Μια φορά και ένα καιρό ένας πλούσιος, αλλά πολύ πανούργος άνθρωπος, πήγε για ξεκούραση σε ένα σπίτι ιδιόκτητο, απόμερο, δίπλα σε ένα χωριό πολύ ορεινό. Μαζί του είχε την υπηρέτρια, το σκύλο και ένα όπλο για προστασία.
Καθημερινά έκανε περίπατο στο δάσος έχοντας μαζί του το σκύλο και το όπλο.
Μια μέρα ανοιξιάτικη απολάμβανε στο δάσος το κελάηδημα των πουλιών, τις φωνές των αγριμιών, το κελάρυσμα των νερών των ρυακιών. Αισθανότανε αγαλλίαση όσο προχωρούσε μέχρι τη στιγμή που βρέθηκε μπροστά σε μια μεγαλόσωμη αρκούδα.
Καλώς τον είπε η αρκούδα, εδώ είναι το σπίτι μου και αυτή τη στιγμή σε φιλοξενώ.
Θα σου ζητήσω μια χάρη και αν μου την κάνεις θα σου δώσω ότι μου ζητήσεις, αν όχι θα σου πάρω ότι έχεις. Το μυαλό του πλούσιου πήγε στο χρήμα και απάντησε.
-Τίποτα δεν μπορείς να μου πάρεις δεν έχω τίποτα μαζί μου και δεν σε φοβάμαι γιατί έχω το όπλο.
-Ξέχνα το όπλο, του το αφαίρεσε από απόσταση μακρινή χωρίς καν να το αντιληφθεί.
Απόρησε και κατάλαβε ότι η αρκούδα ανήκει σε κάτι το υπερφυσικό.
Αναγκαστικά δέχτηκε και ζήτησε από την αρκούδα να του πει τι χάρη του ζητεί.
Θα πας του είπε στην κορυφή στο βουνό , είναι τρεις μέρες δρόμος από εδώ και θα μου φέρεις ένα μήλο τρίχρωμο . Πρόσεξε όμως γιατί τη μηλιά τη φυλάει μια κακάσχημη γριά μάγισσα πολύ κακιά που μένει στη σπηλιά.
-Εντάξει θα πάω. Είχε εμπιστοσύνη στον εαυτό του, πολλά τεχνάστηκα εφάρμοζε και αναρριχήθηκε ψηλά. Ήταν κόλακας, ραδιούργος και άλλα πολλά.
Ξεκίνησε παρέα με τον σκύλο του και σε τρεις ημέρες έφτασε στη σπηλιά.
-Τι θέλεις, τον ρώτησε σαν τον είδε η μάγισσα αυστηρά.
-Τίποτα περαστικός είμαι, σε είδα από μακριά θαμπώθηκα από την εξωτική ομορφιά σου και είπα να έρθω πιο κοντά να την θαυμάσω πιο πολύ .Θέλω να με ακολουθήσεις στο παλάτι μου ,θα σε παντρευτώ και θα σε κάνω αρχόντισσα πλούσια και ισχυρή.
Και τι δεν είχε ακούσει η μάγισσα στην αιώνια ζωή της ,όλα εκτός από αυτό.
Αφοπλίστηκε, περίμενε του είπε, δέχομαι, να πάω στη σπηλιά να ετοιμαστώ.
-Με το πάσο σου της είπε και για όλη μου τη ζωή θα περίμενα για μια νεράιδα σαν και σένα.
Μόλις η μάγισσα μπήκε στη σπηλιά άρπαξε δυο τρίχρωμα μήλα και χάθηκε στη πλαγιά. Σε τρεις ημέρες έφτασε στο μέρος που είχε συναντήσει την αρκούδα. Τα κατάφερα της είπε και της έδωσε το ένα μήλο.
Η αρκούδα το έφαγε και μεταμορφώθηκε σε γυναίκα με εξωτική ομορφιά.
