Από το βήμα αυτό χαιρετίζουμε τους εργάτες και εργάτριες, τους νέους και τις νέες, τις γυναίκες, τους συνταξιούχους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρομεσαίους αγρότες.
Τους ανέργους, τους απλήρωτους, τους απασχολούμενους στα προγράμματα, όλους εκείνους, που σήμερα έκαναν το βήμα και βρέθηκαν μαζί μας, στις γραμμές του ταξικού εργατικού κινήματος, τιμώντας τη μεγάλη μέρα της εργατικής τάξης, την Πρωτομαγιά.
Συνάδερφοι
Τιμούμε τους νεκρούς της τάξης μας, τους ηρωικούς εργατικούς – λαϊκούς αγώνες, τις εργατικές αιματηρές κατακτήσεις, στην ανειρήνευτη πάλη με τους εκμεταλλευτές μας. Είναι μέρα – σύμβολο στον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Το σύνθημα «Κοκκινη πρωτομαγια – πρωτοπορα εργατια» είναι ζωντανό, επίκαιρο, θα υπάρχει και θα βροντοφωνάζεται από εργάτες σε όλο τον κόσμο και στις συγκεντρώσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος.
Το οφείλουμε σε αυτούς, που πάλεψαν πριν από εμάς, στους χιλιάδες νεκρούς της τάξης μας, στους νεκρούς του Σικάγο, στους εργάτες της πρώτης ματωμένης πρωτομαγιάς στην Ελλάδα το 1924, του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη, στους 200 κομμουνιστές της Καισαριανής.
Η ματωμένη θυσία των εργατών του Σικάγου διδάσκει πως η εργατική τάξη δεν μπορεί να περιμένει βελτιώσεις στη ζωή της, αν δεν αγωνιστεί. Τίποτα δε χαρίζεται. Στο σύστημα της εκμετάλλευσης δεν υποτασσόμαστε, δε δίνουμε συγχωροχάρτι, δε συμβιβαζόμαστε με την καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Σήμερα, τώρα… Κυβέρνηση και κόμματα, που στηρίζουν το σύστημα της εκμετάλλευσης, μπροστά στις εκλογές, θα κάνουν προσπάθεια να παγιδέψουν τους εργαζόμενους, τις λαϊκές οικογένειες, να φέρουν τη δυσαρέσκειά τους στα μέτρα τους! Με νέα ψέματα και απάτες θα προσπαθήσουν να βάλουν τον καθένα από μας στη λογική του τάχα «μικρότερου κακού».
Δεν αποδεχόμαστε νέες απάτες, μεγάλα λόγια, που θα υπόσχονται ξανά προστασία των φτωχών και των αδυνάτων, ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη μπορεί να είναι «δίκαιη» και «βιώσιμη».
Απαντήσαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια, απαντάμε και τώρα αγωνιστικά με τη συμμετοχή μας στους διεκδικητικούς αγώνες, οργανωνόμαστε στα σωματεία μας. Προσπερνάμε τους εκβιασμούς των κομμάτων, που στηρίζουν τα κέρδη των μονοπωλίων, την ΕΕ της ανεργίας, των ψίχουλων και της καταστολής, τις δυνάμεις που στηρίζουν το ΝΑΤΟ των πολέμων και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Το σύστημα της εκμετάλλευσης δεν μπορεί να γίνει πιο ανθρώπινο, πιο δίκαιο, δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Δεν δείχνουμε καμία ανοχή στην πολιτική που μας γκρεμίζει στα Τάρταρα, καμία ανοχή στους εκφραστές της εξαρτημένους και δήθεν ανεξάρτητους.
Καμία ανοχή στη συνδικαλιστική μαφία!
Συνάδερφοι
Δίπλα στα αφεντικά και το πολιτικό προσωπικό τους, βρίσκεται οργανωμένα, ένας καλοταϊσμένος συνδικαλιστικός μηχανισμός, μια εργατική ελίτ. Αυτή η συνδικαλιστική μαφία στη ΓΣΕΕ και στο Εργατικό κέντρο Καρδίτσας, προσπαθεί όλο αυτό το διάστημα να φέρει μέσα στο εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα, μεγαλοδιευθυντές και golden boys, νόθους, να φέρει με φυσική παρουσία την εργοδοσία.
Τα μνημόνια και όλα τα αντεργατικά μέτρα ιδιαίτερα των τελευταίων ετών, έχουν και τη δική τους υπογραφή.
Είναι οι ίδιοι που λένε πως η απεργία έφαγε τα ψωμιά της, αυτοί που βρίσκονταν μαζί στις πλατείες των αγανακτισμένων και έβαζαν τους “Κολλάδες” και άλλους «πρόθυμους συνδικαλιστές» να ανακηρύττουν «το τέλος των συνδικάτων».
Είναι αυτοί που έκλεισαν τα μάτια, όταν μπήκε στο γύψο το απεργιακό δικαίωμα, που κάλεσαν τους εργαζόμενους να απεμπολήσουν δικαιώματα στο μισθό και την κοινωνική ασφάλιση, να διαδηλώσουν με τα αιτήματα των επιχειρηματικών ομίλων και της κυβέρνησης.
Είναι αυτοί που έχουν μετατρέψει το Εργατικό κέντρο σε παραμάγαζο του ΙΝΕ – ΓΣΕΕ και του ΚΕΚ ΔΙΑΣ, που διαχειρίζονται εκατομμύρια ευρώ με σεμινάρια για την «υγιή επιχειρηματικότητα», που προώθησαν την ανακύκλωση των ανέργων με προγράμματα κοινωφελούς εργασίας αντί να παλέψουν την αιτία που τη γεννά. Που έβαλαν φαρδιά – πλατιά την υπογραφή για την κατάργηση 4 μόνιμων οργανικών θέσεων στη ΔΕΥΑΚ και την επόμενη μέρα προκήρυξαν στη θέση αυτών αντίστοιχες θέσεις με οχτάμηνες συμβάσεις.
