και όχι αυτή τη συμφωνία – γέφυρα που έλεγαν τετράμηνης διάρκειας, μετά τις εκλογές. Θα περιέχει ιδιωτικοποιήσεις του δημόσιου πλούτου της χώρας, της δημόσιας περιουσίας. Αεροδρόμια, λιμάνια, επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας. Οι εξελίξεις επιβεβαίωσαν τα όσα σημείωνε το ΠΑΜΕ, ότι η πολιτική που αναγορεύει την συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ ως μονόδρομο, την αναζήτηση λύσεων για την αντιμετώπιση της κρίσης, του χρέους, της ανάκαμψης, με το επεκτατικό μίγμα διαχείρισης δηλαδή την κρατική στήριξη στους επιχειρηματικούς ομίλους, υπηρετεί τις ανάγκες τους, είναι απέναντι από τα συμφέροντα των εργαζομένων και του λαού.
Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να αποδεχτούν καμία συμφωνία. Διεκδικούμε την ανάκτηση των απωλειών που είχαμε αυτά τα 2χρόνια της κρίσης και οργανώνουμε την πάλη για την διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών.
Συναγωνιστές
Η νέα συμφωνία, όπως αποκαλύπτεται καθημερινά, μεταξύ των μέτρων της φοροληστείας, των ιδιωτικοποιήσεων, περιέχει και μέτρα για τις ΣΣΕ, και το ασφαλιστικό. Η νομοθετική ρύθμιση μείωσης του κατώτατου μισθού, οι επιχειρησιακές συμβάσεις, οι ατομικές συμβάσεις και οι συμβάσεις που υπογράφτηκαν από ενώσεις προσώπων, το χτύπημα των κλαδικών συμβάσεων, η ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις και τα κακοπληρωμένα προγράμματα, η άγρια φορολογία, λειτουργούν συμπληρωματικά στην επιδείνωση της ζωής της εργατικής-λαϊκής οικογένειας, λεηλατούν με κάθε τρόπο τους μισθούς και το εργατικό εισόδημα. Με τους νόμους του 2010 και τους άλλους που ακολούθησαν δόθηκε η δυνατότητα, με επιχειρησιακές ΣΣΕ, να ανατρέπονται εργασιακές σχέσεις και να επιβάλλεται η μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, κ.ά., παρακάμπτοντας αυτά που προβλέπει η κλαδική ΣΣΕ, αλλά και τα όρια που προβλέπουν οι νόμοι για τις εργασιακές σχέσεις, ισχυροποιώντας τη δυνατότητα της εργοδοσίας να απασχολεί όσο θέλει, όποτε θέλει τους εργαζόμενους με μειωμένες αμοιβές. Δόθηκε η δυνατότητα οι επιχειρησιακές ΣΣΕ να αποκλίνουν από τις κλαδικές ΣΣΕ προς τα κάτω μέχρι το επίπεδο της ΕΓΣΣΕ. Περιορίστηκε η δυνατότητα του ΟΜΕΔ να επικυρώνει αυξήσεις στους μισθούς, αφού πρέπει να παίρνεται υπόψη η «προστασία της ανταγωνιστικότητας» των επιχειρήσεων. Διευκολύνθηκε η δημιουργία των Ενώσεων Προσώπων που στην ολότητά τους λειτουργούν σαν όργανα της εργοδοσίας εντός των επιχειρήσεων ώστε να διαλύουν εργασιακές σχέσεις και να μειώνουν τους μισθούς. Επίσης, δόθηκε η δυνατότητα στους επιχειρηματίες που δεν είναι μέλη εργοδοτικών οργανώσεων να μην εφαρμόζουν την εκάστοτε κλαδική ΣΣΕ που υπέγραψε η εργοδοτική οργάνωση του κλάδου, στον οποίο δραστηριοποιούνται. Οι νόμοι που ψηφίστηκαν προβλέπουν ότι μετά τους τρεις μήνες από τη λήξη τους, εφόσον δεν υπογραφεί νέα κλαδική ΣΣΕ, θα διατηρείται τυπικά ο βασικός κλαδικός μισθός, οι μισθολογικές ωριμάνσεις, το επίδομα τέκνου, σπουδών και το επίδομα επικίνδυνης εργασίας, εφόσον αυτά περιλαμβάνονταν στην παλιά Συλλογική Σύμβαση. Όλα τα υπόλοιπα επιδόματα που υπήρχαν πριν τη λήξη της σύμβασης, πέραν των προαναφερόμενων, εφόσον δεν υπάρξει νέα ΣΣΕ, παύουν να ισχύουν εφόσον το απαιτήσει ο εργοδότης. Επίσης μετά τους 3 μήνες εφόσον δεν