Ένα έργο η μελέτη του οποίου ξεκίνησε το….μακρινό 2004 (!!!) και αναμένεται να εξελιχθεί σε αρνητικό πρότυπο ανάδειξης κάθε είδους παθογενειών του ελληνικού δημοσίου αλλά και χαρακτηριστικό παράδειγμα της διοικητικής ανικανότητας,που χαρακτήριζε και εξακολουθεί να χαρακτηρίζει το Δήμο Μουζακίου όλ’ αυτά τα χρόνια.
Ένα έργο που αναμένουν με ανυπομονησία πολλοί δημότες και το οποίο κλήθηκε, μετά υποτίθεται απ’ όλες τις προαπαιτούμενες και προβλεπόμενες ενέργειες, να παραλάβει η παρούσα δημοτική αρχή με την έναρξη της θητείας της.
Οι πολλές, ωστόσο, και σημαντικές κατασκευαστικές παραλείψεις και κακοτεχνίες, που διαπιστώθηκαν από την αρμόδια επιτροπή (μέλος της οποίας ήμουν) οδήγησαν στη μη οριστική παραλαβή του έργου, με την κατασκευαστική εταιρία, να καλείται και να υποχρεούται (τελεσίδικα, μετά και από σχετικές ενστάσεις της) να τις αποκαταστήσει. Μάταια, όμως, αφού ο καιρός περνούσε, η εταιρία αδρανούσε και η διοίκηση του Δήμου τη…. «χάιδευε», αδιαφορώντας και στο σχετικό έλεγχο της αντιπολίτευσης.
Μέχρι που στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο προσκομίστηκε για έγκριση (και εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία) ο….πέμπτος (!!!) Ανακεφαλαιωτικός Πίνακας Εργασιών του συγκεκριμένου έργου, συνοδευόμενος και από Συμπληρωματική Σύμβαση Εργασιών, που επιβαρύνει τη ΔΕΥΑΜ (τους δημότες, δηλαδή) με επιπλέον 128.000 ευρώ για την ολοκλήρωση της κατασκευήςτου. Κι όλα αυτά, επισημαίνεται και πάλι, μετά την παράδοση του έργου από την κατασκευαστική εταιρία και χωρίς αυτή να αποκαταστήσει τις κατασκευαστικές της παραλείψεις και κακοτεχνίες, όπως έχει υποχρέωση.
Αδιαμφισβήτητη η ανάγκη παραλαβής και λειτουργίας του συγκεκριμένου έργου και απόλυτα κατανοητή η ανυπομονησία ή και η αγανάκτηση, σε πολλές περιπτώσεις, των δημοτών. Με τις τελευταίες, ωστόσο, ενέργειες και αποφάσεις της Δημοτικής αρχής, όπως αυτές ανωτέρω αναφέρθηκαν, ανακύπτουνερωτήματα,στα οποία η ίδια καλείται να απαντήσει.
Πώς,λοιπόν, προέκυψαν επιπλέον εργασίες (πέραν των διαπιστωθέντων κατασκευαστικώνπαραλείψεων και κακοτεχνιών)μετά την παράδοση του έργου από την εταιρία; Για πιο λόγο αυτές εντάσσονται στην (υποτίθεται ολοκληρωμένη) εργολαβία του συγκεκριμένου έργου και δεν επιλέγεται η λύση άλλης; Κι αν οι συγκεκριμένες εργασίες αποτελούν σώνει και καλά τμήμα του ίδιου έργου, γιατί δε διαπιστώθηκαν έγκαιρα από τις αρμόδιες ελεγκτικές υπηρεσίες του Δήμου;
Γιατί η κατασκευαστική εταιρία δεν αποκαθιστά τόσο καιρό τώρα τις δικές της κατασκευαστικές παραλείψεις και κακοτεχνίες; Είναι αλήθεια ότι δεν πρόκειται να το κάνει αν δεν πληρωθεί πρώτα τα 128.000 ευρώ για τις «συμπληρωματικές εργασίες»του ίδιου έργου; Και πως θα πειστούμε τότε όλοι εμείς ότι αυτές οι «συμπληρωματικές εργασίες» δεν είναι απλά ένας τρόπος να αποφύγει η εταιρία το κόστος αποκατάστασης των δικών της κατασκευαστικών παραλείψεων και κακοτεχνιώνμετακυλίοντάς το, με την ανοχή ή και τη σύμπραξη της διοίκησης του Δήμου, στις πλάτες των δημοτών;
Γιατί ο Δήμος δεν αξιοποιεί το διαθέσιμο χρηματικό κονδύλι του 1.000.000 ευρώ για τη σύνδεση στο μη προβληματικό, έστω, τμήμα του Δικτύου όσων ιδιωτικών είναι δυνατό;
Δε γνωρίζω αν,όντως, η διοίκηση του Δήμου θα απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα, ενημερώνοντας σχετικά όλους μας. Εκείνο, ωστόσο, που ξεκάθαρα διαφαίνεται είναι, δυστυχώς, ότι η λειτουργία του Δήμου Μουζακίου παραπέμπει σε μιαάριστη, κατά πως φαίνεται, μικρογραφία της σημερινής κυβέρνησης. Μοιράζουμε αφειδώςδημόσιο χρήμα όπου,όταν και όπως θέλουμε και για λόγους που εμείς επιλέγουμε,στέλνοντας στη συνέχεια το λογαριασμό στους δημότες, αδιαφορώντας, ουσιαστικά, για την εκτέλεση ή την ολοκλήρωσηωφέλιμων ή και αναγκαίων γι’ αυτούς έργων, που καταλήγουν σε πραγματικά «γεφύρια της Άρτας». Και το «Δίκτυο ακαθάρτων Μουζακίου – Καραϊσκάκη – Μαυροματίου» δεν αποτελεί, δυστυχώς, το μοναδικό παράδειγμα προς τούτο.
Γράφει ο Γιώργος Δ. Καραβίδας, Δημοτικός Σύμβουλος (Ενωτική Πρωτοβουλία), πρ. Αντιπρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Μουζακίου
