Ειδήσεις

Πασχαλινό μήνυμα του Μητροπολίτη Θεσσαλιώτιδος


Αγαπητοί μου αδελφοί, Πρεσβύτεροι και Διάκονοι, Οσιώτατοι Μοναχοί και Μοναχές, Ευλογημένοι Χριστιανοί μου, «Δεύτε πόμα πίωμεν καινὸν ουκ εκ πέτρας αγόνου τερατουργούμενον, αλλ’ αφθαρσίας πηγήν εκ τάφου ομβρήσαντος Χριστού, εν ω στερούμεθα.» (Καταβασία γ΄ ωδής Κανόνος του Πάσχα).

Ο παλαιός Ισραήλ κατα την πορεία του διαμέσου της ερήμου ξεδίψασε με το νερό που ανέβλυσε, κατα τρόπο θαυμαστό, από την πέτρα που χτύπησε ὁ Μωϋσής, όπως του είχε υποδείξει ο Θεός (Έξ. 17, 1-7). Οι Χριστιανοί, ὁ νέος Ισραήλ, πίνουμε πλέον το «καινόν πόμα», που δεν αναβλύζει από κάποιο σκληρό και άγονο βράχο, αλλά από τον ζῳοδόχο τάφο του Χριστού και το οποόο συνιστά μίαν ακένωτη πηγή αφθαρσίας∙ πηγή, δηλαδή, η οποία μας ανακαινίζει και μας αφθαρτίζει.

«Ελάτε, λοιπόν, να πιούμε καινούργιο ποτό, που δεν αναβλύζει θαυματουργικά από άγονο βράχο, αλλά ποτό που είναι πηγή αφθαρσίας και που έκανε να πηγάσει από τον τάφο ὁ Χριστός, πάνω στον Οποίο είμαστε στερεωμένοι».

Ποιο ακριβώς είναι το «καινό πόμα»; Είναι το αίμα του Χριστού «το περί πολλών εκχυνόμενον εις αφεσιν αμαρτιών» (Ματθ. 26, 28). Το Κυριακό δείπνο, η βρώση δηλαδή του Σώματος και η πόση του Αίματος του Κυρίου, μας καθιστά μετόχους της αιωνίας ζωής από τον παρόντα κόσμο και μας δίνει την δυνατότητα ν’ αναστηθούμε «εν τη εσχάτῃ ημέρᾳ» (Ιωάν. 6, 54). Παράλληλα αποτελεί, κατά τον λόγο του Χριστό, πρόγευση της χαράς και της ευφροσύνης που θα απολαύσουμε, όταν θα παρακαθήσουμε στο Δείπνο της Θείας Βασιλείας∙ «Λέγω δε υμίν ότι ου μη πίω απ’ άρτι εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου έως της ημέρας εκείνης όταν αυτό πίνω μεθ’ υμών καινόν εν τη βᾳσιλείᾳ του πατρός μου» (Ματθ. 26, 29).

Η παρούσα καταβασία, η οποία ψάλλεται καθ’ όλην την περίοδο του Πάσχα είναι ο ειρμός της γ΄ ωδής του Κανόνος. Ο ιερός Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ὁ οποίος την συνέγραψε, ψάλλει την Ανάσταση του Χριστού. Ο Ιησούς Χριστός και η ένδοξη Ανάστασή Του αποτελούν το ακλόνητο θεμέλιο της χριστιανικής πίστεως και μόνον όταν είμαστε στερεωμένοι δια της πίστεως πάνω σε αυτό το θεμέλιο -τον Χριστό- παραμένουμε σταθεροί και ακλόνητοι. Έτσι, με τον τρόπο αυτό βιώνουμε εμείς οι Ορθόδοξοι το Πάσχα∙ αγιοπνευματικά, μέσα στην Εκκλησία.