υπογραφεί νέα συλλογική σύμβαση οι εργοδότες μπορούν να προσλαμβάνουν με το μισθό της ΕΓΣΣΕ, τα 586 ή 511 ΕΥΡΩ. Το νομοθετικό πλαίσιο αφορά επίσης τη δοκιμαστική περίοδο, τις αποζημιώσεις, τα επιδόματα ανεργίας του ΟΑΕΔ και άλλες ρυθμίσεις που είχε κατακτήσει το κίνημα. Οι νόμοι αυτοί υπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών και των άλλων τμημάτων της πλουτοκρατίας, είναι εργαλεία για τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, την κατάργηση βασικών εργατικών, λαϊκών δικαιωμάτων και έχουν οδηγήσει στην πτώχευση του λαού. Τα μέτρα αυτά εντάσσονται σε κεντρικό σχέδιο που στόχο έχει τη βαθμιαία μείωση του μέσου μισθού, σε συνθήκες κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Η μείωση του κατώτερου μισθού έσπρωξε προς τα κάτω, μια σειρά κλαδικούς μισθούς. Η κυβέρνηση µε την διαδικασία του ανεπίσημου (nοnpaper) έδωσε το σχέδιο νόμου με ρυθμίσεις που κινούνται στην ίδια κατεύθυνση της σύγκλισης των κλαδικών μισθών προς τους κατώτερους, καμία σχέση δεν έχουν με την επαναφορά των ΣΣΕ στο 2009. Η δήλωση όμως ΤσίπραΓιούνκερ αποκαλύπτει ότι οι προθέσεις είναι ακόμη χειρότερες. Η κοινή δήλωση για τα εργασιακά και το ασφαλιστικό κάνουν λόγο για ένα «μοντέρνο και αποτελεσματικό σύστημα συλλογικών διαπραγματεύσεων» και «εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος». Η σταθερή επιδίωξη του κεφαλαίου και της ΕΕ είναι να συνεχιστεί η επίθεση στα εργασιακά, ασφαλιστικά και μισθολογικά δικαιώματα των εργαζομένων. Να κυριαρχήσουν παντού και να μονιμοποιηθούν, οι ατομικές συμβάσεις, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η μισό-ανεργία, ο μισθός και οι συντάξεις να φτάσουν σε ακόμα χαμηλότερα επίπεδα. Για αυτό το λόγο αξιοποιούνται από την κυβέρνηση παλιές δοκιμασμένες συνταγές καθυπόταξης των εργαζόμενων, όπως πχ ο «κοινωνικός διάλογος».
Συνάδερφοι
Κριτήριο για το ταξικό κίνημα είναι οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και όχι τα όρια της πείνας, ο «ρεαλισμός» των ορίων αντοχής της οικονομίας που επανέρχεται ως ιδεολόγημα από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και προσαρμόζει τις απαιτήσεις των εργαζομένων στις ανάγκες του κεφαλαίου. Η γραμμή πάλης του ταξικού κινήματος για τις ΣΣΕ είναι: Αυξήσεις, κάλυψη απωλειών τώρα. Αποκατάσταση ΣΣΕ τώρα. Η οργάνωση της πάλης στο μέτωπο των ΣΣΕ είναι συνολική μάχη, δεν αφορά μόνο τον κατώτερο μισθό. Αφορά την μεγάλη μάζα που πληρώνεται µε επιχειρησιακές και κλαδικές, την μεγάλη μάζα επίσης που πληρώνεται λιγότερο από τον βασικό μισθό η οποία όχι µόνο παραμένει αλλά και μεγαλώνει µε γρήγορους ρυθμούς. Το 45% των μισθωτών αμείβεται µε μισθούς έως και 751 ευρώ, όταν το αντίστοιχο ποσοστό το 2012 ήταν 17%. Εδώ περιλαμβάνεται και η μερική απασχόληση, όπου σύμφωνα µε τα στοιχεία του ΙΚΑ αυξήθηκε το ίδιο διάστημα κατά 30,5%.
Είναι όμως προβληματισμός που πρέπει να απασχολήσει τον κάθε εργαζόμενο και εργαζόμενη του νομού μας το ποια θέση παίρνει το ίδιο το εργατικό κέντρο Καρδίτσας αλλά και τα σωματεία που στηρίζουν την πλειοψηφία του απέναντι στο ζήτημα των μέτρων που έρχονται. Είναι παράδειγμα προς αποφυγή η στάση τους αγαπητοί συνάδερφοι, γιατί όσο κι αν προσπαθούν να κρύψουν το πρόβλημα, εμείς οι εργαζόμενοι, ο κάθε εργαζόμενος το βιώνει στο πετσί του.