Είναι αυτοί που φτιάχνουν Σωματεία σφραγίδες, με εκλογές που δεν γίνονται ποτέ και νόθους αντιπροσώπους, που χρησιμοποιούνται πελατειακά, για να διατηρούνται οι συσχετισμοί της πλειοψηφίας.
Είναι αυτοί που έφεραν την αστυνομία μέσα στο Εργατικό κέντρο, για να μην γίνει κανένας έλεγχος στη νοθεία και τα μαγειρέματά τους, που δεν έχουν πάει δεκάδες πρακτικά αρχαιρεσιών στο Πρωτοδικείο, για να αλλάζουν τα ονόματα και τα αποτελέσματα των αρχαιρεσιών κατά το δοκούν.
Είναι αυτοί που πριν λίγες μέρες κομπάζανε στους εργαζόμενους της Συνεταιριστικής Τράπεζας Καρδίτσας ότι δεν έγινε απόλυση εδώ και 6 χρόνια, ενώ την ίδια στιγμή οι ίδιοι προωθούν την «εθελούσια έξοδο» εργαζομένων, που πραγματοποιείται εδώ και 6 χρόνια, δηλαδή την απόλυση με ευγένεια.
Δεν έχουν τελειώσει ακόμα την αποστολή τους! Θέλουν τα συνδικάτα μηχανισμούς προώθησης της στρατηγικής των μονοπωλίων, της υπηρέτησης με κάθε τρόπο της ανταγωνιστικότητας, της μείωσης του μισθολογικού κόστους. Να υπηρετούν όλοι οι εργαζόμενοι αυτούς τους στόχους χωρίς αντιδράσεις, να υπάρχει σιγή νεκροταφείου. Γι’ αυτό άλλωστε στο ΔΣ του Εργατικού κέντρου ήδη συμμετέχει εργοδότης, η πρόεδρος του Σωματείου «Βοήθεια στο σπίτι». Και δεν απαντούν στις καταγγελίες των εργαζομένων, κρύβονται. Μάλιστα στο τελευταίο ΔΣ τα ταξικά Σωματεία έκαναν παρέμβαση καταδεικνύοντας αυτό το γεγονός και καταγγέλλοντας τη συμμετοχή εργοδότη στο ΔΣ του Εργατικού κέντρου. Η απάντηση που πήραμε ήταν ενδεικτική της εντεταλμένης δουλειάς που κάνουν, αφού όχι μόνο δεν την απέπεμψαν, αλλά την υπερασπίστηκαν σθεναρά παραβιάζοντας το ίδιο το καταστατικό του Εργατικού κέντρου και την ίδια στιγμή ζητούσαν από τους εργαζόμενους να αποχωρήσουν. Είναι γελασμένοι αν νομίζουν ότι θα τους αφήσουμε ήσυχους. Είναι ξεπουλημένοι στην εργοδοσία και έκθετοι στους ίδιους τους εργαζόμενους της Καρδίτσας.
Εδώ υπάρχουν τα ταξικά εργατικά Σωματεία, οι δεκάδες τίμιοι συνδικαλιστές, οι χιλιάδες εργαζόμενοι, που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.
Η εγγύηση, ότι δεν θα τα καταφέρουν, είναι η 20χρονη πορεία και δράση του ΠΑΜΕ. Η αταλάντευτη ταξική γραμμή πάλης, η πάλη για ενότητα των εργατών ανεξαρτήτου σχέσης εργασίας απέναντι σε εργοδοσία και κράτος. Αυτή είναι η παρακαταθήκη, για να κάνουμε βήματα μπροστά, για ισχυρή οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς, για να επιβάλουμε τα δίκια μας.
Καλούμε κάθε σωματείο, κάθε τίμιο συνδικαλιστή, τον κάθε εργαζόμενο, να κρίνει την κατάσταση και να πάρει θέση απέναντι στη συνδικαλιστική μαφία. Να ενώσει τη φωνή του με το ταξικό εργατικό κίνημα βρωντοφωνάζοντας:
Θέλουμε Συνδικάτα εργατών και όχι των εργοδοτών!
Συνάδερφοι
Τα 100 χρόνια ζωής της ΓΣΕΕ, δεν είναι οι Μακρήδες, οι Λυκιαρδόπουλοι και η σημερινή συνδικαλιστική μαφία. Δεν είναι τα «ναι» στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στα μνημόνια, η ανταγωνιστικότητα και η ευελιξία στην αγορά εργασίας.
Είναι οι νεκροί της τάξης μας, που έπεσαν στην ανειρήνευτη πάλη για το δικαίωμα στη δουλειά με δικαιώματα.
Είναι στις μέρες μας, οι χιλιάδες απολυμένοι, οι εργάτες, που μπήκαν μπροστά με το σύνθημα «καμία θυσία για την πλουτοκρατία», την ίδια στιγμή που η συνδικαλιστική μαφία μιλούσε για «εθνική ανάπτυξη» και «κοινωνική ειρήνη».
Αυτή την ηρωική ιστορία του εργατικού κινήματος δεν μπορούν να τη λερώσουν οι εργοδότες και οι πεμπτοφαλαγγίτες μέσα στα συνδικάτα.
Ζήτω η εργατική Πρωτομαγιά!
Η ομιλία του Στέλιου Σαριδάκη, μέλους του ΔΣ του Εργατικού κέντρου, προέδρου του Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων και μέλους της Γραμματείας Καρδίτσας του ΠΑΜΕ, για την Εργατική Πρωτομαγιά
