Για το νέο του βιβλίο με τίτλο «Μεθυστής. Στα χώματα της Κρήτης» και γενικότερα για τη συγγραφική του πορεία και το ταξίδι του στον κόσμο των λέξεων, καθώς έχει γράψει και στίχους για πολλά γνωστά τραγούδια, μίλησε αποκλειστικά στο Ηχόραμα 100,8 ο κορυφαίος συγγραφέας Γιάννης Καλπούζος.
Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου στην Καρδίτσα, η εκπομπή «Πρωινή Ατζέντα» (καθημερινά 09:00-10:00) με τη Βάσω Μπαλαμπάνη συνομίλησε μαζί του και μας είπε πραγματικά πολλά και ενδιαφέροντα.
Αναλυτικά, η συνέντευξη του κ. Καλπούζου στο Ηχόραμα 100,8 έχει ως εξής:
Ερώτηση: «Μεθυστής, Στα χώματα της Κρήτης» ο τίτλος του νέου σας βιβλίου. Μυήστε μας στον ΄΄κόσμο΄΄ του και στην υπόθεσή του.
Απάντηση: Είναι ένα βιβλίο το οποίο διαδραματίζεται από το 1937 έως το 1945.
Αρχικά βλέπουμε την καθημερινή ζωή στα χρόνια εκείνα, πάντα μέσα από τη δράση των ηρώων, τους έρωτές τους, τις διαμάχες, την εμπλοκή τους με τα πολιτικά πράγματα.
Είναι τα χρόνια που ο ελληνικός λαός βιώνει τη δικτατορία του Μεταξά, έρχεται η κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου.
Καταρρέει το μέτωπο, παρακολουθεί για λίγο την οδύσσεια των Κρητών στρατιωτικών και αξιωματικών να επιστρέψουν στην προσφιλή τους πατρίδα αλλά δεν τα καταφέρνουν γιατί έχουν διακοπή οι συγκοινωνίες και εγκλωβίζονται στην Αθήνα περίπου 15.000 Κρήτες και μένουν εκεί μέχρι το ΄44-΄45.
Ακολουθεί η Μάχη της Κρήτης και, στη συνέχεια, η Γερμανική κατοχή.
Το Μεθυστής είναι το παρατσούκλι του κεντρικού ήρωα, προερχόμενο από τον Άγιο Γεώργιο τον Μεθυστή που τον γιορτάζουν στην Κρήτη στις 3 Νοεμβρίου που ανοίγουν τα βαρέλια του κρασιού.
Έχει έρωτες, πολλές περιπέτειες.
Ήθελα να γράψω ένα βιβλίο γι ΄ αυτή την πολύ σκοτεινή και ταυτόχρονα πολύ φωτεινή εποχή, για τους ανθρώπους τους ανυπόταχτους, τους αντρειωμένους, τους λεβέντες που στέλνουν ένα μήνυμα σε όλη την Ελλάδα του σήμερα, σε μια εποχή παρακμής των αξιών αλλά και ενός αισθητικού κατήφορου.
Ερώτηση: Είναι το 11ο κατά σειρά μυθιστόρημα. Όταν ήσασταν μαθητής της Δ ΄ Τάξης Δημοτικού και σας γοήτευαν τα βιβλία που σας διάβαζε στο σχολείο, τα Σάββατα, ο δάσκαλος, τη φανταζόσασταν αυτή την πορεία, αυτή την εξέλιξη, το να είστε εσείς τώρα συγγραφέας και να σας διαβάζουμε όλοι εμείς;
Απάντηση: Τότε δεν ήξερα τι σημαίνει λογοτεχνία.
Ευτυχώς ο δάσκαλός μου ο Παναγιώτης ο Γκότσης, μας διάβαζε από τον καιρό του Βουλγαροκτόνου και της Πηνελόπης Δέλτα και «Τα Ψηλά Βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου και θυμάμαι πραγματικά, με μεγάλη αδημονία, πήγαινα το Σάββατο να το παρακολουθήσω.
Έβαλε το πρώτο μπόλι αλλά άργησα πολύ να μπω.
Πρώτα άρχισα με στίχους για τραγούδια, ποιήματα και στα 40 μου πέρασα στην πεζογραφία και στη λογοτεχνία.
Έγραφα στο «Σέρρα» ότι «Μην ξεχνάς από πού έρχεσαι» και αυτό το έγραφα και σε ατομικό αλλά και σε συλλογικό επίπεδο.
Εγώ το βλέπω αυτό και στο ατομικό επίπεδο.
Θεωρώ πως έκανα καλά τη δουλειά μου.
Οι άνθρωποι υπάρχουμε για να κοιτάζουμε τον άλλο στα μάτια.
Ούτε από πάνω προς τα κάτω, ούτε κανένας να βλέπει τους άλλους χαμηλότερα.
Χαίρομαι για την πορεία μου και χαίρομαι από την αγάπη του κόσμου που εισπράττω.
Ερώτηση: «Δυο μάτια να σε θωρούν. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος πλούτος της ζωής» διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου. Το πιστεύετε; Αυτός είναι ο μεγαλύτερος πλούτος της ζωής:
Απάντηση: Είναι από τις ρήσεις του βιβλίου.
Θεωρώ ότι τα δυο μάτια που σε θωρούν με λαχτάρα είναι ο τρανότερος πλούτος της ζωής.
Βέβαια, αυτά τα μάτια μπορεί να είναι της αγαπημένης, του αγαπημένου αλλά μπορεί να είναι και της μάνας, του πατέρα, του παιδιού, της γιαγιάς, του παππού.
Είναι αυτή η ζεστασιά στις σχέσεις των ανθρώπων.
