Αγαπητοί μου αδελφοί, ας επαναλάβουμε μετά του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου τα λόγια, τα οποία η Εκκλησία επήρε και τα έκαμε ύμνο στη σημερινή μεγάλη εορτή: «Χριστός γεννάται δοξάσατε. Χριστός εξ ουρανών· απαντήσατε. Χριστός επί γης υψώθητε…».
Ας δοξάσουμε τον Χριστό, ο Οποίος γεννάται στον παρόντα χρόνο· σήμερον ο Χριστός γεννάται εκ της Παρθένου. Ας απαντήσουμε και ας υποδεχθούμε τον Χριστό, ο Οποίος καταβαίνει εκ του ουρανού. Ο Σωτήρας τον Οποίο είχε υποσχεθεί ο Θεός και ανέμεναν οι άνθρωποι και ο Οποίος ήλθε ήδη, δεν είναι άνθρωπος εκ της γης, αλλ’ ο Υιός του Θεού ο εκ του ουρανού καταβάς.
Ας υψωθούμε, διότι ο Χριστός είναι ήδη στη γη εν μέσῳ ημών. Ας άρθουμε από τα γήινα, διότι για τούτο ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να γίνουμε εμείς θεοί· «άνθρωπος γίνεται Θεός, ίνα Θεόν τον Αδάμ απεργάσηται».
Άραγε κατανοούμε την γλώσσα αυτή; Άραγε ζούμε στις καρδιές μας το Μυστήριο της Ενανθρωπήσεως του θείου Λόγου; Άραγε μπορεί η Εκκλησία και σήμερα να κηρύττει τον λόγον της πίστεως, μετά βεβαιότητος ότι δεν ομιλεί με κενά λόγια;
Γιατί στον παρόντα καιρό συμβαίνει πράγματι μία αθεώτατη μεταστοιχείωση των πάντων και ἡ Εκκλησία θλίβεται βλέπουσα τον αποχριστιανισμό του λαού και την επάνοδο του ανθρώπου στην ειδωλολατρία.
Η Εκκλησία λυπάται, θλίβεται, πονά, τί άραγε θα γεννηθεί από την παρούσα κατάσταση; Ποιά νέα σχήματα πολιτικού και κοινωνικού βίου θα προκύψουν; Ποιά πίστη και ποιά ελπίδα θα μείνει για να στηρίζει και να διακρατεί ορθό και ελεύθερο τον άνθρωπο;
Ήδη η ανομία επληθύνθη. Οι άνθρωποι από πρόσωπα μεταβλήθηκαν σε άτομα και οι λαοί μετέπεσαν σε όχλους που άγονται και φέρονται, εξαντλούνται στην ομαδική εργασία και πιστεύουν στη συλλογική ευθύνη.
Πολλοί από τους χριστιανούς μας ζουν απρόσεκτα και όπως λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος: «μεγάλα και ανίατα νοσούντες, ουδέ αυτό τούτο ίσασιν, ότι νοσούσιν». Η μεγάλη μας τραγικότητα είναι ότι δεν γνωρίζουμε ότι είμαστε άρρωστοι.
Αλλά δεν πρέπει να σκιάσουμε άλλο την χαρά της εορτής. Ὁ Άγγελος ευαγγελίζεται χαράν μεγάλην για όλον τον λαό. Δεν θα θρηνούμε όταν ο ουράνιος χορός επί τη γεννήσει του Σωτήρος ψάλει: «Δόξα εν υψίστοις θεώ και επί γης ειρήνη». «Ετέχθη ημίν σήμερον σωτήρ», όχι άνθρωπος, ούτε Άγγελος, αλλά «ο Λόγος σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν».
Είναι δε συγκεκριμένος ο σκοπός για τον οποίο ήλθε ο Σωτήρ και είναι απολύτως σαφής ο χαρακτήρας της αποστολής Του. Ήλθεν εξ ουρανού λυτρωτής και ζωοδότης. Και εμείς λύτρωση από των κατεχόντων ημάς δεινών ζητούμεν. Λύτρωση από τους αφόρητους δεσμούς της αμαρτίας και ζωή όχι μόνο στον παρόντα βίο, αλλά και ζωή αιώνιο, την οποία δεν διακόπτει ὁ θάνατος και δεν αφανίζει ὁ τάφος.
Αλλ’ απέστειλε ο Θεός «λύτρωσιν τω λαώ αυτού» και ο Ενανθρωπήσας Μονογενής Υιός «ο ων εις τον κόλπον του πατρός… εις τα ίδια ήλθεν» και δι’ Αυτού εμείς έχουμε την εξουσία να γίνουμε τέκνα Θεού και έχουμε την λύτρωση και την αιώνια ζωή.
Ο Θεός, αγαπητοί μου αδελφοί, για την σωτηρία μας έστειλε στον κόσμο τον Υιό Του και Εκείνος ελθών δεν εύρε «τόπον εν τω καταλύματι» για να γεννηθεί.
Εύχομαι σήμερα που ο Χριστός γεννάται να βρει τόπο στις καρδιές μας και να βρούμε και εμείς εν Αυτώ και δι’ Αυτού λύτρωσιν και ζωήν την αιώνιον. Αμήν.
Δεόμενος του σαρκί Νηπιάσαντος Θεού υπέρ πάντων υμών.
Ο Μητροπολίτης σας