Το ΠΑΜΕ το προηγούμενο διάστημα έκανε δεκάδες περιοδείες σε χώρους δουλειάς, ενημερώνοντας τους εργαζόμενους για όσα μας ετοιμάζουν. Έκανε πλατύ κάλεσμα στα σωματεία του νομού να πάρουν αποφάσεις συμμετοχής στο σημερινό συλλαλητήριο, να διεκδικήσουν μαζί μας μια «ανθρώπινη» ζωή, να παλέψουν για τη ζωή που μας αξίζει. Αυτό είναι το ΠΑΜΕ, αυτό είναι το ταξικό κίνημα. Δίνουμε το χέρι σε κάθε εργάτρια και εργάτη που υποφέρει, σε κάθε άνεργο και σε κάθε φτωχό μεροκαματιάρη. Λέμε ότι στην οργάνωση και στον αγώνα βρίσκεται η λύση. Δε μας ταιριάζει η ηττοπάθεια και η μοιρολατρία. Βαδίζουμε μπροστά, όρθιοι, ενωμένοι, για όσα έχουμε πραγματικά ανάγκη εμείς και τα παιδιά μας. Δε χαρίζουμε τίποτα και σε κανέναν. Πάμε κόντρα στη λογική «ότι έγινε -έγινε» και ότι το θέμα τώρα είναι «να μπει ο πάτος στο βαρέλι», «να μην έρθουν άλλα μέτρα» κοκ. Δε θεωρούμε τελειωμένες τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα που μάτωσε η εργατική τάξη και ο λαός μας για δεκαετίες. Δε ξεχνάμε τους διωγμούς, τις εξορίες, τα βασανιστήρια που πότισαν τη γλάστρα των αγώνων της εργατικής τάξης, για να πούμε με ελαφρότητα, «ξεκινάμε από αυτά που έχουμε σήμερα».
Δεν έχει ανάγκη η εργατική τάξη από ένα συνδικαλιστικό κίνημα που θα τα διπλώσει και θα πάρει την ευθύνη να ξελασπώσει το καπιταλιστικό σύστημα. Δε στριμώχνουμε τα όνειρα και τις φιλοδοξίες μας στο καλούπι του «μικρότερου κακού». Το αντίθετο. Προβάλλουμε αυτά που έχει ανάγκη σήμερα η εργατική τάξη και ο λαός μας για να ζήσει καλύτερα. Για να μη στερήσει από τα παιδιά της το δικαίωμα να ζει ζωή με δικαιώματα και κατακτήσεις.
Ακλόνητα υπερασπιζόμαστε ότι η σημερινή βαρβαρότητα δε διορθώνεται, δεν γίνεται φιλολαϊκή.
Απαιτείται ρήξη και ανατροπή με το δρόμο των θυσιών που οδηγεί όμως σε μέρες χειρότερες, οδηγεί σε πλούτο και ευημερία για τους λίγους και φτώχεια, βάσανα για τους πολλούς.
Διεκδικούμε όλα αυτά που χάσαμε την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, δεν κάνουμε βήμα πίσω. Αυτή είναι η υπερήφανη στάση για την εργατική τάξη, αυτή είναι η δική μας «κόκκινη γραμμή».
Η άμεση αποκατάσταση των εισοδημάτων στην προ κρίσης κατάσταση και η κάλυψη των απωλειών αποτελούν επείγον μέτρο ανακούφισης της εργατικής λαϊκής οικογένειας.
- Επαναφορά της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στα 751 ευρώ ως βάση για νέες διαπραγματεύσεις και νέες αυξήσεις.
- Κανείς εργαζόμενος να μην αμείβεται με λιγότερα από 751 ευρώ.
- Να μπει φραγμός στην πανσπερμία των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, στη μερική απασχόληση, στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, στα κακοπληρωμένα προγράμματα απασχόλησης, που κατεβάζουν τους μισθούς σε άθλια επίπεδα, στα 200 και 300 ευρώ.
- Να καταργηθούν οι νόμοι που προκάλεσαν μεγάλες μειώσεις στις κλαδικές συμβάσεις. Οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις που καλύπτουν τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων, να επανέλθουν στα κατώτερα επίπεδα του 2009.
- Να καταργηθούν οι νομοθετικές δεσμεύσεις και να υπάρξουν ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Στέλιος Σαριδάκης
Μέλος Δ.Σ. του Εργατικού Κέντρου Καρδίτσας
Πρόεδρος του Σωματείου εμποροϋπαλλήλων και υπαλλήλων με σχέση ιδιωτικού δικαίου ν. Καρδίτσας