Τώρα του είπε θα σου κάνω όποια χάρη μου ζητήσεις.
-Μόνο μια; Έχω και άλλο μήλο να σου δώσω.
-Πέταξε το του είπε, το πρώτο που θα φας σε μαγεύει, το δεύτερο σε ξεμαγεύει.
Όμως εκείνος αν και την πίστεψε, το κράτησε, σκεπτόμενος πως σε κάποια ραδιουργία θα του χρειαστεί.
-Σε ακούω, τι χάρη θέλεις.
-Θέλω να μπορώ να βλέπω το μέλλον.
– Αυτό το προνόμιο θα σου μαυρίσει τη ζωή.
– Αυτό θέλω μου έδωσες μια υπόσχεση.
– Εντάξει τότε.
Κατέβηκε στη πόλη και σαν συνάντησε τον αδελφό του άρχισε να κλαίει να τον αγκαλιάζει και να τον φιλά. Είδε πως σε δυο μήνες θα πέθαινε ξαφνικά και ήταν μόνο σαράντα επτά. Όμως στον αδελφό του δεν είπε λέξη και εκείνος με το δίκιο του σκέφτηκε πως ο αδελφός του τρελάθηκε για τα καλά. Αυτό συνέβη και με άλλους και στην απελπισία του εστίασε στον εαυτό του. Του απέμειναν δυο χρόνια ζωής .
Η κάθε μέρα που περνούσε ήταν εφιαλτική, υπέφερε πολύ. Καθημερινά μια πράξη είχε στο μυαλό. Την αυτοκτονία. Στην απελπισία του θυμήθηκε το Μήλο, ανέβηκε στο σπίτι του στο βουνό και το έφαγε σε ζώο να μεταμορφωθεί, μήπως από το μεγάλο βάσανο να γνωρίζει το μέλλον απαλλαχθεί.
Μεταμορφώθηκε σε ένα γορίλα μεγαλόσωμο, τρομακτικό και ξεκίνησε πάλι για το βουνό μήπως και καταφέρει να πάρει ένα ακόμη μήλο.
Σαν έφτασε η μάγισσα τον αναγνώρισε και επειδή τον είχε ερωτευθεί τον έκανε πάλι άνθρωπο, τον απάλλαξε από το προνόμιο να βλέπει το μέλλον και τον κράτησε μαζί της αιώνια να ζει.
Επειδή δυσανασχετούσε έτρωγε μήλα και μεταμορφώνονταν σε άγρια θηρία, αλλά έτρωγε πάλι και ξαναγινότανε άνθρωπος.
Μια μέρα μεταμορφώθηκε σε άγριο πάνθηρα και πριν προλάβει η μάγισσα να αντιδράσει την έφαγε. Ξαναέγινε άνθρωπος, μάζεψε πολλούς σπόρους από τη μηλιά και κατέβηκε στη πόλη. Φύτεψε τους σπόρους, φύτρωσαν πολλές μηλιές και όπως γίνεται στα δέντρα κανένα δεν ήταν ίδιο με το μητρικό.
Δεν είχαν την ιδιότητα να μεταμορφώνουν τους ανθρώπους, όμως μετέδιδαν σε αυτούς ένστικτα άγριων θηρίων. Από τότε οι άνθρωποι άρχισαν να αλλάζουν και από εικόνα και ομοίωση με το θεό, έγιναν όπως τα θηρία άγριοι και μοχθηροί.
Ο φίλος μας έζησε την υπόλοιπη ζωή του καλά , αλλά εμείς σαν σε ζούγκλα κυνηγημένοι από άλλα θεριά.
Αυτό βέβαια δεν οφείλεται στα μήλα που κάνουν μόνο καλό.
Εάν μεταμόρφωναν τους ανθρώπους σε ζώα, σήμερα πολλοί θα τα έτρωγαν για να γίνουν ζώα και να ζουν ‘’ανθρώπινα’’ σύμφωνα με τους νόμους της φύσης.