Κατά συνέπεια, όλοι αυτοί που ζουν εκτός της Εκκλησίας δεν θα μπορέσουν ποτέ να εννοήσουν και να απολαύσουν την Ανάσταση του Χριστού. Ἡ Ανάσταση είναι Μυστήριο της πίστεώς μας και σαν Μυστήριο που είναι δεν εννοείται με την λογική, δεν αναλύεται σε επιστημονικά εργαστήρια, δεν ψηλαφείται με ρυπαρά χέρια, δεν βιώνεται σε σκληρές αμετανόητες καρδιές…

Ανάσταση ζουν όσοι πρώτα έζησαν την προσωπική τους Ανάσταση από την αμαρτία, όσοι αποδέχθηκαν τον Ιησού Χριστό, τον τέλειο Θεό και άνθρωπο ως Σωτήρα τους, όσοι μετανόησαν και κατέθεσαν την μετάνοιά τους στο επιτραχήλιο του πνευματικού τους πατέρα, όσοι κοινώνησαν «μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης» το Σώμα Του και το Αίμα Του∙ όσοι, τέλος, σταύρωσαν τον παλαιό άνθρωπο με τα πάθη και τις επιθυμίες του και σήκωσαν αγόγγυστα τον σταυρό τους προσδοκώντας την ανάστασή τους.

Η Ανάσταση του Χριστού πάντα αποτελούσε σκάνδαλο στην ανθρώπινη λογική. Μα για την λογική της Εκκλησίας αποτελεί τον θρίαμβο της πίστεως και της αγάπης του Θεού. Αυτόν τον θρίαμβο γιορτάζουμε σήμερα! Σε τέτοια πνευματική πανήγυρη μας καλεί η Εκκλησία μας και μας καλεί όλους, ακόμα και αυτούς που έστω και την ενδεκάτη αγάπησαν τον Νυμφίο και θέλησαν να λάβουν μέρος στον Νυμφώνα, όπου προσφέρεται προς βρώση «ο Μόσχος ο Σιτευτός».

Όλοι είμαστε καλεσμένοι στο Αναστάσιμο Δείπνο∙ ας μην δειλιάσουμε να προσέλθουμε. Άλλωστε, φιλόστοργος είναι ο οικοδεσπότης «και δέχεται τον έσχατον, καθάπερ και τον πρώτον» (Κατηχ. Λόγος Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου).

Μέσα σε αυτήν την δυσκολία που περνά όλη η οικουμένη, μέσα στην αμφισβήτηση για το αύριο, μέσα στο σκοτάδι που έχει φέρει στη ζωή μας ἡ θανατηφόρα πανδημία του κορωνοϊού· εμείς ας αντιτάξουμε στο «εγώ» μας το «εμείς», στην μοναξιά μας το «όλοι μαζί» και έναντι της απελπισίας θα βρούμε την χαρά και δύναμη για να συνεχίσουμε και να πραγματοποιήσουμε την αναστάσιμη πορεία μας.

Ας σκεφθούμε και ας ευχαριστήσουμε τους επιστήμονες ιατρούς, τους νοσηλευτές και τους εργαζομένους στα Νοσοκομεία μας για τον μεγάλο αγώνα τους κατά της πανδημίας και ας προσευχηθούμε γι’ αυτούς, καθώς και για όλους, όσοι συνέβαλαν με τον τρόπο τους στην προσπάθεια αυτή. Ας προσευχηθούμε για ταχεία ανάρρωση για τους αρρώστους αδελφούς μας και τέλος, για την ανάπαυση εν Κυρίω για τους αδελφούς μας που μετέβησαν στην θριαμβεύουσα Εκκλησία του Θεού.

Η χαρά της Αναστάσεως ας πλημμυρίσει τις υπάρξεις μας! Και επιτέλους, οι ολιγόπιστες καρδιές μας, αφού συναντήσουν τον Αναστημένο, ας αναφωνήσουν και αυτές: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου» (Ιωάν. 20, 29).

 

 

 

 

 

 

 

Προηγούμενο άρθρο Το ΜέΡΑ25 για το κλείσιμο των λαϊκών αγορών στη Θεσσαλία
Επόμενο άρθρο Επιτροπή Αγώνα Αγραφιωτών: Tα Άγραφα κινδυνεύουν να σταυρωθούν