Από μια κλωστή λένε πως κρέμεται η ζωή. Αυτή η κλωστή στους αισιόδοξους φαντάζει σαν τόσο χοντρή , όσο η τριχιά που δένει στο λιμάνι καράβι θωρηκτό. Δεν κόβεται όσο δυνατοί άνεμοι και αν φυσούν και όσο τεράστιες φουρτούνες προκαλούν .
Ο πλοίαρχος απλώς παρατηρεί , καμία στιγμή δεν ανησυχεί.
Σε άλλους που βασανίζονται στη ζωή, όχι όμως υπερβολικά ,
Η κλωστή φαντάζει σαν μια απλή τριχιά που κρατάει δυνατά ,όμως με το χρόνο φθείρεται και εξασθενεί. Αυτοί ζούνε με περισσότερες αγωνίες από τους πρώτους , όμως μάχονται στη ζωή και συνεχώς για το καλλίτερο προσπαθούν.
Στην τελευταία κατηγορία η κλωστή είναι τόσο ισχυρή ,όσο μια τρίχα αλογοουράς .
Ενδιάμεσα των τριών αυτών κατηγοριών ,υπάρχουν δεκάδες με κλωστές λιγότερο ή περισσότερο δυνατές. Στις ενδιάμεσες μορφές υπάγεται η πλειονότητα των ανθρώπων.
Όσοι βρίσκονται στην κατηγορία της τρίχας δεινοπαθούν. Συνήθως στη ζωή δεν πολεμούν, αλλά έντρομοι την τρίχα μην σπάσει παρακολουθούν και τις ταλαντεύσεις της ακολουθούν. Είναι άνθρωποι αδύναμοι ,φοβισμένοι ,ανασφαλείς και ταλαιπωρημένοι .Τρέμουν το θάνατο και κάθε στιγμή σκοτώνουν τη ζωή.
Όμως η ζωή είναι πόλεμος με σκληρές μάχες κάθε στιγμή .
Οι αδύναμοι αν δεν σκοτωθούν , θα καταλήξουν ανάπηροι.
